ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 96

เด็กๆในครอบครัวต่างกอดกัน เฉียวเหลียนเหลียนอุ้มกู้เกอไว้ในอ้อมอก

มีเพียงกู้เส้าที่อุ้มกู้โหลวยืนห่างออกไปเล็กน้อย

“พ่อเราอยู่ใกล้แม่ให้มากขึ้นดีไหม” กู้โหลวถามด้วยความสงสัย

“ก็ไม่ได้ไกลนี่” ชายคนนั้นพูดอย่างใจเย็น

“แต่ผมอยากอยู่ใกล้แม่มากขึ้น” กู้โหลวประท้วง พี่ๆ น้อง ๆของเขาใกล้ชิดกับแม่ได้ แต่ทำไมเขาใกล้ชิดไม่ได้

กู้เส้าทำอะไรไม่ถูก

ปี้ซงไอ้เวรนี่จ้องมองเฉียวเหลียนเหลียนและพูดว่า "คุณเฉียว วันนี้คุณดูสวยกว่าปกติ"

“จริงเหรอ?” เฉียวเหลียนเหลียนแตะปิ่นเงินบนหัวของเธออย่างรู้สึกเขินอาย

กู้เส้าเป็นคนซื้อปิ่นนี้ให้เธอ ตอนนั้นเธอคิดอยู่นานว่าผู้ชายให้ปิ่นปักผมนั้นหมายถึงอะไร แสดงภึงคำขอโทษที่ตระกูลกู้ทำกับเธอนั่นเอง

เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เธอจึงไม่ได้ประดับปิ่นบนศีรษะ เธอวางไว้ในห้องจนเปื้อนฝุ่น

หลังจากขโมยขึ้นบ้าน ตอนกู้เชวี่ยเก็บของ เด็กหญิงพบมันตกอยู่บนพื้นและวิ่งเอามาให้เธอ “แม่ นี่ปิ่นที่พ่อซื้อให้ใช่ไหม?”

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้า

เด็กหญิงตัวน้อยตื่นเต้นมาก “โชคดีที่ไม่หายไป ทำไมแม่ไม่ใส่หล่ะคะ”

“ใส่ทำไม? ถ้าใส่แล้วทำหลุดหายไปเสียดายแย่” เฉียวเหลียนเหลียนพูดเบาๆ

“ไม่หรอก” เด็กหญิงดูมีความสุข และชี้ปิ่นเงิน “นี่คือปิ่นที่พ่อซื้อให้ ปักตรงไหนดีคะแม่?”

เฉียวเหลียนยีมาอยู่ในยุคนี้และไม่เคยสวมเครื่องประดับใด ๆ เลย เธอค่อนข้างสงสัยและขอให้กู้เชวี่ยหยิบกระจกมาให้ส่อง

กู้เชวี่ยฉลาดมาก และเมื่อเธอเห็นท่าทางของแม่ เธอก็รู้ว่าแม่ของเธอพอใจ ดังนั้นเธอจึงบอกให้เธอสวมมันทุกวัน และอย่าถอดออก

ก่อนที่จะมาที่เซี่ยหยาง เด็กหญิงก็ปักปิ่นให้แม่ของเธอด้วยตัวเอง

“สวยจัง ปิ่นของคุณเฉียวสวยมากเลย สำคัญคือคุณเฉียวสวยอยู่แล้ว” ปี้ซงเยินยอเหมือนไม่ต้องการเงิน

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเขินอาย

“คุณชายปี้ซง ไปกินข้าวที่ภัตตาคารซื่อสี่ด้วยกันไหม?” เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนคิดถึงสิ่งที่เชาพูดเมื่อครู่ เธอก็คิดอะไรสนุกๆออก

“ก็ดี” ปี้ซงเห็นด้วย

ไม่ว่าจะเชิญหรือไม่นั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญ เพราะอาหารของภัตตาคารซื่อสี่เขามีเงินพอที่จะกินได้ แต่แม่ครัวของภัตตาคารซื่อสี่เชิญนั้นไม่เหมือนกัน

“เชิญทางนี้ คุณเฉียว” ปี้ซงนำทาง คุณเฉียวไม่ค่อยมีโอกาสได้มาที่เซี่ยหยาง น่าจะไม่รู้ว่าภัตตาคารซื่อสี่อยู่ที่ไหน ผมพาไปเอง”

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าและเดินตามพร้อมกับเด็กๆ

กู้เส้าเดินปิดท้ายพร้อมกับกู้โหลวด้วยความรำคาญ

ไอ้เวรนี่ไม่มีอะไรทำเหรอ มายุ่งกับภรรยาชาวบ้าน

ในทางกลับกัน เขาไม่สามารถใช้อำนาจของตัวเองเหมือนแต่ก่อนได้ และทำได้เพียงเดินอย่างเงียบๆ

“คุณเฉียวซื้อปิ่นมาจากที่ซีหยางหรือเซี่ยหยาง” ปี้ซงชวนคุย

“น่าจะที่ซีหยาง” เฉียวเหลียนเหลียนเดา

“ที่เมืองซีหยางมีปิ่นเช่นนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ” หลังจากปี้ซงพูดจบ เขาก็กระซิบว่า “นายท่านที่ไม่น่าไว้ใจของผมก็ซื้อปิ่นมาเหมือนกัน ราคาสอบตำลึง คิดไปคิดว่าผมว่าเขาคงซื้อปิ่นที่ดีที่สุดของซีหยางไปแล้ว ไม่รู้ว่ามอบให้ใคร”

เฉียวเหลียนเหลียนได้ยินไม่ถนัดและพูดขึ้นว่า

มาที่เซี่ยหยางหลายคนเลย

หานจ้าวก็อยู่ที่นั่นด้วย เมื่อได้ยินว่าเฉียวเหลียนเหลียนมาที่นี่ เขาก็ลงไปต้อนรับทันที “แขกสำคัญ แขกสำคัญมา มีอาหารใหม่มาหรือเปล่า?”