คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 23

ร่างบางสบตาเข้ากับสายตาคมของคนที่อยู่บนเตียง เดิมไม่เคยใช่ชุดแบบนี้ต่อหน้าผู้ชายที่ไหน เมื่อเห็นว่าคนตัวโตที่เอาแต่จ้องมองมาด้วยสายตาที่วาบหวามและใช้สายตามองมาที่หน้าอกของเธอ มือเรียวถึงกับยกขึ้นมากอดตัวเองไว้

"นิอย่ามองนะ" ท่าทีของเจนิสทำเอาริวกับอดกลั้นขำไม่ไหว

"เธอจะอายทำไม มากกว่ามองฉันก็ทำมาหมดแล้ว"

"คนบ้า น่าเกลียด ลามก" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเดินไปที่ประตูหวังจะเดินออกจากห้องนอนของริว

!! อึก อึก !! ร่างบางพยายามที่จะเปิดประตูแต่ก็เปิดไม่ออก อ่า... อย่าบอกนะว่าเขาจะขังฉันให้นอนที่นี่กับเขา

ใบหน้าหวานเสมองใบหน้าของริวมาด้วยท่าทีไม่พอใจ หึ...! เขาคงเล่นสกปรกกับเธอแล้วแหละ

"พี่เปิดประตูให้ฉันเลยนะ" เจนิสเอ่ยราวกับออกคำสั่งกับเขา พร้อมกับดึงพยายามเปิดประตู แต่นั้นก็ไม่เป็นผล ร่างสูงได้แต่ยกยิ้มออกมาให้กับผลงานตนเอง

"เก่งมากก็เปิดออกให้ได้สิ" ริวเอ่ยมาด้วยท่าทีสบายซึ่งต่างจากเจนิส ฉันอยากจะซัดหมัดเข้ากับใบหน้าหล่อๆ ของเขานัก คนบ้าทำไมต้องทำกับฉันเช่นนี้ด้วย

"ห้องนี้เข้าออกต้องแสกนด้วยลายนิ้วมือ ถ้าเธออยากออกไปข้างนอกก็ขอร้องฉันสิ" ริวเอ่ยมาด้วยท่าทีที่เหนือกว่าเธอเห็นๆ เขาอยากจะรู้นักหน้านิ่งๆ หยิ่งๆ อย่างเธอจะขอร้องเขายังไงกัน

"พี่ริวขา...ช่วยเปิดประตูให้ฉันหน่อยคะ" เจนิสเอ่ยเสียงนิ่งด้วยท่าทีปกติ แค่เธอยอมพูดจาดีๆ กับเขาแบบนี้ เขาก็ยอมใจอ่อนให้เธอแล้ว

ร่างสูงยอมลุกออกจากเตียงนอนของตน แต่นั้นใช่ว่าจะยอมเปิดประตูห้องให้ร่างบางนั่นออกไปนอนที่โซฟาด้านนอกอย่างที่เธอต้องการ

ริวเดินมาพร้อมกับอุ้มร่างบางลอยหวือขึ้นมาในท่าเจ้าสาว เจนิสถึงกับตาเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ เจนิสถึงกับทำตัวที่ถูก

"นิพี่จะมาอุ้มฉันทำไม คนบ้า ปล่อยฉันลงเลยนะ" ริวสบตากับร่างบางที่เอาแต่ดิ้นในอ้อมแขนของตนอย่างสื่อความหมาย เรื่องอะไรจะยอมให้เธอออกไปนอนด้านนอกคนเดียวละ

!! ร่างสูงไม่ยอมปล่อย แต่นั้นกับยิ่งทำให้ร่างบางนั้นรัวกำปั่นเล็กๆ ทุบเข้าที่อกแกร่งหนาของเขา

"ปล่อยแน่ แต่ปล่อยบนเตียง" ริวอุ้มร่างบางวางลงบนเตียง พร้อมกับตามไปคล่อมร่างบางเอาไว้ไม่ให้เธอดิ้นหนีเขา

จากนั้นฝ่ามือหนาก็ยื่นมือไปปิดไฟที่หัวเตียงลงห้องมืดสนิท แต่นั้นใช่ว่าคนใต้ร่างจะหยุดดิ้น

ร่างบางรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่มันลดต้นคอของฉันมาอย่างใกล้ชิด ริวโน้มจมูกโด่งคมสันเข้าหาร่างบางจนแทบจะแนบชิดกัน แต่ในจังหวะที่ร่างบางเอาแต่นั้น

!! จุ๊บ !! จมูกของคนตัวโดนั้นสัมผัสเข้าที่แก้มของฉันเข้าพอดี เจนิสถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง

"เลิกดิ้น แล้วก็นอนได้แล้ว" เสียงทุ่มเอ่ยออกมากระชิบเข้าที่ใบหูของคนตัวเล็ก จนร่างบางถึงกับต้องย่นคอหนีสัมผัสของเขา

"พี่ก็เลิกทับตัวฉันซักทีสิ คนบ้า ฉันหนักนะ" เจนิสเอ่ยมาด้วยเสียงสั่นขาดๆ หายๆ ริวที่ได้ยินเสียงหัวใจของคนตัวเล็กที่เต้นผิดปกติ

!! ตึบ ตึบ !! ดังขึ้นมาราวกับกล่องชุด หึ ใกล้ชิดขนาดนี้ไม่หวั่นไหวก็บ้าแล้ว ริวได้แต่คิดพร้อมกับผุดรอยยิ้มออกมา

จากนั้นร่างสูงก็แกล้งใช้จมูกโด่งคอเคลียร์เข้ากับใบหูเล็ก

เจนิสให้ตายเถอะนิเขาจะทำอะไร เขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆ

"ออกไปเลยนะ..." เจนิสเอ่ยเสียงมาราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง ที่โดนนี้คนใจร้ายนั้นเริ่มสัมผัสตัวเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

"ถ้าอยากให้ฉันออกจากตัวเธอ ก็จูบฉันสิ" ริวเอ่ยพร้อมโน้มใบหน้าเข้าหาร่างบาง

ยังดีหน่อยที่ปิดไฟไม่เช่นนั้นฉันไม่อยากจะคิด เจนิสฉันรับรู้ถึงจมูกของเราชนกัน และตอนนี้ฉันกำลังไม่เป็นตัวของตัวเองเป็นอย่างมาก

"ฉัน...ฉันไม่" เสียงเล็กถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อถูกปากหนาของคนใจร้ายนั้นปล้นจูบเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว จูบที่เธอไม่ได้ขัดขืน เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาที่โพรงปากของฉันมาอย่างรวดเร็ว ให้ตายเถอะ ยัยเจ นิแกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมปากฉันถึงไม่ยอมปฎิเสธรสจูบของเขา มือเรียวเล็กกำเข้าที่ผ้าปูที่นอนแน่น และปล่อยให้คนใจร้ายนั้นตักตวงความสุขจากปากของเธอราวกับว่าเป็นใจไปกับเขา

ด้านริวจากที่จะคิดว่าแค่จะจูบยัยหน้าหยิ่งก่อนนอนเท่านั่น แต่นั้นกับห้ามความรู้สึกและความต้องการที่มันมีมากกว่านั้นไม่ไหว