ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 77

หยาเหมินเป็นเจ้าหน้าที่บังคับคดีที่ดุร้าย ปากจัด หน้าตาโหดเหี้ยม พวกเขาล้อมรอบแม่ลูกไว้

การเคลื่อนไหวนี้ทำให้ทุกคนหวาดกลัว แม้แต่เฉียวเหลียนเหลียนก็ยังตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

กู้เส้าที่ทำงานอยู่ในบ้านหลังเก่า ได้ยินเข้าก็โยนกระเบื้องสีเขียวในมือของเขาและวิ่งไปเหมือนคันธนู

เขาแข็งแกร่งและเคลื่อนไหวเร็ว ก่อนที่หยาเหมินจะตอบสนองได้กู้เส้าก็ยืนอยู่ด้านหน้าแม่ลูกแล้ว

“จะขัดขืนเหรอ?” หยาเมนตะโกน

คนอื่นๆ ยกมีดขึ้นในมือขึ้น

หัวใจของเฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกฮึกเหิม

ทันใดนั้นกู้เส้าก็หัวเราะขึ้น

ด้วยหน้าตาดีหล่อเหลา ยิ้มแย้ม เขาหมอบลง “พี่ๆ อย่าเพิ่งรีบร้อน เดี๋ยวผู้หญิงกับเด็กๆจะตกใจ เรามาจิบน้ำชาคุยกันก่อนดีไหม?”

หัวหน้าหยาเหมินเหลือบมองเขาและไม่พูดอะไร

แม้ว่าภารกิจนี้จะเป็นการจับกุมคนร้าย แต่ท้ายที่สุด เธอยังไม่ถูกตัดสินว่ามีความผิด และยากเกินกว่าจะทำได้

นอกจากนี้ยังมีชายฉกรรจ์หลายสิบคนที่กำลังสร้างบ้าน พวกเขาใส่เสื้อเชิ้ตบางทำงาน และเหงื่อออกมากในฤดูหนาวนี้ ซึ่งทำให้พวกหยาเหมินต้องระมัดระวังตัวด้วยเช่นกัน

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน หยาเหมินก็พยักหน้า “นั่งลงแล้วคุยกัน”

กู้เส้านั่งลงกับหยาเหมินทันทีและขอให้เฉียวเหลียนเหลียนดำเนินการบางอย่าง

เฉียวเหลียนเหลียนเหลือบมองเขา

แปลกที่จะบอกว่าผู้ชายคนนี้ดูมีพลังมาก หลังจากที่เธอนำน้ำชาและเค้กออกมากู้เส้าก็คุยกันสนุกกับพวกหยาเหมินแล้ว

“พี่จู ผมขอถามหน่อยว่าภรรยาของผมทำผิดอะไรเหรอ? ทำไมทางการถึงให้มานำตัวไป” กู้เส้าถามด้วยรอยยิ้ม

หยาเหมินจิบชาแล้วกินขนมถั่วแดงก่อนที่เขาจะพูดอย่างคลุมเครือว่า "บางที อาจทำให้ใครขุ่นเคือง"

เฉียวเหลียนเหลียนตกใจเล็กน้อย

กู้เส้าไม่ได้จริงจังอะไร เขายังคงพูดคุยและชวนให้หยาเหมินดื่มชาและกินขนมต่อ เมื่อเห็นว่าทุกคนเกือบจะอิ่มแล้วเขาก็แกล้งถามโดยไม่ได้ตั้งใจว่า “เกี่ยวกับคนที่เธอส่งตัวไปให้เจ้าหน้าที่บังคับคดีใช่ไหม?”

สองสามวันก่อนเฉียวเหลียนเหลียนถูกทำร้าย และแม้แต่พ่อและพี่ชายเธอยังส่งตัวไปให้เจ้าหน้าที่

คดีนี้ผ่านมาสามสี่วันแล้วไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ จู่ๆ หยาเหมินก็มาถึงหน้าประตูบ้านและเข้าจับกุมตัว

ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเกิดเรื่องนี้ได้

หยาเหมิก้มหน้าลง

นี่เป็นสัญญาณ

กู้เส้าถอนหายใจด้วยความโล่งอก เข้าเริ่มสบายใจ

บางครั้งการถูกฆ่าก็ไม่น่ากลัว ที่น่ากลัวคือไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง

เขายืนขึ้นและพูดว่า "เป็นเช่นนี้ เราไปกับพี่จูก่อน ไปกันทั้งผู้หญิงและเด็ก หวังว่าพี่จูจะไม่จับพวกเขา"

เฉียวเหลียนเหลียนพูดต่อ “ฉันจะไปเอง ปล่อยให้เด็กๆ อยู่บ้าน”

การพาตัวไปไม่ใช่เรื่องดี ให้เด็กไปทำไม?

กู้เส้ายืนยัน "ไปๆ โหลวเอ๋อร์ก็ไปด้วย"

เฉียวเหลียนเหลียนงุนงง “นี่ไม่ใช่แค่การไปกลับธรรมดา จะให้เด็กๆไปทำไม คุณมันบ้าไปแล้ว”

กู้เส้าเหลือบมองไปที่กู้เชวี่ย "ทำไมคุณไม่ถามว่าเด็กๆจะยอมให้คุณไปคนเดียวไหม?"

แม่เลี้ยงถูกหยาเหมินจับตัวไป เด็กๆจะยอมได้อย่างไร?

กู้เชวี่ยกอดเอวแม่ของเธอ "หนูจะไปกับแม่ ถ้าแม่ต้องติดคุก หนูก็จะยอมติดด้วย หนูจะไม่ให้แม่ติดคนเดียว"

“หนูก็ไปด้วย” กู้เกอเดินไปอย่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเดินไปเกาะขาของเฉียวเหลียนเหลียน

โชคดีที่เด็กชายสองคนในห้องไม่ขยับเขยื้อน

ขณะที่เฉียวเหลียนเหลียนโล่งใจและกำลังจะเกลี้ยกล่อมเด็กหญิงทั้งสองได้ เขาได้ยินเสียงคำรามเบาๆ