คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 21

ด้านริวหลังจากที่ร่างสูงขับรถออกมาจากโรงแรม ร่างสูงขับรถออกมาได้ประมาณสิบนาทีภายในรถมีเพียงเสียงเครืองปรับอากาศที่ดังมา ส่วนร่างบางที่นั่งเคียงคู่มากับเขานั้นใบหน้าเสมองออกไปข้างกระจกรถ ริวเหลือบมองร่างบางที่เอาแต่นั่งนิ่งเป็นพักๆ ในที่สุดก็เป็นเขาเสียเองที่เอ่ยทำลายความเงียบออกมาก่อนเธอ

"เธอจะให้ฉันไปส่งที่ไหน" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกับเสมองเจนิสที่เอาแต่นั่งเงียบมาตั้งแต่รถเคลื่อนตัวออกโรงแรม

"คอนโดแถวหลังมอ" เจนิสเอ่ยตอบ แต่ก็ไม่คิดจะหันมองหน้าคนถาม แต่ด้วยเส้นทางในเมืองหลวงค่อนข้างที่จะหนาแน่นและบวกกับมีอุบัติเหตุทางข้างหน้าทำให้จราจรนั้นค่อนข้างที่จะติดหนัก เจนิสเอ่ยกับริวไปแค่นั่น จากนั้นร่างบางก็ยังคงนั่งเงียบเช่นเดิม

ผ่านไปนานนับชั่วโมงรถเคลื่อนตัวได้ไม่ถึงสามกิโล

ให้ตายเถอะนี่เราออกจากโรงแรมมาตั้งแต่สามทุ่ม แต่ตอนนี้จะห้าทุ่มแล้วก็ไม่มีท่าทีจะถึงคอนโดของฉัน เมื่ิอเห็นว่ารถยนต์บนท้องถนนค่อนข้างที่จะติดหนัก จากนั้นไม่นานก็มีเสียงสมาร์ตโฟนของเขาที่ดังขึ้นมา

Rrrrrrrr Real Ta

[เชี่ยริว มึงอยู่ไหนแล้วครับสัส ไอ้เชี่ยรัณเมานำพวกมึงไปแล้วครับ]

[รถติดวะ กูกำลังจะตามไป] ริวเอ่ยตอบกับคนปลายสาย

[เชี่ยหายหัวทั้งพี่ทั้งน้อง ไอ้ริกแม่งก็ยังไม่มาชักที] เสียงเรียวตะเอ่ยกับริวมา

[พวกมึงนำไปก่อนเลย เดะกูตามไป ฝากบอกไอ้น๊อตที กูอาจจะถึงช้าหน่อย] เมื่อเอ่ยกับเรียวตะเสร็จ มือเรียวก็กดวางสายจากเพื่อนไปทันที

ด้านเจนิสหลังจากที่เขาวางสายไปแล้วนั้น นี่เราออกมากันนานมากแล้วนะ แต่ด้วยข้างหน้ามีอุบัติเหตุ ฉันเองก็รู้สึกเกรงใจที่จะให้เขาไปส่ง

"ฉันว่าพี่จอดตรงป้ายรถเมล์ข้างหน้าเถอะ ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเอง" อีกอย่างที่ฉันบอกไปเช่นนั้นอีกประมาณสิบกี่โลจะถึงคอนโดแต่รถก็ยังคงเคลื่อนตัวได้ช้ามาก

"นั่งๆ ไปเถอะหนะ ฉันพอใจที่จะไปส่งเธอ หรือเธอมีปัญหาอะไร" ริวเอ่ยพร้อมกับเสมองใบหน้าของเธอมา

"ฉัน แค่กลัวว่าพี่จะมีธุระ จะเสียเวลากับฉันเปล่าๆ "

"ฉันไม่มีธุระที่ไหน ฉันบอกจะไปส่งก็ไปส่งสิ" ริวเอ่ยกับเจนิสไปแค่นั้น หึ...! ขนาดนี้แล้วเธอยังเห็นเขาเป็นคนอื่นอยู่อีกเหรอ

ด้านเจนิสไม่ว่าฉันจะพูดยังไง เขาก็ไม่ยอมให้ฉันนั่งแท็กซี่กลับคอนโดเอง เรานั่งกันอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมงและตอนนี้สายฝนก็เทลงมาไม่มีท่าทีจะหยุดจากที่รถติดอยู่แล้วก็ติดหนักเข้าไปอีก

หลายนาทีต่อมา

ด้วยบรรยากาศข้างนอกที่สายฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนักบวกกับแอร์เย็นๆ และช่วงกลางวันที่เหนื่อยกับการเรียนมาด้วยทั้งวัน ในที่สุดร่างบางก็ค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงด้วยความเพลีย

ด้านริวรถติดไม่พอฝนข้างนอกก็ยังเทกระหน่ำลงมาไม่มีท่าทีจะหยุดง่าย ใบหน้าคมสันเหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีก็จะห้าทุ่มครึ่ง ดูจากระยะทางแล้วคืนนี้เขาคงต้องเทปาร์ตี้วันเกิดไอ้เชี่ยน๊อตแล้วแหละ ริวเสมองมาที่ร่างบางอีกทีร่างสูงถึงกับผุดรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยักพร้อมกับส่ายหน้าให้กับร่างบาง

"ครั้งนี้ไม่เมา แต่ก็ดันหลับ หึ...แล้วแบบนี้ฉันจะไปส่งเธอถึงคอนโดได้ไง นอกจากจะขี้เมาแล้วยังขี้เซ่าอีก" ริวเอ่ยพร้อมกับโน้มใบหน้าลงหาคนหลับลึก ขณะที่รถยังคงติดหนัก

"ขณะหลับเธอยังดึงดูดฉันได้มากขนาดนี้ ฉันควรพาเธอไปส่งที่คอนโดของเธอ หรือกลับคนโดฉันดีนะ เจนิส" ริวโน้มใบหน้าหน้าคมสันของตนลงมาชนเข้าจมูกโด่งคมสันของคนตัวเล็ก จนจมูกนั้นแนบชิดกัน แต่นั้นเจนิสก็ยังคงหลับหายใจเข้าออกอย่างเสม่ำเสมอ

"แต่ดูถ้าทีแล้วฉันคงจะเลือกอย่างหลังมากกว่า" ร่างสูงเอ่ยพึมพำกับคนหลับออกมาก จากนั้นไม่นานริวก็หักพวกมาลัยเลี้ยวเข้าซอยคอนโดของตนทันที เพราะตอนนี้เริ่มดึกและเขาเองก็รู้สึกเพลียไม่ต่างจากเธอมากนัก

ร่างสูงตัดสินใจพาคนหลับลึกนั้นเข้าคอนโดของตน คอนโดที่ไม่มีหญิงสาวที่ไหนได้ย่างก้าวเข้ามา แต่ตอนนี้คนที่รักความเป็นส่วนตัวอย่างริวกับอุ้มร่างบางในชุดราตรียาวนั้นเข้ามาภายในคอนโดสุดหรูที่อยู่ย่านใจกลางเมือง

ริวอุ้มเจนิสเข้ามาวางลงบนเตียงนอนของตนอย่างเบามือ

"ให้ตายเถอะ เจนิส ถ้าไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคนอื่นเธอจะกล้าหลับแบบนี้ไหม" ริวเอ่ยพร้อมกับส่ายหน้าให้กับร่างบางตรงหน้า ที่ตอนนี้ก็ยังคงหลับไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นมา จากนั่นร่างสูงก็ไปอาบน้ำเพราะเขาเองก็รู้สึกเหนียวตัวมาตั้งแต่หัวค่ำ

ด้านเจนิสอ่า...ฉันรู้ว่าฉันนั้นเผลอหลับไปแต่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีนี้ฉันไม่ได้อยู่ในรถแล้ว ห้องสี่เหลี่ยมที่ตกแต่งด้วยโทนสีเทา ใบหน้าหวานถึงกับชะงักตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ ร่างบางจากที่ง่วงๆ เพลียๆ อยู่นั้นถึงกับลุกขึ้นนั่งและตั้งสติ

อ่า...ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงได้พูดอะไรออกมาหน้าตายขนาดนี้

"ไม่รู้แหละยังไงฉันก็นอนที่นี่ไม่ได้ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเบื่องหน้าหนีแค่เผลอหลับไปแปบเดียวใครจะคิดว่าเขาจะพาฉันมาที่คอนโด บ้าจริง แต่นั้นริวกับผุดรอยยยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยักหนา

"หึ...ร่วมเตียงกันมาแล้ว เธอยังไม่สนิทกับฉันอีกเหรอ" เจนิสได้แต่กำมือแน่นด้วยความโกรธจัด ที่เขารู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา ฉันอยากจะซกใบหน้าหล่อๆ ของเขานัก

ริวเสมองร่างบางที่เอาแต่กดสมาร์ตโฟนของเธอ

"เธอจะทำอะไร" ในเมื่อเขาไม่คิดจะไปส่งตั้งแต่แรก ฉันก็คงต้องรบกวนยัยแซมมี่แล้วแหละ

"ฉันจะเรียกเพื่อนมารับ"

"ดึกขนาดนี้เพื่อนเธอคงหลับหมดแล้วมั้ง" เมื่อเป็นเช่นนี้น ฉันก็โทรหาทั้งสามสาว ยัยแซมมี่นั้นเที่ยวคลับกับผู้ ส่วนอีกสองสาวนั้นไม่รับสายก็คงหลับไปแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างบางถึงกับนั่งนิ่ง

"เธอกลัวไร กลัวฉันหรือ..." ริวยังแกล้งยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ อีกครั้ง

"ฉันกลัวว่าผู้หญิงของพี่จะมาเจอ ยังไงฉันจะกลับ ฉันไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง" ร่างบางเอ่ยออกมาเสียงแข็ง พร้อมกับจ้องมองเขา

"ฉันไม่มีใคร ไม่เชื่อถามไอ้ริก ห้องข้างๆ ดู" ยอมรับว่าสนใจที่เขานั้นลากเธอมาที่นี่ เขารู้สึกสับสนตั้งแต่วันแรกที่มีอะไรกับเธอ แต่ในเมื่อถูกใจและเธอเป็นคนแรกของเขา มันอยากหน่อยที่เขาจะยอมปล่อยเธอไป ทั้งที่เขาตั้งใจจะไม่พาตัวเองเข้าไปยุ่งแต่มันกับห้ามความรู้สึกไม่ได้

"แล้วจะบอกฉันทำไม" เจนิสเอ่ยเสียงอ้อมแอ้มออกมา

"เธอไม่รู้หรือแกล้งโง่ เธอเองก็รู้ว่าฉันสนใจเธอ" ริวบอกมาเช่นนั้น

!!ตึบ ตึบ!! เจนิสถึงกับใจเต้นแรง