ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 97

ปี้ซงเกลียดภรรยากู้เส้าที่สุด เพราะเธอเลวจนมามียารักษาได้ ข่มเหงเด็กๆ และปฏิบัติกับครอบครัวอย่างไร้มโนธรรม

ปี้ซงชอบเฉียวเหลียนเหลียนเพราะเธอเป็นคนยิ้มแย้อม อารมณ์ดี อ่อนโยน ที่สำคัญคือทำอาหารอร่อย

ตอนนี้มีคนบอกว่า สองคนนี้เป็นคนๆเดียวกัน?

สมองของปี้ซงหยุดทำงานไปครู่หนึ่ง

เขาเอนหลังและแสร้งทำเป็นเป็นลม

กู้เส้าให้กู้เฉิงไปดู

ลูกชายคนโตเข้าใจในทันทีและบีบมือของปี้ซง

เขาไม่ต้องพยายามอะไรมาก เพียงแค่บีบมือปี้ซงก็ร้องเสียงดัง

“คุณเฉียว…” ปี้ซงยิ้มอย่างเขินอาย “เมื่อกี้ หน้าที่ว่าการอำเภอ…”

“ฉันได้ยินหมดแล้ว” เฉียวเหลียนเหลียนพูดเบาๆ

ปี้ซงรู้สึกหายใจไม่สะดวก

โชคดีที่เฉียวเหลียนเหลียน พูดดักไว้ “ไม่เป็นไร แค่เข้าใจผิดเอง”

ปี้ซงรีบพยักหน้า "ใช่ ใช่ ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด โทษที่ตาของผมไม่ดี และเห็นแก่อาหารอร่อย"

โชคดีที่เขาไม่ได้ทำอะไรหุนหันพลันแล่น ไม่เช่นนั้น เขาจะเสียใจไปตลอดชีวิต

ในที่สุด บรรยากาศที่โต๊ะอาหารก็กลับเข้าสู่สถานการณ์ปกติ เขากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

แม้แต่ตอนที่เขากิน เขาอดเหลือบมองกู้เส้าไม่ได้ เขามองกู้เส้าหลายต่อหลายครั้ง

คนที่ไม่รู้คิดว่าเขามีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับสามีของคุณเฉียว

บนโต๊ะเต็มไปด้วยเหล้าและอาหาร

ปี้ซงต้องการเข้าใกล้เฉียวเหลียนเหลียนและพูดอะไรบางอย่าง

กู้เส้าไออย่างหนัก

ปี้ซงดึงตัวออกมา และหยุดเคลื่อนไหวในทันใด

เฉียวเหลียนเหลียนอดไม่ได้ที่จะถาม "คุณชายปี้ซงมีอะไรหรือเปล่า?"

"เปล่า...ไม่มีอะไร" ปี้ซงยิ้ม "ผมนึกขึ้นได้ว่า....ผมเหมือนจะรู้จักสามีของคุณ"

ไร้สาระ ไม่ใช่ว่ารู้จักหรอกเหรอ ตอนนั้นทำภารกิจด้วยกัน

เขาได้ยินว่าภรรยากู้เส้าเป็นคนเลวทรามมาก เขาจึงอยากช่วยน้องชายแทงหญิงผู้นั้นด้วยมีด

ตอนนี้ "กู้เส้า" คนใหม่ที่อยู่ตรงหน้า หน้าตาเหมือนนายท่านของเขา

ดูเหมือนว่าปี้ซงจะรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่

“จริงเหรอ รู้จักกันด้วยเหรอ?” เฉียวเหลียนเหลียนมีสีหน้าแปลก ๆ “อาเส้าเดิมเป็นผู้คุ้มกันหรือองครักษ์ของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ และเขาถูกจับกุมหลังจากกลับบ้านเพื่อรับราชการทหารเป็นเวลาครึ่งปี ไม่ทราบว่าคุณชายปี้ซงรู้จักสามีของฉันได้อย่างไร?”

คำพูดของผู้หญิงคนนี้ดูเรียบง่าย แต่ในความเป็นจริง แต่เมื่อเธอสัมผัสเธอ คำพูดเหล่านั้นเต็มไปด้วยกับดัก

กู้เส้าตกใจมาก เดิมทีต้องการแสดงออกให้ปี้ซงรับรู้ เมื่อได้ยินก็ยิ้มและพูดว่า “แน่นอนว่าต้องรู้จักกันตอนที่เป็นผู้คุ้มกัน”

“โอ้ นั่นน่ะสิ” เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วเหลือบมองที่สามีสะใภ้ของเธอ

กู้เส้าตัวแข็งทื่อ และยิ้มรับ

“คุ้นเคยกัน แต่เจอกันหลายครั้งทำไมจำไม่ได้หล่ะ” เฉียวเหลียนเหลียนตักเต้าหู้หมูสับหนึ่งช้อนขึ้นมา แล้วป้อนให้เสี่ยวเกอเอ๋อร์อย่างช้าๆ

ปี้ซงพูดไม่ออก แต่เขาไม่โง่ เขาถอนหายใจและพูดว่า "ก็แค่...รู้จักแบบผิวเผิน ไม่สนิท ก็เลยจำไม่ได้ตั้งแต่แรกที่เจอกัน"

เขารู้ถึงสถานการณ์เป็นอย่างดี

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าและไม่ได้ถามต่อ

ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเก็บความลับของตัวเอง เธอมี กู้เส้าก็มี และปี้ซงก็มีเช่นกัน

หลังจากทานอาหารเสร็จ เฉียวเหลียนเหลียนก็จำได้ว่าเธอมาที่เซี่ยหยางเพราะเรื่องอะไร เธอจึงบอกหานจ้าวว่าขอตัวกลับก่อน