คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 53

ด้านเฟย์ที่หวังจะเดินไปหาเจนิสนั้น แต่กลับเห็นเห็นริวนั้นเดินออกด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เมื่อเห็นว่าริวนั้นเดินออกไปแล้วนั้น เฟย์ถึงกับเดินเข้าไปหาเจนิสด้วยความเป็นห่วงดูเหมือนว่ารุ่นพี่ต่างคณะและเพื่อนสนิทของเธอนั้นมีเรื่องกันอะไรกัน เฟย์เสมองใบหน้าของเจนิสด้วยท่าทีเป็นห่วง

"เจแกเป็นอะไรหรือเปล่า" เฟย์เอ่ยถามเพื่อนเนื่องจากเห็นริวเดินออกไปด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด

"แกกับพี่ริว ทะเลาะกันเหรอ"

"ช่างมันเถอะ อย่าไปสนใจคนแบบนั้นเลย" เจนิสเอ่ยมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ เธอเองก็เหนื่อยมี่จะอธิบาย ที่ริวนั้นกำลังเข้าใจเธอผิด เธอไม่เคยตั้งใจจะประชดใคร แต่เขาไม่เอาเรื่องแบบนี้มาจากไหน หรือมีใครเป่าหูมา แต่จะให้ฉันไปนั่งอธิบายกับเขาก็คงไม่ใช่ แฟนไหมก็ไม่ใช่ อีกอย่างในเมื่อเขามีคนอื่นอยู่แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไมอีก ในเมื่อเขาเข้าใจผิดแบบนั้นก็ดี เขาจะไปเลิกยุ่งเกี่ยวกับฉัน เจนิสได้แต่คิดเช่นนั้นขณะที่ภายในใจกับรู้สึกเจ็บแปลบๆ ขึ้นมาในอก

ไม่อยากจะเชื่อเวลาเพียงไม่ถึงสองเดือน ใจฉันกับเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้ จากที่ผิดหวังกับเลย์ เวลาต่อจากนั้นได้ไม่นานฉันกับรู้สึกกับผู้ชายอีกคน ทั้งที่ฉันไม่เคยรู้จักและสนใจเขามาก่อน แต่พอเราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นทุกวัน ฉันกับหลงเสน่ห์ของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ

ส่วนคนที่ทำให้ร่างบางถึงกับคิดหนักอยู่นั้น ริวเดินออกจากหอสมุดมาด้วยท่าทีหงุดหงิดและหัวเสียสุด ร่างสูงเดินกลับเข้ามาที่ห้องพักของตน พึ่งจะออกไปได้ไม่นานริวกลับเข้ามา พร้อมกับเดินออกไปดูดบุหรี่ที่ระเบียงห้องทันที ทั้งสามหนุ่มที่รอเรียนถึงกับขมวดคิ้วไปตามๆ กัน ดูท่าทีของริวแล้วนั้น แม่งหนักวะ อรัณได้แต่คิดในใจ

"ไอ้ริก คืนนี้สงสัยไอ้เชี่ยริว แม่งอยากเมาวะ"อรัณเอ่ยพร้อมกับหันไปเสมองใบหน้าของริกและเรียวตะ ที่นั่งอยู่กับตน

"ย้อมใจมันงั้นเหรอ" ริกเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้ทันว่าอรัณนั้นหมายถึงใคร

"อาการแบบนี้แม่งเหมือนคนอกหัก ชิบหาย" อรัณยังคงเอ่ยต่อ แต่นั้นริวกับเดินเข้าห้องมาพอดี

"ใครอกหก" เสียงเข้มเอ่ยถามเพื่อนสนิทมา

"มึง หรือไอ้เชี่ยเรียวตะละครับ"

"สัส ไม่ใช่กูโว้ย แม่งมึงโครตมัวไอ้เชี่ยรัณ" เรียวจะที่นั่งอยู่รีบแก้ตัวขึ้นมาอย่างไว

"ไม่ใช่มึง แสดงว่าไอ้ริวอะดิ" อรัณยังแกล้งพูดมาต่อหน้าริว

"กูไม่ได้อกหัก ระดับกูเนี้ยนะจะอกหัก ไม่มีทาง" ริวเอ่ยกับอรัณไปเช่นนั้น แต่ภายในใจกับรู้สึกจักขึ้นมาที่ทรวงอก แต่นั้นคนปากหนักปากแข็งก็ยังฟอร์มจัดไม่มีท่าทีจะยอมรับ

"ครับ ไม่อกหัก แต่แม่งเศร้าชิบหาย" ริกเอ่ยมาพร้อมกับเสยิ้มให้กับน้องชาย ทั้งรักทั้งหึงทั้งหวง เจนิส ถึงกับลากน้องมันไปกกถึงสองวัน แต่แม่งเสือกปากแข็ง ไอ้ริวเอ้ย...ริกได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ ใครจะดูมันไม่ออกละครับว่ามันอะทั้งรักทั้งหลงเจนิสและ แต่แม่งก็ปากหนักกับสาวไง ริกได้แต่สายหน้าให้กับน้องชาย

