“นั่นสิ นี่มันเก่งกาจกว่าวิชานอกรีตของใครบางคนเยอะเลย”
คนไม่น้อยเมื่อเห็นว่าการรักษาของเปียนเฉียนฟานเห็นผลแล้วก็พลันพากันชื่นชม ซ้ำยังไม่ลืมเหยียดหยามเจียงเฉิงอีกด้วย
ทว่าเจียงเฉิงเห็นดังนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก กลับมองไปที่เปียนเฉียนฟาน
“เข็มจิ่วหลงฮวนหยาง หมอเทวดาเปียน ไม่เลวเลยนี่” เจียงเฉิงเห็นขั้นตอนการฝังเข็มของเปียนเฉียนฟานแล้วก็พลันเอ่ยอย่างตกตะลึงเล็กน้อย ตระกูลเปียนสามารถก่อร่างสร้างตัวที่เมืองหลวงได้ก็ไม่ใช่ว่าพึ่งดวงอย่างเดียว ความสามารถเองก็ไม่ใช่เล่นๆ เพียงแต่น่าเสียดายที่เปียนเฉียนฟานไม่ได้สืบทอดความสามารถนี้
เปียนเฉียนฟานได้ยินคำพูดของเจียงเฉิงก็ตกตะลึงด้วยเช่นกัน นี่คือวิธีการฝังเข็มที่ตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นของตระกูลเขาเชียวนะ เจ้าหมอนี่รู้ได้ยังไงกัน
“ถือว่าแกก็ไม่ได้โลกแคบซะทีเดียว” เปียนเฉียนฟานเอ่ยอย่างได้ใจ วิธีการฝังเข็มนี่ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถทำได้
“วิธีการฝังเข็มไม่เลวก็จริง แต่คนฝังเข็มกลับไม่ได้เรื่อง เมื่อกี้มีสองเข็มที่ฝังผิดจุด” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ
“เหลวไหล!”
เปียนเฉียนฟานได้ยินเจียงเฉิงพูดดังนั้นก็พลันรู้สึกโกรธจัด เขาคุ้นเคยวิธีการฝังเข็มนี้จนจำได้ขึ้นใจ ต่อให้หลับตาก็ไม่มีทางฝังเข็มผิดจุดเด็ดขาด
“คุณรู้แค่ว่าเขาเป็นโรคสมองเสื่อม แต่กลับละเลยว่าเขายังมีโรคซ่อนเร้น เขานั่งมาเป็นเวลานาน ธาตุหยางล้นเกินไป คุณฝังเข็มฝืนระบบร่างกายแบบนี้ จะทำให้เลือดลมเขาพลุ่งพล่าน แล้วเป็นอันตรายถึงชีวิตได้” เจียงเฉิงอธิบายให้เปียนเฉียนฟานฟัง
เปียนเฉียนฟานได้ยินเจียงเฉิงพูดดังนั้นก็พลันแค่นยิ้มเสียงเย็นอย่างดูแคลน
“ฉันจีบชีพจรเขาดูแล้ว ไม่มีโรคซ่อนเร้นที่นายบอกเลยด้วยซ้ำ” เปียนเฉียนฟานมองชายวัยกลางคนที่ค่อยๆหายดีเป็นปกติ ก่อนจะเอ่ยว่า “ทุกคนเห็นสถานการณ์ฟื้นฟูของเขาอย่างชัดเจน ไม่จำเป็นต้องให้ฉันพูดอะไรแล้วล่ะมั้ง?”
“นั่นสิ คนไข้หายดีแล้ว เขาก็ยังจะกัดไม่ปล่อยอีก หน้าไม่อายเกินไปแล้ว”
“เพราะฉะนั้นที่เมื่อกี้เขาชนะได้ ก็เป็นเพราะดวงดีล้วนๆ คนมีความสามารถจริงต้องอย่างหมอเทวดาเปียนต่างหาก”
คนไข้ไม่น้อยเริ่มพากันตำหนิติเตียนเจียงเฉิง มองเจียงเฉิงเป็นตัวตลกโดยสิ้นเชิง เปียนหยวนได้ยินดังนั้นเองก็รู้สึกได้ใจขึ้นมาทันที พลางมองเจียงเฉิงด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
ทว่าในขณะที่คนเหล่านั้นกำลังชี้ด่าเจียงเฉิง จู่ๆชายวัยกลางคนบนรถเข็นก็กระอักเลือด ดวงตาเองก็แดงก่ำ
“ลูก ลูกเป็นอะไรไป?”
หญิงชราเห็นลูกชายกลายเป็นแบบนี้ก็รีบถามอย่างร้อนรนใจทันที ทว่าชายวัยกลางคนกลับไอเลือดไม่หยุด ไม่มีท่าทีจะหยุดลงเลยสักนิด
“นี่……นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
เปียนเฉียนฟานเห็นดังนั้นเองก็พลันตื่นตระหนกทันที เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เขารีบเดินไปตรวจดู พบว่าเกิดจากสาเหตุที่เจียงเฉิงพูดเมื่อกี้นี้จริงๆด้วย เจ้าหมอนี่มีโรคซ่อนเร้นจริงๆ
“ยัยแก่นี่ ลูกชายมีโรคซ่อนเร้นแล้วทำไมไม่บอกฉัน?” เปียนเฉียนฟานตำหนิหญิงชราอย่างโกรธจัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง