คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 30

"เจ เลย์ขอคุยด้วยหน่อย ไม่นาน" เลย์เอ่ยพร้อมเสมองใบหน้าหวานของเจนิส

"มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ เจมีเวลาไม่มาก เพราะสายมากแล้ว" เจนิสเอ่ยเสียงแข็งออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่เลย์นั้นมาดักคุยกับเธอ อีกอย่างเรื่องของเขาและเธอก็จบกันไปแล้ว ในวันที่เธออยากคุยกับเขา แต่เลย์กับเอาแต่ผลักไสเธอ

"เจคบกับไอ้ริว งั้นเหรอ" เลย์เอ่ยถามเจนิส ออกมา อย่างไม่ปิดกั้นความรู้สึก

ร่างบางเสมองชายหนุ่มผมทองที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอดีตคนรัก พร้อมกับยกยิ้มออกมา เขาจะมาสนใจเธอทำไมในเมื้อเขาและเธอนั่นมันกลายเป็นแค่อดีต

"ข่าวเร็วดีนิ" แต่นั้นเจนิสกับสงสัยใครกันที่กุเรื่องนี้ขึ้นมา

"เจ นิเลย์ไม่ตลกนะ"

"ทำไม...ที่มาวันนี้ เป็นห่วงหรือแค่หวงก้าง" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเชิดหน้าให้กับอดีตแฟนหนุ่ม คำพูดของเจนิสทำเอาเลย์ถึงกับสะอึกขึ้นมา ยอมรับว่าเขาทั้งรักและหวงเธอ แต่ในเมื่อเขาดันพลาดทิ้งเจนิสไปคบกับรุ่นพี่ ทั้งที่เจนิสนั้นทั้งสวยและแสนดีเธอเองก็ไม่ได้ผิดอะไรแต่เขาก็ทิ้งเธอ

"เลย์แค่อยากจะมาเตือนเพราะเลย์เป็นห่วง ไอ้ริวมันก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าเลย์หรอกนะเจ" เลย์เอ่ยมาด้วยน้ำเสียงไม่น่าฟัง พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ชิดกับร่างบาง

"อย่าคิดว่าคนอื่นจะเลวเหมือนตัวเองสิ..." เจนิสเอ่ยมาอย่างตัดเพ้อ พร้อมกับผลักอดีตคนรักนั้นออกจากตัวและเดินออกจากเลย์ไป ทิ้งให้ชายหนุ่มนั้นหงุดหงิดเพียงลำพัง

"โธ่...เว้ย" เลย์ได้แต่สถบออกมาอย่างหัวเสีย

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากเลย์ ฉันก็รีบมาเข้าห้องเรียน เพราะตอนนี้ฉันสายไปถึงสิบนาที ร่างบางที่เดินเข้ามาก็เจอกับสายตาของเพื่อนร่วมคลาสที่มองมาทางเธอ เจนิสเลือกที่จะนั่งลงเก้าอี้ว่างข้างๆ กับแซมมี่และเฟย์

"ชะนี ไมวันนี้แกสายอะ ทั้งที่ฝนก็ไม่ได้ตก" นั่งลงได้ไม่กี่นาทียัยแซมมี่ก็เอียงคอเข้ามาถามฉัน

"เจอหมาบ้าเข้ามาดักทาง เลยเสียเวลาหนะ" เจนิสเอ่ยมาด้วยสีหน้าและอารมณ์เสียสุดๆ

"เออ แล้วนิหมาไม่ได้กัดแกใช่ไหม" ยัยเฟย์ที่ถามมาเช่นนั้น เพราะคิดว่าเป็นหมาจริงๆ

"ไม่อะแก หมาที่ฉันกำลังหมายถึง ชื่อไอ้เลย์" เจนิสเอ่ยมาด้วยเสียงเดือดสุดๆ

"ไอ้เลย์ อย่าบอกนะว่ามันมาตามหวงกางแก หน้าตัวเมียชิบหาย"

