คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 22

ฉันไม่ควรรู้สึกอะไรกับคนแบบนี้ ร่างบางได้แต่คิดในใจ จากนั้นร่างสูงก็เดินเข้ามานั่งลงที่เตียงนอนข้างๆ กับเธอ มันยิ่งทำให้ร่างบางนั้นรู้สึกหัวใจเต้นแรงหนักมากขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่ควรเข้าใกล้ฉันมากไปกว่านี้ ยิ่งริวเข้าใกล้เธอเจนิสกับยิ่งขยับตัวหนีเขา

ร่างบางนั่งหันหลังให้กับคนตัวโต จากนั้นฝ่ามือหนาจับที่ซิบด้านหลังอย่างถือวิสะ เจนิสรับรู้ถึงความผิดปกติที่ริวนั้นเตะต้องเธอ

"นี้พี่จะทำอะไร" เจนิสเอ่ยกับริวขึ้นเสียงแข็ง

!! เสียงรูดซิบชุดราตรีดังจากด้านหลัง เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียนละเอียด ด้านริวเองถึงกับหัวใจเต้นแรงไม่ต่างอะไรกับคนตัวเล็ก แต่นั้นก็พยายามที่จะข่มอารมณ์เอาไว้

"นี่..." เจนิสเอ่ยเสียงแข็งออกมาพร้อมกับเสมองใบหน้าของริว

"ฉันเห็นว่าเธอยังเจ็บอยู่ ไปอาบน้ำ ฉันไม่ยอมให้คนสกปรกมานอนที่บนเตียงฉันหรอกนะ" เสียงทุ่มของริวเอ่ยออกมา ถึงเขาอาจจะดูปากร้ายไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่รักความสะอาดอยู่พอตัว ไม่ว่าจะดื่มเมาหนักมากแค่ไหนเขาก็จะอาบน้ำก่อนที่จะเข้านอนทุกครั้ง

การกระทำของริวทำเอาร่างบางถึงกับทำหน้าไม่ถูก เมื่อกี้เขาแค่ช่วยเธอถอดชุดจริง เหรอ

จากนั้นไม่นานริวก็ลุกออกจากเตียงและกลับเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูและเสื้อยืดตัวโตของตน ยื่นมันให้กับเธอ ท่าทีของริวทำให้เจนิสถึงกับแปลกใจเป็นอย่างมาก

"นั่งนิ่งอยู่ทำไมไปอาบน้ำสิ" เขาเอ่ยกับฉันมาอีกครั้ง ใบหน้าสวยหวานเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเที่ยงคืน ร่างบางเสมอง ออกไปยังหน้าต่างด้านนอกของคอนโด

!! ซ่า ซ่า !! เสียงสายฝนข้างนอกก็ยังคงกระหน่ำลงมาไม่มีท่าทีจะหยุด ถนนข้างนอกก็ยังมีน้ำท่วมขังที่รอการระบาย เรียกแท็กซี่กลับเองเวลาดึกเช่นนี้ก็คงจะลำบากมากเช่นกัน เจนิสชั่งใจอยู่ซักพัก นิฉันต้องทนนอนที่คอนโดของเขาจริงเหรอร่างบางได้แต่ครุ่นคิดในใจ

เมื่อคิดว่ายังไงก็ต้องอยู่กับเขา มือเรียวบางก็ยอมหยิบเสื้อยืดและผ้าเช็ดเช็ดตัวที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมา ร่างบางลุกขึ้นยืนอย่างยากรำบากเพราะยังรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าแต่ก็ยังเดินได้

"เดินไหวเปล่า ให้อุ้มไหม" ริวเอ่ยพร้อมกับชายตามองร่างบางที่พยายามเดินไปยังห้องน้ำด้วยท่าทีที่ยากลำบาก

"ฉันเดินไหว และไม่ได้เจ็บอะไรมากแล้ว" เจนิสเอ่ยบอกกับเขาไป เพราะเธอรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากที่ริวนั้นบิดข้อเท้าให้เธอ แต่ก่อนที่จะเข้าไปยังห้องน้ำนั้น ก็ไม่ลืมที่จะบอกกับเขา เธอไม่ยอมนอนร่วมเตียงกับเขาหรอกนะแบบนั้นใครจะหลับลงกัน

