คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 26

ด้านเจนิสร่างบางหลังจากที่ลงจากรถของริวแล้วนั้น

คนบ้าแค่กางเกงบ๊อกเซอร์และเสื้อตัวยืดตัวไม่กี่บาท ฉันไม่คิดว่าเขาจะหวงมันมากขนาดนี้ แต่ก่อนที่จะขึ้นคอนโดก็ไม่ลืมที่จะแวะเข้าร้านยาเพื่อซื้อยาคุมกำเนิดเพื่อป้องกันเพราะเมื่อคืนเข้านั้นไม่ได้ป้องกันมันเลยซักรอบ

เมื่อห้านาทีก่อนหน้าขณะที่เจนิสเดินลงจากรถสปอร์ต์คันหรูของริว นั้นเฟย์ที่ยื่นรอเจนิสอยู่อีกมุมของคอนโด ร่างบางได้แต่กดสมาร์ตโฟนเพื่อต่อสายหาเจนิส แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเพื่อนนั่นจะรับสายของเธอ

"ยัยเจนะ ยัยเจ" เฟย์ได้แต่บ่นพึมพำขึ้นมา ขณะที่กำลังจะเดินขึ้นคอนโดเพื่อไปหาเจนิส แต่เฟย์กลับต้องชะงักเมื่อเห็นร่างบางอันคุ้นตาของเพื่อนสนิท ในชุดเสื้อยืดตัวโตและกางเกงขาสั้นลงมาจากรถสปอร์ต์คันหรูของรุ่นพี่ แต่เธอจะไม่ตกใจหรืออะไรเลยซักนิด ถ้ารถที่เจนิสลงมานั้นไม่ใจของพี่ริว หนุ่มสุดฮอตที่ผู้กุมหัวใจเหล่าสาวๆ รั้วมอ.B ปากที่จะตระโกนเรียกชื่อเพื่อนกับต้องนิ่งเงียบไว้

"พี่ริว ยัยเจ นิมันเรื่องอะไรกัน ฉันกำลังตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า" เฟย์ถึงกับอยู่ในอาการตกใจ ฝ่ามือยกขึ้นมาทาบอก เธอไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถึงเธอจะเป็นแฟนคลับผู้หลงไหลในเสน่ห์หน้าตาและคลั่งไคล้รุ่นพี่ต่างคณะอย่างริว แต่เธอก็อดเป็นห่วงเพื่อนสนิทอย่างเจนิสไม่ได้ เพราะขึ้นชื่อว่าหนุ่มๆ กลุ่มนี้นั้นทั้งฮอดและรวยจัด สาวๆ ก็มีมากมายรายล้อมริวเป็นธรรมดา แต่ความสัมพันธ์ระหว่าง ยัยเจนิสกับพี่ริวของฉันนี้สิ มันคืออะไรแบบไหนกัน ถึงฉันจะพึ่งมารู้จักกับเจนิสได้เพียงสองปี แต่ก็พอจะทราบ ถ้าเป็นเรื่องความรัก เพื่อนของเธอนั้นให้เต็มร้อยดูอย่างไอ้เลย์นั้นสิ เจนิส นั้นรักมากแค่ไหนแค่ไหน ฉันกลัวเหลือเกินกลัวว่าเจนิสนั้นจะกลายเป็นแค่ของเล่นพวกคนดัง เฟย์ถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก แต่เรื่องนี้ถึงยังไงเธอก็ไม่กล้าจะเอ่ยปากถามกับเจ้าตัว เพราะเจนิสนั้นไม่ใช่คนที่ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวใของตนห้ฟังง่ายๆ ขนาดเรื่องพี่แป้งพี่สาวต่างสายเลือดพวกฉันจะทราบเมื่อไม่นานนี่เอง เฟย์ได้แต่คิดในใจ

ด้านเจนิสขณะที่ร่างบางกำลังจะขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นแปดนั้น

