คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 28

ด้านเจนิสร่างบางหยิบเสื้อคลุมของริวมา แต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะเอามาคลุมที่ขาตามคำสั่งของริว ร่างบางหยิบเสื้อคลุมมาวางไว้บนเก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่ข้างๆ ตน

ด้านริวร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้าม สายตาก้มมองต่ำลงไปที่เรียวขาของคนตัวเล็ก ด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ

"เจนิส ฉันบอกให้เธอคลุมเสื้อไง นิไม่สังเกตุเลยหรือไงว่ามีพวกเวรนั้นมองเธอแทบจะทะลุแล้ว" ริวเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงนิ่งปนดุ ร่างสูงถึงกับหงุดหงิดให้กับคนดื้อเงียบอย่างเจนิส นิกะจะทำให้เขาคลั่งไปถึงไหน ร่างสูงจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาคู่ดุมาอย่างดุดัน

ด้านเจนิส เมื่อริวเอ่ยมาเช่นนั้นแต่ใช่ว่าเธอจะยอมทำตาม คนตัวเล็กหัวรั้นอย่างเธอยังคงนั่งนิ่งโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคำพูดของเขา

หึ...! บ้าหรือเปล่าเขาเป็นคนลากฉันมาด้วยชุดแบบนี้เองแท้ๆ จะอะไรกับการแต่งตัวของฉันนักหนา เจนิสทำราวกับไม่ได้ยินและเลือกที่จะสนใจเมนูอาหารที่อยู่ในมือของเธอแทน

แต่นั้นร่างบางกับคิดผิด เมื่อคนตรงหน้านั้นหัวร้อน ร่างสูงลุกออกจากเก้าอี้ของตนและเดินเข้าหาคนตัวเล็กพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าหาเธอมาอย่างใกล้ชิดโดยไม่คิดจะสนใจสายตาหลายคู่ของคนในร้าน

"นิ ถอยออกไปเลยนะ" เจนิสถึงกับหงุดหงิดที่ริว นั้นบ้าไปทุกสถานการณ์ คนเต็มร้านขนาดนี้เขายังจะแกล้งยื่นใบหน้าเขาหาฉันอีก

"เจนิสถ้าเธอยังไม่ยอมคลุมเสื้อ ตามที่ฉันสั่งคืนนี้เธอเตียมขาแหกในรถได้เลย" ริวเอ่ยเสียงต่ำอย่างไม่น่าฟังออกมา

"เธอก็รู้ว่าคนอย่างฉันพูดจริง ทำจริง ในรถฉันก็ไม่เว้น...นะ" ริวเอ่ยกับร่างบางมาด้วยสีหน้าหงุดหงิด เจนิสสบตาพร้อมกับเม้มปากเน้นด้วยโกรธจัด

"คนบ้า คนเผด็จการ ชอบออกคำสั่ง" เจนิสเอ่ยและจ้องมองใบหน้าริวด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็หยิบเสื้อคลุมสีเข้มของเขาขึ้นคลุมที่ขาของเธอ เมื่อเห็นว่าร่างบางยอมทำตามตน

"จะทานอะไรก็รีบสั่ง ฉันหิว" เสียงเข้มเอ่ยจบจากนั้นก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม จนกระทั้งเวลาผ่านไป อาหารทุกอย่างถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ ครบเป็นที่เรียบร้อย เมนูวันนี้ริวให้เจนิสทำหน้าที่เลือกสั่งทุกอย่างเอง ใช้เวลาไม่นานทั้งสองก็นั่งทานกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อย

"ทั้งหมด หนึ่งหมื่นห้ามันเก้าร้อยบาทคะ" เสียงของพนักงานสาวสวยที่เข้ามาเซ็คบิลที่โต๊ะ ริวถึงกับซะงักอาหารประมาณห้าจาน แต่ราคาก็แรงพอสมควร

