คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 4

"ปล่อย! ถ้าไม่งั้นฉันจะ.." หญิงสาวที่ถูกจับตรึงไว้กับผนังห้อง ไม่มีแรงแม้แต่จะช่วยตัวเอง ทำได้แค่กัดฟันพูดออกมาเบาๆ

"จะอะไร"

"จะอะไรก็เรื่องของฉัน แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาจับฉันไว้แบบนี้"

"อย่ามาถามหาสิทธิ์จากฉัน และฉันก็ไม่กลัวด้วยถ้าเธอจะร้อง" สายตาคมกรอกมองเข้าไปในห้อง เพื่อสื่อให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"ฉันเป็นคนอื่นยังห่วงพ่อของคุณ คุณเป็นลูกแท้ๆ ทำไมถึงไม่ห่วง" เพราะถ้าเธอร้อง คนที่อยู่ในห้องมีหวังได้ช็อคหัวใจวายแน่

"เธอก็ต้องห่วงสิ ถ้าพ่อฉันตาย ทุกอย่างที่เธอทำมามันก็จบ" เพราะสมบัติของพ่อทุกอย่างจะกลับมาอยู่ที่ตัวเขา รวมทั้งหุ้นที่ให้เป็นชื่อของเธอ เพราะตามกฎหมายแล้วหุ้นนั้นยังโอนกันไม่สำเร็จ

..สมองเขาคิดได้แค่นี้เองเหรอ "ฉันคงไม่มีปัญญาไปเปลี่ยนความคิดในหัวของคุณได้ แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน"

"สิ่งที่ฉันคิดมันถูกใช่ไหมล่ะ" เขากัดฟันพูดในขณะที่โน้มลงมาใกล้

อึบ! "โอ๊ยยย"

"หนูอิง.. "

"ขาคุณลุง"

"เสียงอะไรลูก"

"เสียงหมาหอนค่ะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบเข้าไปในห้องของผู้เป็นลุง แล้วปิดประตูล็อกไว้

"อือออ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง โอ๊ยยย" ชายหนุ่มแทบจะลงไปนอนขดอยู่กับพื้น เพราะถูกเข่าตรงกล่องดวงใจ

เช้าวันต่อมา..

แทนคุณยังโมโหเรื่องเมื่อคืนนี้ไม่หาย เพราะถึงตอนนี้ยังไม่หายเจ็บเลย ชายหนุ่มรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาข้างล่าง