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากหอสมุดกับยัยเฟย์ แต่จู่ๆ เลย์กับเดินเข้ามาดักหน้าฉัน ยัยเฟย์ที่เห็นเลย์พยายามที่จะเข้าหาฉัน ถึงกับยืนดักไว้ทันที

"เลย์นายไปไกล" ยัยเฟย์ไม่รอให้เลย์เอ่ยมา แต่กับพูดดักทางเลย์ขึ้นก่อน

"เรื่องฉันกับเจนิส ไม่เกี่ยวกับเธอ" เลย์เอ่ยพร้อมกับจ้องใบหน้าฉัน ส่วนยัยเฟย์ปกป้องฉันสุดๆ ทั้งแต่เราเลิกลากันเพื่อนก็ตั้งเลย์เป็นศัตรูทันที เพราะเขาหักหลังฉันอย่างเลือดเย็น

"นายมีอะไรกับฉัน" เจนิสเอ่ยพร้อมกับใช้คำเรียกเลย์ที่เปลี่ยนไป

"เจ ทำไมเจ พูดเหมือนว่าเราห่างเหินกันแบบนั้น" เลย์มองเจนิสมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ไม่สนอต่พอมีคนเข้าใกล้ด็หึงหวงนี้แหละนะ พวกผู้ชายมักมากที่ไม่รู้จักพอ

"แม่งโครตตอแหลเลยวะ" เสียงของยัยเฟย์เอ่ยขึ้นมา เลย์มองเฟย์ทาด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ ที่เฟย์ไม่ยอมให้ตนนั้นเข้าหาเจนิส

"เฟย์นี่มันจะมากไปแล้วนะ"

"มากตรงไหน" เฟย์สวยกลับเลย์ไปทันที

"ฉันจะคุยกับเจนิสไม่ใช่เธอ" ยิ่งเฟย์ห้ามแต่นั่นกับยิ่งทำให้เลย์นั้นอยากเข้าใกล้เจนิส เลย์เดินเข้ามากระชากแขนเจนิสิย่างถือวิสะ

" นี้ปล่อยนะเลย์" เจนิสเอ่ยมาด้วยสีหน้าไม่พอใจให้กับอดีตคนรัก ที่เลย์นั้นกระชากแขนเธอ

"ทำไม ที่กับไอ้ริว ปล่อยให้มันจูบจนปากเจ๋อ แค่เลย์จับนิดจับหน่อยไม่ได้เหรอวะ เจ"

"อืม...ไม่ได้" เจนิสตอบพร้อมกับจ้องหน้าเลย์

"ทำไม...หรือว่า เจรักมัน" เลย์ถามเจนิสด้วยท่าทีที่โมโห รักพี่ริวงั้นเหรอ ใครจะกล้าตอบกัน อต่นั้นเจนิสไม่ตอบสิ่งที่เลย์ถาม

"ถ้านายจะเข้ามาถามเรื่องนี้ ก็ไปไกลๆ และอย่าเข้าหาหรือโทรหาเราอีก เราขี้เกียจมีปัญหากับคนของนาย" เจนิสเอ่ยกับเลย์มาเสียงแข็ง พร้อมกับสะบัดมือออกจากการรัดกุมของเลย์

"ไอ้ริวมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าเลย์หรอกนะเจ ถ้ามันดีมันจะไปคบกับพี่แป้งทำไม หึ..! มันรู้หรือเปล่าว่ามันเอาทั้งพี่ทั้งน้อง" เลย์เอ่ยขณะที่เดินเข้าใกล้เจนิส

ด้านเฟย์ที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงักสีหน้าด้วยท่าทีตกใจ ยัยเจ พี่ริว พี่แป้ง นี้มันอะไรกัน ฉันว่าแล้วยัยพี่แป้งอะนางร้ายสุดๆ

เจนิสยอมเดินออกมาจากเลย์โดยกับมีเฟย์นั้นเดินตามหลัง

ถึงเจนิสจะไม่ยอมรับว่ารู้สึกยังไงกับริว แต่สีหน้าและแววตาของเจนิสในตอนนี้ เพื่อนของเธอนั้นเสียใจสุดๆ ไม่ต่างจากที่อกหักจากเลย์เลย เฟย์ได้แต่คิดในใจ

เจนิสเดินมานั่งลงที่ม้าหินที่ใต้ตึกก่อนที่จะขึ้นเรียน พร้อมกับมีเฟย์ที่ตามมา ร่างบางเอาแต่นั่งนิ่งโดยไม่เอ่ยคำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

"เจ...ถึงแก่จะไม่ยอมรับว่าแกรู้สึกยังไงกับพี่ริว แต่ฉันเข้าใจแกนะ" เฟย์เอ่ยมาด้วยสีหน้าคิดหนัก

"ฉันเหมือนคนขี้โกหกเลยใช่ไหม ที่ไม่กล้ายอมรับความจริง" เจนิสเอ่ยเสียงนิ่งพร้อมกับเสมองใบหน้าของเฟย์ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ไม่เลย...เพราะฉันคิดว่าแกคงมีเหตุผลของแก"

"ฉันจะกล้าบอกตรงๆ กับพวกแกได้ไง ในเมื่อความสัมพันธ์ของฉันกับเขามันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด อีกอย่างเขาดังขนาดนั้น เขาคงไม่มารู้สึกอะไร และจริงใจกับฉันได้หรอก" เจนิสเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงจนเฟย์เองยังรู้สึกได้

"หึ..."

