คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 16

3 วันต่อมา

ด้านเจนิสหลังจากที่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ได้ผ่านพ้นไป และวันนี้ก็เป็นวันจันทร์เป็นวันที่ฉันขี้เกียจตื่นเช้ามาก ในหนึ่งสัปดาห์จะมีวันจันทร์นี้แหละที่ฉันมีเรียนตั้งแต่แปดโมงครึ่งยันหกโมงเย็น เป็นวันที่น่าเบื่อมาก เพราะเมื่อคืนฉันดูซีรี่ย์ดึกเลยไม่อยากจะตื่นมาเป็นธรรมดาของคนนอนดึกอย่างฉัน ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนที่มีเพื่อนร่วมห้องนั่งอยู่ไม่ถึงสิบคน ส่วนพวกยัยแซมมี่นั้นกำลังตามมา ฉันไม่ได้เป็นเด็กเรียนที่มาเช้าหรอกนะ แต่ยัยน้ำอุ่นและยัยเฟย์นั่นไปทานข้าวที่โรงอาหาร อีกอย่างฉันขี้เกียจตามพวกนางไปที่โรงอาหาร ฉันเลยต้องขึ้นห้องมาก่อนพวกนั้น ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาอีกสิบนาทีก็จะถึงเวลาเรียน เมื่อเห็นว่ายังมีเวลาเหลือ ร่างบางก็ฟุบหน้าลงกับเก้าอี้เล็คเชอร์สิบนาทียังมีเวลาให้ฉันนั้นพักสายตาบ้างเพราะนี้ฉันรู้สึกเหมือนยังไม่ตื่น

หลังจากที่ร่างบางฟุบหน้าลงยังไม่ถึงห้านาที เสียงยัยแซมมี่ก็ดังแว่วๆ เข้ามาข้างหูของฉัน

"เจ ยัยเจนิส แกเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ" ยัยแซมมี่ถามฉันมาด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าหวานถึงกับผละใบหน้าขึ้นมา

"เปล่า ฉันแค่ง่วงหนะ"

"ไง เมื่อคืนแกนอนดึกมากเลยเหรอ หรือแกไปทำไรมา หน้าแกดูไม่ได้เลย" ยัยแซมมี่หันมาถามฉัน เพราะวันนี้ฉันแทบจะไม่แต่งหน้าอะไรเลย ด้วยความทีรีบด้วยแหละ

เมื่อได้ยินยัยแซมมี่ว่ามาฉันนั้น มือบางก็หยิบแป้งขึ้นมาและปัดบางๆ พร้อมกับทาลิปกลอสสีเบาๆ ลงที่ริมฝีปากไปแค่นั้น

"วันนี้ช่วงเที่ยงฉันกะจะไปแอบงีบที่หอสมุดซักชั่วโมง ไม่ไหวอะมันง่วงมาก" ฉันบอกกับยัยแซมมี่ไปเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงมากจริงๆ จากนั้นไม่นานอาจารย์ประจำคลาสก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมที่จะบรรยายเข้าเนื้อหาที่เรียนในวันนี้ทันที

แต่ขณะที่อาจารย์สอนในหัวฉันกับไม่รับรู้อะไร จะว่าเบลอก็ได้ แบบนั่นเลย

3 ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่พวกฉันเรียนเสร็จในช่วงเช้าและมีเรียนต่ออีกทีบ่ายสอง จากนั้นก็ลากยาวถึงหกโมงเย็น ร่างบางเดินลงมาจากตึกพร้อมกับเพื่อนๆ ของเธอ

"แกอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าพวกเราจะเรียนอีก พวกแกจะไปไหนกันเหรอ" ยัยน้ำอุ่นหันมาถามพวกฉัน ขณะที่เดินลงจากตึก

"ฉันจะไปทำเล็บร้านหน้ามอหนะ สนปะ" ยัยเฟย์ตอบว่าพร้อมกับหันมาทางฉัน

"พวกแกไปเถอะ ฉันกะจะไปแอบงีบที่หอสมุดสักหน่อย" ฉันตอบเพื่อนไปแค่นั้น จากนั่นพวกเราก็แยกย้ายกันทันที

