คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 21

ด้านริวหลังจากที่ร่างสูงขับรถออกมาจากโรงแรม ร่างสูงขับรถออกมาได้ประมาณสิบนาทีภายในรถมีเพียงเสียงเครืองปรับอากาศที่ดังมา ส่วนร่างบางที่นั่งเคียงคู่มากับเขานั้นใบหน้าเสมองออกไปข้างกระจกรถ ริวเหลือบมองร่างบางที่เอาแต่นั่งนิ่งเป็นพักๆ ในที่สุดก็เป็นเขาเสียเองที่เอ่ยทำลายความเงียบออกมาก่อนเธอ

"เธอจะให้ฉันไปส่งที่ไหน" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกับเสมองเจนิสที่เอาแต่นั่งเงียบมาตั้งแต่รถเคลื่อนตัวออกโรงแรม

"คอนโดแถวหลังมอ" เจนิสเอ่ยตอบ แต่ก็ไม่คิดจะหันมองหน้าคนถาม แต่ด้วยเส้นทางในเมืองหลวงค่อนข้างที่จะหนาแน่นและบวกกับมีอุบัติเหตุทางข้างหน้าทำให้จราจรนั้นค่อนข้างที่จะติดหนัก เจนิสเอ่ยกับริวไปแค่นั่น จากนั้นร่างบางก็ยังคงนั่งเงียบเช่นเดิม

ผ่านไปนานนับชั่วโมงรถเคลื่อนตัวได้ไม่ถึงสามกิโล

ให้ตายเถอะนี่เราออกจากโรงแรมมาตั้งแต่สามทุ่ม แต่ตอนนี้จะห้าทุ่มแล้วก็ไม่มีท่าทีจะถึงคอนโดของฉัน เมื่ิอเห็นว่ารถยนต์บนท้องถนนค่อนข้างที่จะติดหนัก จากนั้นไม่นานก็มีเสียงสมาร์ตโฟนของเขาที่ดังขึ้นมา

Rrrrrrrr Real Ta

[เชี่ยริว มึงอยู่ไหนแล้วครับสัส ไอ้เชี่ยรัณเมานำพวกมึงไปแล้วครับ]

[รถติดวะ กูกำลังจะตามไป] ริวเอ่ยตอบกับคนปลายสาย

[เชี่ยหายหัวทั้งพี่ทั้งน้อง ไอ้ริกแม่งก็ยังไม่มาชักที] เสียงเรียวตะเอ่ยกับริวมา

[พวกมึงนำไปก่อนเลย เดะกูตามไป ฝากบอกไอ้น๊อตที กูอาจจะถึงช้าหน่อย] เมื่อเอ่ยกับเรียวตะเสร็จ มือเรียวก็กดวางสายจากเพื่อนไปทันที

ด้านเจนิสหลังจากที่เขาวางสายไปแล้วนั้น นี่เราออกมากันนานมากแล้วนะ แต่ด้วยข้างหน้ามีอุบัติเหตุ ฉันเองก็รู้สึกเกรงใจที่จะให้เขาไปส่ง

"ฉันว่าพี่จอดตรงป้ายรถเมล์ข้างหน้าเถอะ ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเอง" อีกอย่างที่ฉันบอกไปเช่นนั้นอีกประมาณสิบกี่โลจะถึงคอนโดแต่รถก็ยังคงเคลื่อนตัวได้ช้ามาก

"นั่งๆ ไปเถอะหนะ ฉันพอใจที่จะไปส่งเธอ หรือเธอมีปัญหาอะไร" ริวเอ่ยพร้อมกับเสมองใบหน้าของเธอมา

"ฉัน แค่กลัวว่าพี่จะมีธุระ จะเสียเวลากับฉันเปล่าๆ "

"ฉันไม่มีธุระที่ไหน ฉันบอกจะไปส่งก็ไปส่งสิ" ริวเอ่ยกับเจนิสไปแค่นั้น หึ...! ขนาดนี้แล้วเธอยังเห็นเขาเป็นคนอื่นอยู่อีกเหรอ