"หึ...นิยัยตัวแสบคิดจะเล่นเขาแล้วละสิ" ริวได้แต่เสมองใบหน้าของคนตัวเล็ก ที่ร่างบางนั้นเสมองใบหน้าเขามาพร้อมกับยกยิ้มออกมาด้วยความพอใจ เธอตั้งใจจะสั่งเมนูแพงๆ เพื่อให้ริวนั้นจ่ายหนักๆ หึ...สมน้ำหน้า เจนิสได้แต่คิิดในใจ

จากนั้นริวหยิบบัตรเครดิตขึ้นมาพร้อมกับยื่นให้กับพนักงานในร้าน

"แสบนักนะ ซักวันเถอะเธอจะได้ร้องขอชีวิตจากเขา" ริวได้แต่คิดในใจพร้อมกับยกยิ้มให้กับเธอ น้อยครั้งนักที่เขาจะได้รับรอยยิ้มจากเจนิส แต่มันไม่ใช่รอยยิ้มพิศวาสแต่กับเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความสะใจ

จากนั้นร่างบางก็ลุกขึ้นออกจากโต๊ะ และเอ่ยกับเขามา

"ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมของริวติดมือและเดินออกไปยังห้องน้ำ แต่ในจังหวะที่ร่างบางของเจนิสเดินผ่านโต๊ะไปนั้น

อีกด้านของแป้งมือเรียวบางของหญิงสาวในชุดเดรสสีทองผมยาวสีบลอนด์ทองถูกม้วนปลอยลงกลางหลัง แป้งที่กำลังยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม ใบหน้าสวยเฉียดกับต้องชะงักที่เห็นร่างบางอันคุ้นตา ของน้องสาวต่างสายเลือดนั้นเดินออกไปยังห้องน้ำ

"ยัยเจ เจนิสงั้นเหรอ" แป้งเอ่ยพึมพำมาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง คนอย่างเจนิสนี้นะจะมาทานร้านอาหารที่หรูราราคาแบบนี้ ยิ่งเห็นชุดที่เจนิสใส่มาแล้วนั้น แป้งยิ่งขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัย ท่าทีของแป้งทำเอานักธุริกิจหนุ่มข้างกายถึงกับเอ่ยถาม

"คุณแป้ง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

"เปล่าคะ แป้งไม่ได้เป็นอะไร เชิญคุณนนท์ทานต่อเถอะคะ" แป้งเอ่ยกับนนท์นที ชายหนุ่มคนล่าสุดที่เริ่มที่ครบกับเธอได้ไม่ถึงสามวัน เนื่องจากเป็นรุ่นพี่ของริต้าที่แนะนำให้กับตนนั้น แต่ขณะที่แป้งกำลังจะตักอาหารเข้าปากนั้นสายตากับสะดุดเข้ากับหนุ่มหล่อหน้าตาดีในชุดนักศึกษาที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยนักที่เดินห้องน้ำ

"หึ...ฉันพึงรู้นะ ว่าฉันเป็นเพื่อนกับเธอ เจนิส" ริว เอ่ยมาด้วยเสียงแข็งบ่งบอกว่าเขาอยู่ในห่วงอารมณ์ไหน ด้านดลดนัยเองก็จ้องมองใบหน้าอันหล่อเหล่าของริวอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน

"บอกมันไปสิ ว่าเธอมากับใคร เพื่อนหรือผัว" ริว เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่น่าฟัง ริวในตอนนี้เขาทั้งโกรธและหึงเธอ อย่างไม่เก็บอาการเลยซักนิด

"พี่ริว นี้มันจะมากเกินไปแล้วนะ" ด้านเจนิสที่ตอนนี้เธอรู้สึกโกรธและโมโหริวมากที่เขานั้นเอ่ยคำพูดออกมาอย่างเสียมารยาทและยังไม่ให้เกียรติเธอ ต่อหน้าคนอื่น

