ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 92

ในที่สุดตระกูลกู้ก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

บางทีสิ่งที่สะไภ้รองต้องการอาจจะเป็นสิ่งที่เธอพูดไปทั้งหมดเมื่อครู่

กู้เหล่าซานแยกบ้านออกไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ทำไมเธอจะมีบ้างไม่ได้

ในอดีตพวกเขาไม่อาจแยกบ้านกันได้ สะไภ้คนโตมีสามีภรรยาและลูกพึ่งพา และหัวหน้าครอบครัวของเธอไม่ยอม

ตอนนี้สะไภ้คนโตไม่มีคนพึ่งพิงแล้ว กู้ทงก็ไม่มีความรู้สึกรักตระกูลกู้แล้ว

ความแตกแยกเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ

แม้แต่หญิงชรายังแก้ปัญหานี้ไม่ได้ – เธอได้แต่โอ๋สะไภ้คนโต ช่วยลูกชายคนโตดูแล และรอลูกชายคนโตออกมา

หมาป่าขี้ขลาด จะไม่เอาก็ไม่ได้

หญิงชราคิดเช่นนั้น

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวกับเฉียวเหลียนเหลียน เธอไม่สนใจเรื่องคนอื่น

ในบ้านหลังใหม่

ในที่สุดกู้เหว่ยถูกดำเนินคดี เฉียวเหลียนเหลียนและลูกถึงเวลาเก็บห้อง

พวกเขาเก็บกล่องและของที่ไม่ใช้ จากนั้นจัดของต่างๆให้เป็นระเบียบ

จากนั้นทำความสะอาดบ้าน

ดูโดยรวมแล้ว บ้านไม่ได้รับความเสียหายมาก

เฉียวเหลียนเหลียนแอบดีใจที่เธอเคยชินกับการโยนสิ่งสำคัญเข้าไปในห้องทดลอง

ตัวอย่างเช่น โฉนดที่ดินและเหรียญเงินอยู่ในที่ที่ผู้อื่นจับต้องไม่ได้

“แม่ มีแค่ขนมเราหายไป น่าจะเป็นกู้จ้วงจ้วงคนไร้ยางอายกิน” กู้เชวี่ยเก็บของเสร็จก็เดินมาบอกแม่

“แค่ของกินนิดหน่อย หายก็หาย” เฉียวเหลียนเหลียนโบกมือ “แต่กำแพงบ้านเราไม่สูงพอ”

เธอเดินไปรอบ ๆ ลานบ้านใหม่ และทันใดนั้นก็นึกถึงกำแพงที่ด้านบนประดับด้วยเศษแก้วเพื่อป้องกันขโมย

ที่นี่ไม่มีแก้วประดับเพื่อป้องกันขโมย ใช้ได้เพียงแค่เศษกระเบื้องที่แตก

บอกว่าทำก็ต้องทำ

เฉียวเหลียนเหลียนพบขวดโถเล็กๆ ที่ไม่ได้ใช้สองขวด จากนั้นเธอก็ใช้หินทุบ

แค่เสียง "ปัง" โถก็แตกเป็นเสี่ยงๆกระจัดกระจาย

การเคลื่อนไหวนั้นดังมากจนป้าหลิวและลุงหลิวออกมาดู "เสี่ยวเฉียวทำอะไรหน่ะ โถดีๆตกมาได้ไง”

“ป้าคะ หนูจะเพิ่มความปลอดภัยให้บ้าน” เฉียวเหลียนเหลียนหยิบเศษโถอย่างระมัดระวัง

“ระวัง อย่าให้บาดมือหล่ะ” ป้าหลิวหัวเราะและแสดงความกังวลใจ “เธอนี่จริงๆเลย ปล่อยให้ผู้ชายทำจะดีกว่าไหม? กู้เส้าหล่ะ ให้เขาทำ ”

เฉียวเหลียนเหลียนโบกมือ ปรากฏว่ามือเธอมีรอยแดงเป็นจ้ำเลือด

ป้าหลิวเห็นเช่นนั้นก็จับมือเธอดู “ผู้หญิงมือเปราะบาง เหมาะกับงานละเอียดอ่อน ผู้ชายมือหน้า เหมาะกับงานหนัก เธอยอ่าทำเลย รอกู้เส้ามาทำ”

เฉียวเหลียนเหลียนเม้มริมฝีปาก จริงๆ แล้ว เธอต้องการจะบอกว่าเธอทำได้ ไม่เป็นไร เธอไม่เจ็บเลย

แต่ป้าหลิวรั้งเธอไว้ พร้อมกับเรียกกู้เชวี่ย “เชวี่ยเอ๋อร์ พ่อเธออยู่ไหน?”

“หนูก็ไม่รู้เหมือนกัน” กู้เชวี่ยแบมือออก “พ่อถือโถเหล้าออกไปข้างนอก”

“เหล้า?” ป้าหลิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอดูแย่เล็กน้อย “กู้เหล่าซานคงจะไม่ได้ไปบ้านตระกูลกู้นะ ทะเลาะกันขนาดนี้ยังจะกล้าไปอีก เขาไม่กลัวแม่ตัวเองด่าจนขายหน้าเหรอ"

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความเกลียดชัง ตระกูลกู้ตอนนี้เกลียดชังกู้เส้ามาก เพราะเขาทำให้กู้เหว่ยโดนจับ

แต่เขาไม่คิดถึงสิ่งที่กู้เหว่นทำกับเสี่ยวเกอเอ๋อร์เลยแม้แต่น้อย

“ไม่ใช่ค่ะ พ่อไม่ได้ไปบ้านตระกูลกู้” กู้เชวี่ยรีบปกป้องพ่อ ด้วยเสียงต่ำ “บ้านตระกูลกู้อยู่ทางทิศตะวันตก แต่หนูเห็นพ่อกำลังไปทางตะวันออก”

ที่ตั้งของบ้านหลังใหม่อยู่ที่ริมทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านตระกูลกู้ และเดินไปทางนั้นก็ไม่มีคนแล้ว

มีเพียงป่าไม้ขนาดใหญ่และสุสานที่รกร้าง

“แม่ ป้าหลิว หนูจะไปหาพ่อ” กู้เชวี่ยพูด