ด้านเจนิสไม่ว่าฉันจะพูดยังไง เขาก็ไม่ยอมให้ฉันนั่งแท็กซี่กลับคอนโดเอง เรานั่งกันอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมงและตอนนี้สายฝนก็เทลงมาไม่มีท่าทีจะหยุดจากที่รถติดอยู่แล้วก็ติดหนักเข้าไปอีก

หลายนาทีต่อมา

ด้วยบรรยากาศข้างนอกที่สายฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนักบวกกับแอร์เย็นๆ และช่วงกลางวันที่เหนื่อยกับการเรียนมาด้วยทั้งวัน ในที่สุดร่างบางก็ค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงด้วยความเพลีย

ด้านริวรถติดไม่พอฝนข้างนอกก็ยังเทกระหน่ำลงมาไม่มีท่าทีจะหยุดง่าย ใบหน้าคมสันเหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีก็จะห้าทุ่มครึ่ง ดูจากระยะทางแล้วคืนนี้เขาคงต้องเทปาร์ตี้วันเกิดไอ้เชี่ยน๊อตแล้วแหละ ริวเสมองมาที่ร่างบางอีกทีร่างสูงถึงกับผุดรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยักพร้อมกับส่ายหน้าให้กับร่างบาง

"ครั้งนี้ไม่เมา แต่ก็ดันหลับ หึ...แล้วแบบนี้ฉันจะไปส่งเธอถึงคอนโดได้ไง นอกจากจะขี้เมาแล้วยังขี้เซ่าอีก" ริวเอ่ยพร้อมกับโน้มใบหน้าลงหาคนหลับลึก ขณะที่รถยังคงติดหนัก

"ขณะหลับเธอยังดึงดูดฉันได้มากขนาดนี้ ฉันควรพาเธอไปส่งที่คอนโดของเธอ หรือกลับคนโดฉันดีนะ เจนิส" ริวโน้มใบหน้าหน้าคมสันของตนลงมาชนเข้าจมูกโด่งคมสันของคนตัวเล็ก จนจมูกนั้นแนบชิดกัน แต่นั้นเจนิสก็ยังคงหลับหายใจเข้าออกอย่างเสม่ำเสมอ

"แต่ดูถ้าทีแล้วฉันคงจะเลือกอย่างหลังมากกว่า" ร่างสูงเอ่ยพึมพำกับคนหลับออกมาก จากนั้นไม่นานริวก็หักพวกมาลัยเลี้ยวเข้าซอยคอนโดของตนทันที เพราะตอนนี้เริ่มดึกและเขาเองก็รู้สึกเพลียไม่ต่างจากเธอมากนัก

ร่างสูงตัดสินใจพาคนหลับลึกนั้นเข้าคอนโดของตน คอนโดที่ไม่มีหญิงสาวที่ไหนได้ย่างก้าวเข้ามา แต่ตอนนี้คนที่รักความเป็นส่วนตัวอย่างริวกับอุ้มร่างบางในชุดราตรียาวนั้นเข้ามาภายในคอนโดสุดหรูที่อยู่ย่านใจกลางเมือง

ริวอุ้มเจนิสเข้ามาวางลงบนเตียงนอนของตนอย่างเบามือ

"ให้ตายเถอะ เจนิส ถ้าไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคนอื่นเธอจะกล้าหลับแบบนี้ไหม" ริวเอ่ยพร้อมกับส่ายหน้าให้กับร่างบางตรงหน้า ที่ตอนนี้ก็ยังคงหลับไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นมา จากนั่นร่างสูงก็ไปอาบน้ำเพราะเขาเองก็รู้สึกเหนียวตัวมาตั้งแต่หัวค่ำ

ด้านเจนิสอ่า...ฉันรู้ว่าฉันนั้นเผลอหลับไปแต่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีนี้ฉันไม่ได้อยู่ในรถแล้ว ห้องสี่เหลี่ยมที่ตกแต่งด้วยโทนสีเทา ใบหน้าหวานถึงกับชะงักตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ ร่างบางจากที่ง่วงๆ เพลียๆ อยู่นั้นถึงกับลุกขึ้นนั่งและตั้งสติ