ร่างบางเดินมายังตึกหอสมุดที่อยู่ไม่ไกลจากตึกบริหารมากนัก ฉันไม่ได้เป็นคนขยันอ่านหนังสือแต่อย่างใด แต่ก็มักจะแอบมาหลับอยู่ที่นี่บ่อยๆ เพราะนักศึกษาไม่ค่อยเยอะเงียบและสงบดี เมื่อเดินเข้ามาถึงมุมประจำร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นพอดีตัว ก็นั่งลงแต่ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะก็ไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ นี้ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่ฉันหนีมาแอบหลับที่นี่

อีกด้านของริวหลังจากที่เรียนเสร็จผมตามไอ้เรียวตะมาหาน้องรีนแต่ในจังหวะที่ไอ้เรียวตะคุยกับเมียมันอยู่นั้นสายตาผมกับสะดุดกับร่างบางอันคุ้นตาที่เดินเข้ามาภายในห้องสมุดที่อยู่ไม่ไกลจากพวกผมนัก

"เจนิส" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาทำเอาเรียวตะและเชอรีนที่ยืนอยู่ด้วยนั้นถึงกับเสมองใบหน้าของริว ที่เอ่ยชื่อของใครอีกคนออกมา

"เชี่ยเรียว มึงกลับคณะก่อนได้นะไม่ต้องรอกู"เมื่อเห็นว่าร่างบางอยู่ที่นี่ด้วย ริวก็ไม่รอช้าถึงกับตามเจริสมาทันทีิ ท่าทีของริวทำเอาเรียวตะถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรเพราะเขาเองก็มีเรื่องกับเชอรีนอยู่ด้วยเช่นกัน

ร่างสูงเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ว่างอีกตัวที่ติดกับเจนิส สายตาคมเสมองร่างบางที่นั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

"หึ...นิยัยขี้เมาฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าเธอหลับ" เสียงทุ่มของริวเอ่ยออกมา ร่างบางที่ฟุบหน้าลงไปไปได้ไม่กี่นาทีกับต้องรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อมีเสียงเรียกคนใครบางคนนั้นเข้ามารบกวนเวลานอนของเธอ

เมื่อเจนิสผละใบหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียง แต่กับต้องตกใจ ความง่วงเมื่อกี้ถึงกับหายไปหมด ใบหน้าหวานกับชะงักด้วยความตกใจ เมื่อพบว่าคนที่นั่งอยู่ข้างเธอนั้นคือริว ใบหน้าอันหล่อเหลาของคนใจร้ายจ้องมองมาที่ฉันในระยะใกล้ นี่เขามานั่งตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน

เมื่อเห็นว่าริวตั้งใจจะนั่งที่นี่กับเธอ ร่างบางถึงกับยืนขึ้นมือเรียวหวังหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาเพื่อจะเดินหนีเขา แต่นั้นมือของริวกับเร็วกว่ามือหนาฉวยโอกาสหยิบกระเป๋าเป้ใบเล็กของเจนิสมาถือไว้กับตน ร่างบางถึงกับชะงักและเสมองใบหน้าริวด้วยท่าทีไม่พอใจ

"นี้พี่จะทำอะไร เอากระเป๋าฉันคืนมานะ" เจนิสเอ่ยเสียงต่ำด้วยท่าทีไม่พอใจ

"ถ้าอยากได้ ก็นั่งลง" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาราวกับออกคำสั่งกับเธอ แต่นั้นกับยิ่งทำให้ร่างบางนั้นรู้สึกโมโห ชายตาเล็กของเจนิสเสมองใบหน้าของริว

"หรือเธอจะไม่เอา" ริวเอ่ยพร้อมกับชูกระเป๋าอยู่ในมือ เมื่อเป็นเช่นนั้นเจนิสถึงกับยอม แต่นั้นใช่ว่าเธอจะยอมนั่งตัวติดกับเขาอย่างเมื่อกี้ ร่างบางลากเก้าอี้ห่างออกจากริวพอประมาณ จากนั้นก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี