คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 43

@เช้าวันต่อมา

ด้านเจนิสแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านกระทบเข้ากับเปลือกตา ทำให้คนตัวเล็กนั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสาย มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนที่วางบนหัวเตียง

"อ่า...นิฉันตื่นสายขนาดนี้เชี่ยวเหรอ" เจนิสเอ่ยพึมพำขึ้นมา เนื่องจากอีกไม่กี่นาทีจะถึงเก้าโมง โชคดีหน่อยที่วันนี้ฉันมีเรียนช่วงบ่าย แต่ขณะที่ร่างบางกำลังขยับตัวกับมีเรียวแขนแกร่งของคนที่หลับสนิทนั้นยังคงโอบกอดร่างบางเอาไว้ ใบหน้าสวยของเจนิสถึงกับชะงัก

"นี้เขายังไม่ออกไปจากคอนโดของฉันอีกหรอกหรือ" แต่นั้นก็ใช่ว่าเธอนั้นจะยอมปลุกคนใจร้าย นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ที่เขานั้นรุ่นแรงกับเธอ ถึงกับอดเคืองคนหลับลึกอย่างเขาไม่ได้ เมื่อเห็นว่าคนตัวโตยังคงหลับอยู่ ร่างบางก็ลุกออกจากเตียงนอนและไปยังห้องน้ำทันที

ด้านเจนิสขณะที่ร่างบางยืนอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำนั้น ใบหน้าสวยถึงกับตาเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ ตามเนื้อ เนินอกขาวๆ ของฉันมีรอยแดง และรอยเขี้ยวของคนใจร้าย ปรากฎลงบนเนื้ออกของฉันอย่างเห็นได้ชัด มือเรียวไลลูบที่รอยบนตัวถึงกับรู้สึกแสบจี๊ดๆ ขึ้นมาให้อก ให้ตายเถอะทำไมเขาถึงได้ยัยใจร้ายทิ้งร่องรอยไว้เยอะมากถึงเพียงนี้ แผลบนตัวยังใส่เสื้อปกปิดได้ แต่แผลที่มุมปากของฉันนี้สิ

"คนบ้าทำไมถึงได้ทำให้ฉันรู้สึกหนักใจกับแผลนี้จัง" ฉันจับเข้าที่มุมปากยังรู้สึกแสบจี๊ดๆ

ร่างบางใช้เวลาอาบน้ำราวยี่สิบนาที เจนิสออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ สายตาเบนไปยังบนเตียงนอนก็พบว่าร่างสูงของคนใจร้ายยังคงหลับอยู่เช่นนั้นในท่าเดิม แต่ใช่ว่าคนตัวเล็กจะเข้าไปปลุกเขา แต่เธอยังคงปล่อยให้เขานั้นนอนอยู่เช่นนั้น พร้อมกับสายหน้าให้กับคนบนเตียง

"ตื่นสายกว่าเจ้าของบ้าน นี่ไม่อายบ้างหรือไงกันคนบ้า" ร่างบางได้แต่ยืนกอดอกและเสมองใบหน้าของริวที่นอนหายใจเข้าออกอย่างเสม่ำเสมอ ยิ่งเวลาหลับใบหน้าขาวใสอันหล่อเหล่าของเขานั้นดูดีหล่อจนไม่มีที่ติ แต่ติดอย่างเดียวเรื่องนิสัยที่อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ร่างบางมองสำรวจใบหน้าของคนหลับอย่างพอใจ จากนั้นก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของตน จากนั้นก็ทำการแต่งหน้าที่ปกปิดร่องรอยต่างๆ ที่ริวนั้นฝากไว้บนตัวของเธอ เจนิสใช้เวลาแต่งหน้าเพียงแค่สิบนาที เพราะแต่งแบบไปเรียนไม่ได้ออกงานที่ไหน

แต่ขณะที่ร่างบางกำลังจะลุกขึ้นไปแต่งชุดนักศึกษานั้น

!! ปรึก !! เจนิสชนเข้ากับร่างสูงของริวเข้าอย่างจังๆ นี้เขาอยู่ข้างหลังของเธอตั้งแต่ตอนไหน ร่างสูงยังคงเปือยท่อนบนอยู่เช่นนั้น พร้อมกับซ้อนตา มองคนตัวเล็กและผุดรอยยิ้มให้กับเธอ