"เจนิส ยัยเจ"เสียงเรียกอันคุ้นหูที่เอ่ยมา เจนิส หันมองไปทางต้นเสียงก็เจอกับเฟย์ที่วิ่งหอบเข้ามาหาเธอ ใช่สิฉันลืมไปเสียสนิทว่าฉันนัดกับพวกเพื่อนๆ เอาไว้ ใบหน้าสวยหวานเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมืออีกไม่กี่นาทียัยน้ำอุ่น และยัยแซมมี่ก็คงจะมาถึงคอนโดของฉันเจนิสมีสีหน้ากังวลเล็กน้อย

"เฮ้ย...เจ ฉันเรียกแกตั้งแต่แกเดินเข้าร้านขายยาและ แต่แกนะไม่ได้ยินฉัน" เฟย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบที่วิ่งตามเจนิส แต่สายตากับเหลือบมองที่ชุดของเพื่อนและถุงกระดาษที่อยู่ในมือของเพื่อน

"โทษทีแก ฉันไม่ได้ยินแกหนะ แล้วนิแกมาถึงนานแล้วเหรอ" เจนิสเอ่ยถามเพื่อนมา

"ถึงซักพักแล้วแหละ ฉันโทรหาแกแต่โทรไม่ติดหนะ ไลน์กลุ่มแกก็ไม่อ่าน ฉันคิดว่าแกอยู่บนห้องกะจะไปหาแกที่ห้องแล้วเชียว" เมื่อได้ยินเช่นนั้นร่างบางจึงหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา

"โทษที แบตหมดนะแก" ฉันบอกเพื่อนไป ฉันหวังว่ายัยเฟย์คงไม่เห็นอะไรใช่ไหม เจนิสได้แต่คิดในใจ ฉันไม่ต้องการให้ใครทราบเรื่องของฉันและเขา เพราะถ้าวันใดวันนึ่งมีคนมาถามฉันเรื่องของเขาฉันจะตอบเรื่องนี้ได้ยังไง ในเมื่อเราไม่มีสถานะที่ชัดเจน และที่ฉันนอนกับเขาหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ร่างบางได้แต่หลับตาและครุ่นคิดภายในใจด้วยสีหน้าเป็นกังวล

!! ติ้ง !! จากนั้นเสียงลิฟต์ก็ดังขึ้น เจนิสเดินเข้ามาในห้องของตนพร้อมกับมีเฟย์นั้นเดินตามมา ยังดีหน่อยที่ยัยเฟย์ไม่ถามเรื่องชุดของฉัน เพราะดูจากสภาพตัวเองแล้วฉันเหมือนคนพึ่งตื่นนอนมาใหม่ ที่ดูไม่เรียบร้อยนัก

!! แก๊ก !! ร่างบางแสกนนิ้วเปิดห้องเข้ามา

"แกนั่งรอสองคนนั้นก่อนละกัน ฉันขอตัวอาบน้ำแป๊บนะ" เจนิสเอ่ยจบฉันก็เดินเข้าห้องนอนของตนทันที

ร่างบางใช้เวลาอาบน้ำไม่ถึงยี่สิบนาที แต่ขณะที่กำลังแต่งตัวที่หน้ากระจก ตากลมโตกับตกเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ ตามลำคอและเนินอกมีรอยแดงซ้ำเป็นจ้ำๆ ให้ตายเถอะคนบ้า ทำไมเขาชอบทิ้งล่องรอยของเขาไว้บนตัวฉันเต็มไปหมด และมันก็เป็นแบบนี้ทุกที

!! อ่า... ยังโชคดีหน่อยที่เป็นยัยเฟย์มาถึงคอนโดฉันก่อนยัยแซมมี่ ถ้าเป็นยัยแซมนะ ยัยนั้นคงได้นั่งซักฉันตายอะ" ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดพร้อมกับหยิบคอนซีลเลอร์ขึ้นมาปกปิดล่องรอยแดงที่คนใจร้ายนั้นฝากไว้ตนตัวของเธอ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนั้นร่างบางเดินออกจากห้องมาก็พบว่า แซมมี่และน้ำอุ่นนั้นมากันครบแล้ว

"ยัยเฟย์ เมื่อกี้ก่อนที่ฉันจะเดินเข้ามาแกรู้ไหมว่าฉันเจอใคร" แซมมี่เอ่ยพร้อมกับยิ้มหน้าบานให้กับทั้งสามสาว

"ใครเหรอ..." เฟย์เอ่ยถามเพื่อนมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

