คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 53

ด้านเฟย์ที่หวังจะเดินไปหาเจนิสนั้น แต่กลับเห็นเห็นริวนั้นเดินออกด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เมื่อเห็นว่าริวนั้นเดินออกไปแล้วนั้น เฟย์ถึงกับเดินเข้าไปหาเจนิสด้วยความเป็นห่วงดูเหมือนว่ารุ่นพี่ต่างคณะและเพื่อนสนิทของเธอนั้นมีเรื่องกันอะไรกัน เฟย์เสมองใบหน้าของเจนิสด้วยท่าทีเป็นห่วง

"เจแกเป็นอะไรหรือเปล่า" เฟย์เอ่ยถามเพื่อนเนื่องจากเห็นริวเดินออกไปด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด

"แกกับพี่ริว ทะเลาะกันเหรอ"

"ช่างมันเถอะ อย่าไปสนใจคนแบบนั้นเลย" เจนิสเอ่ยมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ เธอเองก็เหนื่อยมี่จะอธิบาย ที่ริวนั้นกำลังเข้าใจเธอผิด เธอไม่เคยตั้งใจจะประชดใคร แต่เขาไม่เอาเรื่องแบบนี้มาจากไหน หรือมีใครเป่าหูมา แต่จะให้ฉันไปนั่งอธิบายกับเขาก็คงไม่ใช่ แฟนไหมก็ไม่ใช่ อีกอย่างในเมื่อเขามีคนอื่นอยู่แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไมอีก ในเมื่อเขาเข้าใจผิดแบบนั้นก็ดี เขาจะไปเลิกยุ่งเกี่ยวกับฉัน เจนิสได้แต่คิดเช่นนั้นขณะที่ภายในใจกับรู้สึกเจ็บแปลบๆ ขึ้นมาในอก

ไม่อยากจะเชื่อเวลาเพียงไม่ถึงสองเดือน ใจฉันกับเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้ จากที่ผิดหวังกับเลย์ เวลาต่อจากนั้นได้ไม่นานฉันกับรู้สึกกับผู้ชายอีกคน ทั้งที่ฉันไม่เคยรู้จักและสนใจเขามาก่อน แต่พอเราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นทุกวัน ฉันกับหลงเสน่ห์ของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ

ส่วนคนที่ทำให้ร่างบางถึงกับคิดหนักอยู่นั้น ริวเดินออกจากหอสมุดมาด้วยท่าทีหงุดหงิดและหัวเสียสุด ร่างสูงเดินกลับเข้ามาที่ห้องพักของตน พึ่งจะออกไปได้ไม่นานริวกลับเข้ามา พร้อมกับเดินออกไปดูดบุหรี่ที่ระเบียงห้องทันที ทั้งสามหนุ่มที่รอเรียนถึงกับขมวดคิ้วไปตามๆ กัน ดูท่าทีของริวแล้วนั้น แม่งหนักวะ อรัณได้แต่คิดในใจ

"ไอ้ริก คืนนี้สงสัยไอ้เชี่ยริว แม่งอยากเมาวะ"อรัณเอ่ยพร้อมกับหันไปเสมองใบหน้าของริกและเรียวตะ ที่นั่งอยู่กับตน

"ย้อมใจมันงั้นเหรอ" ริกเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้ทันว่าอรัณนั้นหมายถึงใคร

"อาการแบบนี้แม่งเหมือนคนอกหัก ชิบหาย" อรัณยังคงเอ่ยต่อ แต่นั้นริวกับเดินเข้าห้องมาพอดี

"ใครอกหก" เสียงเข้มเอ่ยถามเพื่อนสนิทมา

"มึง หรือไอ้เชี่ยเรียวตะละครับ"

"สัส ไม่ใช่กูโว้ย แม่งมึงโครตมัวไอ้เชี่ยรัณ" เรียวจะที่นั่งอยู่รีบแก้ตัวขึ้นมาอย่างไว

"ไม่ใช่มึง แสดงว่าไอ้ริวอะดิ" อรัณยังแกล้งพูดมาต่อหน้าริว

"กูไม่ได้อกหัก ระดับกูเนี้ยนะจะอกหัก ไม่มีทาง" ริวเอ่ยกับอรัณไปเช่นนั้น แต่ภายในใจกับรู้สึกจักขึ้นมาที่ทรวงอก แต่นั้นคนปากหนักปากแข็งก็ยังฟอร์มจัดไม่มีท่าทีจะยอมรับ

"ครับ ไม่อกหัก แต่แม่งเศร้าชิบหาย" ริกเอ่ยมาพร้อมกับเสยิ้มให้กับน้องชาย ทั้งรักทั้งหึงทั้งหวง เจนิส ถึงกับลากน้องมันไปกกถึงสองวัน แต่แม่งเสือกปากแข็ง ไอ้ริวเอ้ย...ริกได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ ใครจะดูมันไม่ออกละครับว่ามันอะทั้งรักทั้งหลงเจนิสและ แต่แม่งก็ปากหนักกับสาวไง ริกได้แต่สายหน้าให้กับน้องชาย

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากหอสมุดกับยัยเฟย์ แต่จู่ๆ เลย์กับเดินเข้ามาดักหน้าฉัน ยัยเฟย์ที่เห็นเลย์พยายามที่จะเข้าหาฉัน ถึงกับยืนดักไว้ทันที

"เลย์นายไปไกล" ยัยเฟย์ไม่รอให้เลย์เอ่ยมา แต่กับพูดดักทางเลย์ขึ้นก่อน

"เรื่องฉันกับเจนิส ไม่เกี่ยวกับเธอ" เลย์เอ่ยพร้อมกับจ้องใบหน้าฉัน ส่วนยัยเฟย์ปกป้องฉันสุดๆ ทั้งแต่เราเลิกลากันเพื่อนก็ตั้งเลย์เป็นศัตรูทันที เพราะเขาหักหลังฉันอย่างเลือดเย็น

"นายมีอะไรกับฉัน" เจนิสเอ่ยพร้อมกับใช้คำเรียกเลย์ที่เปลี่ยนไป

"เจ ทำไมเจ พูดเหมือนว่าเราห่างเหินกันแบบนั้น" เลย์มองเจนิสมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ไม่สนอต่พอมีคนเข้าใกล้ด็หึงหวงนี้แหละนะ พวกผู้ชายมักมากที่ไม่รู้จักพอ

"แม่งโครตตอแหลเลยวะ" เสียงของยัยเฟย์เอ่ยขึ้นมา เลย์มองเฟย์ทาด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ ที่เฟย์ไม่ยอมให้ตนนั้นเข้าหาเจนิส

"เฟย์นี่มันจะมากไปแล้วนะ"

"มากตรงไหน" เฟย์สวยกลับเลย์ไปทันที

"ฉันจะคุยกับเจนิสไม่ใช่เธอ" ยิ่งเฟย์ห้ามแต่นั่นกับยิ่งทำให้เลย์นั้นอยากเข้าใกล้เจนิส เลย์เดินเข้ามากระชากแขนเจนิสิย่างถือวิสะ

" นี้ปล่อยนะเลย์" เจนิสเอ่ยมาด้วยสีหน้าไม่พอใจให้กับอดีตคนรัก ที่เลย์นั้นกระชากแขนเธอ

"ทำไม ที่กับไอ้ริว ปล่อยให้มันจูบจนปากเจ๋อ แค่เลย์จับนิดจับหน่อยไม่ได้เหรอวะ เจ"