คนเสเพล นิยาย บท 3

เย็นวันเดียวกัน..

"มันออกมากินข้าวกินน้ำบ้างหรือเปล่าล่ะน้า"

ธิมาพรได้แต่ส่ายหน้า เป็นการตอบคำถามของทอรุ้ง

"เดี๋ยวรุ้งขอเข้าไปดูมันหน่อยนะ"

"ฝากหนูทอรุ้งด้วยนะลูก"

หญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แบบตัดขา ที่จริงแต่ก่อนมันเคยเป็นกางเกงยีนส์ขายาว แต่เธอก็ตัดมันทิ้งเพราะเกะกะ ได้ก้าวเดินเข้าไปในห้อง

"เหล้ามันกินไม่อิ่มเหมือนข้าวหรอกนะ กี่วันแล้วข้าวไม่ตกถึงท้องเนี่ย" ว่าแล้วทอรุ้งก็เดินไปแย่งขวดเหล้าที่ดินกำลังยกขึ้นจะดื่มออกจากมือ

"ขนาดแม่กูยังไม่ว่าอะไรสักคำเลย"

"แล้วมึงคิดว่าน้าพรไม่อยากจะพูดหรือไง!"

ตอนนี้เขาไม่เหมือนดินคนเดิม ไม่ว่าจะพูดกรอกหูเท่าไรก็ไม่อยากจะรับฟังใครทั้งนั้น

"มึงกลับไปเรียนต่อให้จบ พอจบแล้วมึงจะเหลวไหลยังไงกูไม่ว่าอะไรสักคำเลย"

"มึงมายุ่งเกี่ยวอะไรกับชีวิตของกูนักหนาวะ เอาคืนมา!!" ถึงแม้เขาจะเมาแทบไม่ได้สติอยู่แล้ว แต่แรงผู้ชายก็มีมากกว่าผู้หญิง มือหนาเอื้อมไปกระชากขวดเหล้านั้นกลับมาได้แบบง่ายดาย

"โอ๊ย!" แต่ทอรุ้งไม่ยอมปล่อยมือร่างของเธอก็เลยกระเด็นตามขวดเหล้านั้นไป ชนเข้ากับร่างหนาที่นั่งอยู่บนเตียงนอน จนทั้งสองล้มกลิ้งลงไปที่เตียงด้วยกัน

"เหล้ากู" และเหล้าขวดนั้นก็ได้หกเลอะที่นอน "มึงจะลุกออกได้หรือยัง" ร่างของดินถูกทับไว้โดยคนตัวเล็ก