คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 42

ด้านริวคนใจร้ายกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วง ริวซอยเอวเข้าอย่างถี่ยิบ ไม่มีท่าทีจะหยุด ร่างสูงเคลื่อนตัวท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าๆ ออก ร่างบางที่เป็นฝ่ายรับความเจ็บปวดจากเขาในครั้งนี้ได้แต่เบื้องหน้าหนีและหลับตาลง ไม่นานคนตัวโตก็ปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่เต็มร่องแคบของฉันจนหมดแม็กซ์

"อ่า เจนิส" ร่างสูงถึงกับฟุบใบหน้าอันหล่อเหล่าลงที่หน้าอกของตนตัวเล็ก เมื่อเห็นว่าคนใจร้ายนั้นรังแกเธอจนเสร็จแล้วนั้น

"ในเมื่อพี่ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ก็ออกไปเสียทีสิ" เจนิสเอ่ยมาเสียงแข็ง ขณะที่ร่างสูงของริวยังคงนอนทับที่ตัวของเธอ

"อ้าว เห็นหลับไปแล้ว นี้เธอยังไม่หลับหรอก เหรอ" เจนิสไม่ตอบ ร่างบางสบตาเข้ากับคนใจร้ายมาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เธอทั้งโกรธและเกลียดเขาที่เขาใจร้ายกับเธอถึงเพียงนี้ เซ็กส์ที่เข้ามอบให้ทั้งรุนแรงและป่าเถือนจนเธอนั้นเจ็บแสบที่ส่วนนั้นเอามักมาก

ด้านริวเมื่อได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นมาตลอดหลายวันแล้วนั้น ร่างสูงก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทันที ความโกรธเคียงเมื่อก่อนหน้านี้นั้นหายไปจนหมด

"ถ้ายังไม่หลับก็ดี" ร่างสูงได้แต่ผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาที่มุมปากหยัก จากนั้นก็ใช้เรียวลิ้นดูดและเลียขบเข้าที่หน้าอกของคนตัวเล็กมาเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว ด้านเจนิสที่โดนเช่นนั้น ถึงกับผลักใบหน้าของริวให้ออกจากเต้าอกอวบอึ๋มของเธอ

"พอได้แล้ว และออกไปจากตัวฉันซะที" เจนิสเอ่ยขณะที่ริวยังคงดูดที่หน้าอกของเธอสลับกันไปมาทั้งสองข้าง ริวยอมละใบหน้าขึ้นเล็กน้อย

"ถ้าเธอยังไม่นอนก็ต่อกันอีกรอบนะ" ริวเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ กับเจนิสรอบเดียวเขาไม่เคยพอเขาต้องการอีก

"อ่า ไม่นะพี่ริว" เจนิสกรี๊ดร้องห้าม แต่นั้นก็ไม่เป็นผล เมื่ออารมณ์ความต้องการนั้นจูนติดขึ้นมาอีกรอบ ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ผองขึ้นมาทั้งลำอย่างเต็มตัว ปากหยักหนาเลื่อนขึ้นไปประกบปากจูบคนตัวเล็กเข้าอีกครั้ง

ด้านเจนิสนี้ฉันเป็นบ้าอะไรจากที่คิดจะต่อต้านและขัดขืนกับยอมปิดปากให้คนใจร้ายนั้นเกี่ยวเรียวลิ้นของฉัน ลิ้นสากหนาของคนเจ้าอารมณ์ตวัดลิ้นเกี่ยวเข้ามาจนพอใจ เจนิสฉันอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดทำไมถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

ฝ่ามือหน้าบีบและขย้ำ สะกิดเข้าที่เม็ดหน้าอกมาอย่างหยอกล้อ ครั้งนี้เขาจะทำให้เธอนั้นมีความสุขและมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา

จากจูบที่แสนธรรมดาและกับเริ่มความเร้าร้อนขึ้นมาเรื่อยๆ ร่างสูงยอมถอนจูบออกจากปากบางจิ้มลิ้มแต่สบตาเข้ากับเธอเมื่อเห็นรอยแผลที่มุมปากของคนตัวเล็ก

"ขอโทษ..." คำขอโทษจากปากของคนใจร้าย ที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินมันแต่กับได้ยินจากปากของเขา

!! ตุบ ตุบ !! ความรู้สึกๆ ที่เธอยังคงโกรธเขา เจนิส ถึงกับรัวมัดตุบที่หน้าอกของริวอีกครั้ง ฝ่ามือหนาของริวกับต้องรวบมือของเธอเอาไว้ แต่โน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปกัดปากของเจนิสอย่างเบาๆ รอยแผลที่อยู่มุมปากของเธอนั้นเป็นฝีมือของเขาเอง

"นิคิดจะตบหัวแล้วลูบหลังงั้นเหรอ" เจนิสเอ่ยมาพร้อมกับจ้องใบหน้าของคนตัวโต

"ฉันบอกแล้วไง ว่าขอโทษ ฉันพิสูจน์แล้วว่าเธอไม่ได้มีอะไรกับไอ้หน้าหอกนั้นจริง" ริวเอ่ยน้ำเสียงมาอย่างอ่อนโยนต่างจากก่อนหน้าราวกับว่าเขานั้นกำลังง้อเธอ

หึ...ในเมื่อพี่พิสูจน์แล้ว ก็ออกไปจากตัวฉันซะสิ" ใบหน้าหวานเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"เจนิส เธอลืมไปหรือเปล่า" ริวเอ่ยค้างไว้แค่นั้น จากนั้นร่างสูงที่ยังอยู่ในสภาพเปือยเปล่าก็อุ้มร่างบางของเจนิสลอยหวือขึ้นมา

คนโดนอุ้มถึงกับตาเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ

"นิพี่ริว ปล่อยฉันนะคนบ้า พี่จะพาฉันไปไหน" เจนิสดิ้นและโวยวายขึ้นมา

"เบาๆ สิ เดี๋ยวห้องข้างๆ ก็ได้ยินหรอก" ริวเอ่ยพร้อมกับว่างร่างบางของคนตัวเล็กนั้นลงที่เค้าเตอร์ในห้องครัว พร้อมกับสบตาคนตัวเล็ก

"พี่จะทำอะไร"

"เปลี่ยนบรรยากาศ ไง" เจนิสได้ยินเช่นนั้นถึงกับหน้าเหว๋อขึ้นมาทันที แต่นั้นใช่ว่าริวจะสนใจ ฝ่ามือหน้าจับและปัดๆ ทอนเอ็นขนาดใหญ่ของตน และจับเรียวขาของคนตัวเล็กนั้นแยกออกจากกัน ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ผ่องผงาดหัวอย่างเต็มลำ เมื่อเห็นว่าด้านเจนิสไม่ได้ปฎิเสธ ร่างสูงก็ขยับตัวตนของตนเคลื่อนเข้าร่องแคบของคนตัวเล็กทันที

!! สวบ !! ร่างบางรู้สึกถึงความใหญ่โตที่อัดเข้ามาที่ร่องแคบอีกครั้ง เจนิสถึงกับนิ้วหน้าขึ้นมาทันที แต่ครั้งนี้ไม่ได้รู้สึกเจ็บเท่ากับครั้งแรก

ริวขยับเข้าๆ ออกๆ รอบนี้เขาขยับเข้าได้ง่ายขึ้นเนื่องจากมีน้ำใสๆ ของเจนิสนั้นคอยล่อเลี้ยงท่อนเอ็นของตน