"พี่นอนในห้องนี้เถอะ ฉันจะไปนอนโซฟาด้านนอกเอง" ในเมื่อฉันเลือกไม่ได้ ก็ต้องทนนอนคอนโดของเขาไป

"ตามใจเธอละกัน" ร่างบางเอ่ยจบจากนั้นก็ปิดประตูห้องน้ำทันที

ริวได้แต่มองตามร่างบางที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมาที่มุมปากหยัก จากนั้นร่างสูงก็นอนรอร่างบางที่อยู่ในห้องน้ำมาด้วยท่าทีสบายและอารมณ์ดีสุดๆ

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันเข้ามาให้ห้องน้ำของเขา ห้องน้ำส่วนตัวของเขาดูสะอาดมาก ไม่ต่างอะไรกับห้องน้ำในโรงแรมระดับหกดาว ทุกอย่างภายในถูกตกแต่งในโทนสีเท่า ซึ่งดูเข้ากับผู้ชายเทาขุ่นๆ อย่างเขามาก

เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างบางก็ไม่รอช้า ฉันจัดการกับชุดออกจากตัว แต่รีบอาบน้ำทันทีเพราะตอนนี้มันดึกและฉันเองก็รู้สึกง่วงมากๆ แต่ด้วยที่ว่าฉันไม่เคยนอนห้องผู้ชายเลยซักครั้งนี่สิ คืนนี้ฉันจะหลับไหม

เมื่อคิดว่าคืนนี้ฉันต้องนอนร่วมคอนโดเดียวกับคนที่ฉันดันพลาดอะไรกับเขา ใบหน้าหวานถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก ฉันไม่ได้แกล้งโง่ หรือดูไม่ออกหรอกนะ ฉันรู้ว่าเขานั้นสนใจฉัน แต่ถ้าเขาขอฉันคบ ถ้าเขายังไม่มีใครฉันอาจจะลองเสี่ยงมาคบกับคนอย่างเขาก็อาจจะเป็นได้ แต่ย้อนไปคำพูดของเขาเมื่อหลายวันก่อนสิ เขาไม่ได้ต้องการจะครบกับฉันแต่เขาเพียงแค่อยากให้ฉันมาเป็นเด็กในสต๊อกของเขา แบบไหนใครเขาจะยอมละ ฉันยอมรับอย่างไม่อายว่าเสน่ห์ของเขานั้นดึงดูดฉันมากๆ ซะฉันนั่นหวั่นไหวไปกับเขาอย่างไม่รู้ตัว

ครั้งแรกที่เรามีอะไรกัน และหลายวันต่อมาเขายังตามมาวุ่นวายและจูบฉัน เล่นเอาซะฉันนึกถึงใบหน้าของเขาฉันนอนไม่หลับไปหลายวันเลยทีเดียว

ฉันไม่แปลกใจเลยว่าผู้หญิงครึ่งมหาลัยทำไมถึงได้หลงมนต์เสน่ห์ของพวกผู้ชายกลุ่มนี้กัน เพราะพวกเขานั้นมีเสน่ห์ดึงดูดต่อเพศตรงข้ามเป็นอย่างมากเลยเนี้ยสิ ฉันอยู่ใกล้ชิดเขามากขึ้นเท่าไหร่ หัวใจเล็กๆ กับเต้นแรงสั่นไหวไปกับเขามากขึ้นทุกครั้ง ฉันไม่ควรปล่อยให้ตัวเองรู้สึกกับคนอย่างเขาไปมากกว่านี้ เพราะพักหลังๆ ฉันก็เริ่มที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับเขา และสิ่งที่ฉันทราบมาเขาไม่เคยจริงใจกับใคร เขามีสาวที่ เก็บไว้ในสต๊อกเยอะมาก ฉันไม่ต้องการเป็นแบบที่เขาเสนอมันให้กับฉัน