"คืนนั้น ฉันแค่เมา และพลาดไป" เจนิสไม่อาจจะปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ได้ เธอเข้าใจว่าเฟย์นั้นเป็นห่วงเธออีกอย่างเฟย์เองก็ไม่ใช่คนโง่ที่ดูไม่ออกว่าเธอนั้นคิดยังไงกับริว

"แต่เอาจริงนะเจ ฉันนิเป็นแฟนคลับตัวยงกลุ่มคนดังเลยนะ พี่ริว ฉันตามข่าวเขามาตลอด ฉันไม่เคยเห็นว่าเขาจะตามผู้หญิงคนไหนเท่าแกเลย แกเองก็ไม่ใช่คนขี้เหร่อะไร เพื่อนฉันออกจะสวยมีเสน่ห์แบบนี้ พี่ริวก็มีหวั่นไหวกับแกบ้างแหละ ไม่งั้นจะหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกมาแบบนี้ทำไม อีกอย่างพี่เขาก็โครตจะหวงแกเลย" ดูจากวันก่อนที่เจนิสกลับบ้าน ดูพี่ริวร้อนรนออก เฟย์ได้แต่คิดตาม

"ก็แค่หวงอะแก อีกอย่างเขาเองก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว กับฉันๆ คงเป็นได้แค่คนแก้เหงา หรือไม่ก็เด็กเลี้ยงเขาเท่านั้นแหละ" เจนิสเอ่ยออกไปอย่างที่ใจคิดด้วยสีหน้าและแววตาที่เศร้าลง

"แกอย่าลดค่าตัวเองแบบนั้นสิ มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่แกคิดก็ได้ มันไม่แปลกหรอกนะเจ ที่แกจะรักหรือชอบพี่ริว เป็นฉันนอนด้วยกันขนาดนั้น หล่อแบบนั้น เป็นฉันนะหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้นอะ"

"แกอย่าคิดมากเลย" เฟย์เอ่ยมาราวกับปลอบใจเจนิส คำพูดของเฟย์ทำเอาเจนิสถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา

"ขอบใจแกมากนะ" หลังจากที่ได้พูดคุยกับยัยเฟย์ฉันก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง

"บางครั้งอะไรที่มันหนัก เก็บเอาไว้เยอะ อยากระบายแกก็ระบายมันออกมาบ้าง เก็บไว้คนเดียวมันเหนื่อย เป็นไงดีขึ้นบ้างยัง

"อืม..." เจนิสตอบไปพร้อมกับเผยยิ้มเล็กน้อย จากนั้นทั้งสองสาวก็เดินเข้าในตึกเพื่อที่จะเรียนในวิชาถัดไป

ด้านเจนิสขณะที่ร่างบางเดินเข้าห้องกับเฟย์นั้น แซมมี่และน้ำอุ่นถึงกับวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาทั้งสองสาว

"ยัยเจ ยัยเจ แก..." แซมมี่วิ่งหอบเหนื่อยเข้ามาหาเจนิส และเฟย์ด้วยท่าทีตื่นเต้น

"มีไรของแก อิแซม หน้าตื่นมาเชียว"

"ยิ่งกว่าหน้าตื่นชะอีก ข่าวดีแก ข่าวดีสุดๆ ของยัยเจมัน แต่ถ้าจะให้แน่ แกรีบไปพบอาจารย์ วนิศรา ตอนนี้เลยนะเจ แกต้องรีบไปแสดงตัวให้เร็ว" แซมมี่เอ่ยกับเจนิสมาเช่นนั่น ร่างบางถึงกับทำหน้าไม่ถูกในเรื่องที่เศร้าฉันหวังว่าพอจะมีเรื่องที่น่ายินดีให้กับฉันบ้าง

"เฮ้ย...อย่าบอกนะว่าผล ออกแล้ว แกยัยเจ ฉันนิโครตลุ้นเลย" เฟย์เอ่ยมาพร้อมกับแสดงสีหน้าดีใจสุดๆ ไม่ต่างอะไรกับแซมมี่และน้ำอุ่น

"เออ รีบไปดิ" เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจนิสก็รีบไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาทันที ร่างบางหยุดที่หน้าห้องพักของอาจารย์ด้วยท่าทีตื่นเต้นเล็กน้อย พร้อมกับรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องด้วยความตื้นเต้น