คนเสเพล นิยาย บท 4

แอดดดด~ ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาจากคนที่อยู่ด้านนอก

"ทำอะไรกันอยู่" เดือนแม่ของทอรุ้งถามขึ้นเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า

"ก็รุ้งน่ะสิน้า มันทำเหล้าหกใส่ที่นอน" ภาพที่เห็นก็คือทั้งสองกำลังช่วยกันเก็บที่นอนที่ถูกเหล้าหกใส่

"แล้วนายมาแย่งจากเราทำไมล่ะ"

"ใครแย่งก่อนกันแน่" ดินปล่อยทอรุ้งให้เป็นอิสระตั้งแต่ได้ยินเสียงแม่ของเธออยู่ที่หน้าประตูแล้ว

"เอ้าา ก็เลยทะเลาะกัน แล้วนี่กินเยอะเลยเหรอเหล้า กลิ่นฟุ้งไปทั่วห้อง"

"ตามประสาผู้ชายนั่นแหละน้า"

"อย่ากินเยอะนะรู้ไหมว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ ข้าวปลากินบ้างหรือเปล่า"

"เหมาะสมแล้วที่เป็นแม่กับลูกกัน" ดินพูดออกมาแค่เพียงเบาๆ เพราะทอรุ้งก็เพิ่งจะด่าเขาไปประโยคเดียวกันนี่แหละ

"พูดมาก เก็บเองไปเลยนะ" แต่ทอรุ้งก็ได้ยินที่ดินว่าให้แม่ หญิงสาวก็เลยวางที่นอนลงแล้วเดินมาที่ประตู "แม่มาถึงนานหรือยัง"

"ก็เพิ่งมาถึงนี่แหละ แม่ว่าจะให้เราไปซื้อกับข้าวที่ตลาดให้พ่อหน่อย"

ทอรุ้งกลับไปเอามอเตอร์ไซค์ที่บ้าน เพื่อที่จะขับไปตลาด ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านออกไปเกือบ 3 กิโลเมตร

"รุ้ง"

"หือ"

"จะไปไหนเหรอ" บิ๊กไบค์คันใหญ่ ที่ขับสวนทางกันรีบเลี้ยวกลับ แล้วขับตามทอรุ้งมา

"ไปซื้อของที่ตลาดให้พ่อกับแม่"

"เรากำลังจะไปตลาดอยู่พอดีเลย"

"เหรอ.." คนที่ขับมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ก็คือชนกันต์ ลูกชายคนที่มีหน้ามีตาในหมู่บ้าน และพ่อของเขาจะเรียกว่าเจ้าพ่อเงินกู้ก็ได้ เพราะใครที่ต้องการเงินด่วนชอบไปกู้จากเสี่ยชนะชัย แต่ต้องมีที่ทางไปจำนองด้วย

ที่จริงชนกันต์ก็ไม่ได้ชอบทอรุ้งมากมายอะไร แต่เพราะเห็นทอรุ้งกับดินสนิทสนมกัน ก็แค่คิดอยากจะแยก ถึงแม้รู้ว่าดินไม่ได้มีใจให้กับทอรุ้งเลย

แต่ทอรุ้งกลับคิดไปว่าชนกันต์แอบชอบตัวเอง เพราะเห็นพูดเกี้ยวตลอดเวลาที่เจอหน้ากัน