"ก็พี่ริว ผัวของฉันนะสิแก ฉันเจอพี่เขานั่งทานข้าวอยู่ข้างคอนโดยัยเจนี้เอง ไม่คิดว่าเขาหล่อไฮโซมากขนาดนั้น จะทำตัวติดดินทานข้าวร้านธรรมดาแบบนี้" แซมมี่เอ่ยมาพร้อมกับยิ้มไม่หุบ แต่นั้นใบหน้าสวยหวานถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมา นี้เขายังไม่กลับอีกเหรอ ไหนว่ามีเรียนต่อ คนบ้าแล้วยังมาวนเวียนแถวๆ คอนโดฉันอีก

"พี่เขามาหาสาวๆ แถวนี้หรือเปล่า" ยัยน้ำอุ่นที่นั่งอ่านซี๊ดในมือนั้นเอ่ยขึ้นมาที่วันนี้พวกเพื่อนฉันนัดกันทำรายงานกลุ่มที่คอนโดของฉัน

"ฉันเป็นแฟนคลับกลุ่มพวกพี่ริวมาจะจนพวกพี่เขาจะเรียนจบแล้ว ยังไม่เห็นว่าพี่ริวจะควงใครเป็นแฟนเลย อยากเห็นหน้าแฟนพี่แกวะ ว่าจะสวยสู้ฉันไหม" แซมมี่เอ่ยมาอย่างติดตลก ด้านเจนิสร่างบางที่ได้ยินเช่นนั้น เจนิสที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลักขึ้นมา

อีกด้านของริวหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ ร่างสูงเดินเข้ามาภายในห้องพักของคณะวิศวะ ด้วยสีหน้าและอารมณ์ดีสุดๆ

"เซี่ยริว เมื่อคืนมึงแม่งหายหัววะสัส" อรัณเอ่ยมาขณะที่สายตายังคงจับจ้องที่หน้าจอเกมส์ที่กำลังนั่งแข่งกับริก

"มึงรู้ไหมว่าเมื่อคืนมันหายไปไหนมา" ริกเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้น้องชายด้วยสีหน้าทะเล้น

"ไอ้ริก มึงแม่งหุบปากเลยไอ้สัส เลิกเผากูได้แหละ กูรู้นะแม่งมึงจะพูดอะไรกับไอ้สองตัวนี้" ริวเอ่ยพร้อมกับชี้หน้าพี่ชายมาด้วยท่าทีหงุดหงิด

"กกเด็ก" เรียวตะเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง

"เชี่ยริก ไอ้พี่เวร มึงบอกพวกมันใช่ไหม" ริวเอ่ยมาอย่างคลาดโทษริก

"ฮ่า... แม่ง กูว่าและ หลุดจนได้นะมึง หลุดชิบ" อรัณเอ่ยมาพร้อมกับขำท่าทีของริวและริก

"กูเปล่าเลยครับ กูไม่ได้เผามึง กูไม่ได้บอกไอ้สองตัวนี้" คำพูดไอ้ริกเชื่อได้ที่ไหน มันกำลังเอ่ยแก้ตัวอย่างน้ำขุ่นๆ

"สัส ไอ้ริกไม่ได้บอกพวกกูๆ ก็ดูออกครับ รอยขีดข่วนที่คอมึงเนี้ย มึงกล้าเดินเข้ามหาลัยมาได้ไง แม่งสาวๆ เห็นหมด" เรียวตะเอ่ยพร้อมกับสายหน้าให้กับริว ด้านริวที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับรีบไปส่องกระจกในห้องตนทันที

"เชี้ย...รอยแดงเต็มคอเขาขนาดนี้เชียวเหรอ เมื่อเช้าแม่งกูออกจากห้องมาได้ไงวะ อ่า ยัยหน้าหยิ่งของเขาร้ายชิบหาย ถือว่าตั้งใจโชว์ผลงานเธอเลยละกัน แม่งดูเหมือนกูจะภูมิใจรอยที่เธอฝากไว้ชิบ..." ริวได้แต่สถบพร้อมกับใช้ฝ่ามือลูกเข้าที่ต้นคอของตนพร้อมเผยรอยยิ้มร้ายออกมา