"ก็เออ นะสิ" คำตอบของเจนิสทำกับเฟย์และแซมมี่ถึงกับขมวดคิ้ว เลย์ยังคงตามหึงตามหวงเพื่อนของพวกเธอแสดงว่าเลย์ก็ยังคงมีใจให้เจนิส อยู่นะสิ

"ถ้าเป็นเช่นนี้ แกอย่ากลับไปคุยกับไอ้เลย์มันอีกเลยนะ สวยๆ อย่างแกหาใหม่ให้ดีกว่ามันได้สบาย " แซมมี่เอ่ยบอกกับเพื่อนมา

"ฉันไม่กลับไปเป็นเช่นนั้นอีกแล้ว"

"เออ แบบนี้สิค่อยสมเป็นเพื่อนพวกกูหน่อย ว่าแต่เอ๋...หนุ่มคนไหนน๊า ที่ทำให้แกลืมไอ้เลย์ได้เร็ว ขนาดนี้ ใช่คนที่แกแอบไปทานข้าวด้วยวันนั้นหรือเปล่าน๊า" แซมมี่เอ่ยกระชิบมาที่ข้างหูของเจนิส

"ใครเหรอ..." เจนิสเอ่ยถามทั้งที่ภายในใจกับเต้นตุบตับขึ้นมา คนที่แซมมี่กำลังเอ่ยถึงนั้นในใจของเธอมีคำตอบอยู่แล้ว จู่ๆ ใบหน้าอันหล่อเหล่าของริวก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอ ให้ตายเถอะทำไมถึงเป็นเขาไปได้ ร่างบางเหลือบมองที่กระดาษที่แซมมี่นั้นยัดใส่มือให้กับเธอ เจนิสค่อยๆ คลี่กระดาษที่มันยับยู่ยี่ออกมาอ่าน

" พีี่ริว ผัวน้องแซมมี่คะ ใช่คนนี้ไหมคะ? " เจนิส อ่านจบใบหน้าสวยหวานถึงกับแดงซ่านขึ้นมาทันที พร้อมกับมองค้อนให้กับแซมมี่และหยิกเข้าที่แขนของเพื่อน

"อิเจนิส ยัยบ้าแกหยิกฉันทำไม" แซมมี่เอ่ยออกมาอย่างคลาดโทษเพื่อน

"แกมันบ้า ไอ้แซม" เจนิสแกล้งเอ่ยชื่อจริงที่มารดาของแซมมี่ตั้งให้

"อร้าย...ยัยเจ นับวันแกยิ่งปากร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ นะยะ ใครสั่งใครสอนแก ถ้าแกไม่ได้สนใจพี่ริวผัวทิพย์ของฉันจริงแกจะหน้าแดงทำไม" แซมมี่สังเกตุสีหน้าของเพื่อน แต่นั่นกับทำให้สองสาว อย่างเฟย์และน้ำอุ่นถึงกับหันควบขึ้นมาทันที

"นิแกเลิกปรักปรำฉันได้แล้ว คนอื่นได้ยินเข้าใจผิดหมด" ร่างบางยังคงปฎิเสธและไม่ยอมรับ แต่นั้นกับไม่เป็นตัวของตัวเองเอาเสียใจ หัวใจดวงน้อยๆ กับเต้นสั่นไหวขึ้นมาทุกครั้งเมื่อเอ่ยถึงชื่อของคนใจร้าย ระหว่างเลย์และริว หัวใจของฉันมันอยู่ห่างจากใครกัน แต่เมื่อกี้ก่อนที่จะขึ้นห้องมา เจอกับเลย์ฉันกับไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลยซักนิด หรือว่าหัวใจของฉันมันดันเปลี่ยนฝั่งไปอยู่กับใครอีกคน ขณะที่ร่างบางเอาแต่คิดกับมีเสียงของอาจาย์ที่เดินเข้ามาภายในห้องพอดีฉันถึงกับหยุดคิดเรื่องนี้เอาไว้

1 ซม ที่แล้ว