เจนิสรู้สึกว่าสถานการณ์ตรงหน้ามีแต่จะแย่ลง ร่างบางจึงเลือกที่จะเดินออกมาจากริวและดลดนัย

ด้านแป้งฉันแค่จะเดินออกมาหายัยเจนิส ไม่คิดว่าจะมาได้ยินเรื่องที่ตนกำลังสงสัย

หึ...เจนิส กับริว นี้นะ... ริมฝีปากแดงละเอียดของแป้งได้แต่ยกยิ้มออกมาและมองตามแผ่นหลังหนาของริวที่เดินตามเจนิสออกไปจากในร้าน

ริว หนุ่มหล่อสุดฮอตอันดับต้นๆ ของรั้วมอ.B ลูกชายนักธุรกิจชื่อดังที่รวยอันดับต้นๆ หนุ่มหล่อหน้าตาดีที่หมายปองของสาวๆ ค่อนประเทศ แป้งถึงกับชะงักเป็นรอบที่สอง

คนอย่างริวหนุ่มเฟรนรี่เพลย์บอยอย่างเขานี้นะ จะมาสนใจยัยเจนิส ฉันไม่อยากจะเชื่อและเป็นไปได้ยากมากๆ ขนาดเพื่อนสนิทของฉันอย่างยัยริต้าที่พึ่งจะเลิกลากับริก ไปได้ไม่กี่วัน ฉันยังเสียดายแทนริต้า อย่าบอกนะว่าริวและเจนิสนั้นพวกเขาสองคนกำลังแอบซุ่มคบกัน แต่ฉันว่าอย่างยัยเจ นิสคนซื่อและโครตจะหัวอ่อน คงเป็นได้แค่เด็กเลี้ยงของริวเท่านั้นแหละ คนอื่นจะมองยังไงฉันไม่สนหรอกนะ สำหรับฉันยัยเจนิสนั้นทั้งโง่และซื่อมาก เพราะยัยนั้นมักจะโดนฉันและแม่นั้นหลอกใช้อยู่บ่อยๆ แต่ยังไงไม่ว่าจะเด็กเลี้ยงของริว หรือสถานะไหน คนอย่างยัยเจนิสก็ไม่คู่ควรกับริว

เมื่อคิดว่าน้องสาวต่างสายเลือดนั้นอาจจะคบกำลังหนุ่มหล่อต่างคณะ ด้วยความอิจฉาและรู้สึกไม่ชอบเจนิสเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แป้งถึงกับมือไม้สั่นด้วยความไม่พอใจ ที่เห็นริวนั้นแสดงความหึงหวงที่มีต่อเจนิสนั้นออกมา

ถ้าขึ้นชื่อว่าหนุ่มสุดฮอตของรั้วมอ.B ไม่มีใครไม่รู้จักผู้ชายกลุ่มนี้ เรียวตะ ริก ริว หรืออรัณ ใครก็ได้ ไม่มีใครที่จะไม่อยากเป็นผู้หญิงของพวกเขา แม้กระทั้งตัวฉันเอง ขณะนนท์นทีที่ผู้ใหม่ของเธอที่ว่ารวยนักรวยหนาก็สู้หนุ่มๆ กลุ่มนี้ไม่ได้ แป้งได้แต่นั้นกำมือแน่นด้วยความรู้สึกไม่พอใจให้กับน้องสาวต่างสายเลือด ฉันเกลียดและไม่ชอบยัยเจนิส ถึงเราจะอยู่บ้านหลังเดียวกัน แต่ฉันก็ไม่เคยนับญาตกับยัยเจนิส ยิ่งมารดาของฉันยิ่งไม่ชอบขี้หน้ายัยเจ ถึงขั้นฟ้องให้คุณลุงย้ายเจนิสให้ออกมาอยู่คอนโด แป้งได้แต่คิดในใจด้วยความเจ็บจี๊ดภายในใจของเธอ