"นี้...พี่มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหน" เจนิสเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง สายตาเสมองแผ่นอกกล้ามและซิกแพคหนาของคนตรงหน้าเป็นมัดๆ ให้ตายเถอะนิฉันกำลังเป็นอะไรไป

"เมื่อครู่นิเอง" ร่างสูงเอ่ยตอบคนตัวเล็กมาเสียงเรียบ จากนั้นริวก็ทำสิ่งที่ไม่คลาดคิด เมื่อฝ่ามือหนาดึงคนตรงหน้าเข้ามาสวมกอดอย่างหน้าตาเฉย

ด้านเจนิสที่โดนคนใจร้ายสวมกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว ถึงกับชะงัก และขัดขืนริวเล็กน้อย และนั้นร่างสูงกับยิ่งกระชับกอดคนตัวเล็กแน่นขึ้นกว่าเดิม

"นี้ปล่อยนะคนบ้า พี่มากอดฉันทำไม...กัน" เจนิสขยับตัวแต่นั้นริวกับเปลี่ยนโอบกอดคนตัวเล็กนั้นให้หลวมขึ้นใบหน้าทั้งสองแทบจะแนบชิดกัน ทำให้เจนิสนั้นสบตากับหาริว

"กอดนิดกอดหน่อยไม่ได้หรือไง" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มที่มุมปากหยักให้กับคนตรงหน้า แต่นั้นก็ไม่พูดเปล่า ใบหน้าอันหล่อเหลายังคงโน้นเข้าหาใบหน้าของเธอ พร้อมกับกำลังจะจูบคนตัวเล็ก แต่นั้นเจนิสกับรู้ทันเสียก่อน มือเรียวผลักใบหน้าของริวนั้นออกจากปากของเธอ

"ไม่ได้หรอก พี่จะมากอดฉันทำไม ไปกอดผู้หญิงของพี่สิ" จู่ๆ เจนิสก็เอ่ยขึ้นมาด้วยความรู้สึก โกรธปนน้อยใจ ยิ่งเห็นภาพของเขาและแป้ง และผู้หญิงที่เจอให้ห้าง x เมื่อวันก่อนเธอก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมา

"ไม่กอดใครทั้งนั้นแหละ ฉันจะกอดเธอคนเดียว" ร่างสูงเอ่ยจบจากนั้น ก็โน้มใบหน้าจุ๊บเข้าที่พวกแก้มใสของคนตัวเล็กเข้าทันที ด้านเจนิสจะปฎิเสธก็ไม่ทันทีเสียแล้ว

"เมื่อคืนเธอทำให้ฉันมีความสุขมาก มากจนเช้านี้ฉันไม่อยากจะตื่นขึ้นมาเลย" ริวเอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มให้กับเธอ

ด้านเจนิสนั้นที่เจอคนใจร้ายในมุมนี่นั้น กับนิ่งค้างราวกับกำลังโดนเสน่ห์ของคนใจร้าย นั้นโดนสาบเข้าอย่างเต็มๆ ร่างบางมองริวที่เดินเข้าไปยังห้องน้ำจนลับตา

เจนิสพยายามที่จะสลัดภาพเมื่อครู่นั่นออกจากหัวของเธอ บ้าจริงที่ฉันจะมองเขาทำไมกัน เรื่องเมื่อคืนเธอยังโกรธเขาอยู่นะ ทำไมวันนี้กับเมื่อคืนเขาถึงดูเปลี่ยนไปราวกับคนละคนกัน ร่างบางได้แค่ครุ่นคิดภายในใจ

ด้านริวใช้เวลาอาบน้ำด้วยท่าทีอารมณ์ดีอย่างไม่เคยเป็น เมื่อคืนถึงจะเล่นบทโหดไป แต่เช้านี้เมื่อเจนิสจะหายโกรธตน นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้ค้างและใช้ชีวิตอยู่คอนโดของเจนิส ร่างสูงเดินออกจากห้อง น้ำ ในสภาพเปือยเปล่าด้านบน