คนเสเพล นิยาย บท 26

"มึงจะพังบ้านกูหรือไง" ดินพูดพร้อมกับปลดล็อกประตูบ้าน

หมั่บ! เข้ามาถึงชนกันต์ก็คว้าคอเสื้อขอดินแล้วใช้แรงกระชากเข้ามาหาตัว "เป็นมึงใช่ไหม!"

ดินก็ไม่ยอมแพ้ คว้าคอเสื้อของชนกันต์ไว้เช่นกัน

"เป็นกูคืออะไร!!"

"มึงเป็นพ่อของเด็กในท้องทอรุ้งใช่ไหม" ชนกันต์กัดฟันไว้เพื่อหยุดอารมณ์ตัวเอง แทบจะพูดออกมาไม่เป็นภาษา

"มึงหมายความว่ายังไง" มือที่ดินกำคอเสื้อชนกันต์ค่อยๆ คลายออกทีละน้อย เหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง

"มึงทำอะไรลงไป มึงทำแบบนี้กับผู้หญิงที่รักมึง เทิดทูนมึง ไม่ว่ามึงจะทำให้เจ็บช้ำน้ำใจมากแค่ไหน เธอก็ยังทน มึงทำลงคอได้ยังไงไอ้ดิน!" นี่แหละมันคือสิ่งที่ชนกันต์อิจฉาดิน เขาพยายามจะทำให้ทอรุ้งหันมามองเขาบ้าง แต่สายตาของเธอกลับมีแต่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้

"มึงเอาอะไรมาพูด มึงรู้ได้ยังไง"

"ก็หางมึงโผล่ขนาดนี้ แม้แต่ตอไม้ยังดูออก" จากแต่ก่อนที่ดินไม่เคยสนใจไม่เคยเหลียวแล ช่วงหลังมาเหมือนดินมีอารมณ์ฉุนเฉียวทุกครั้งที่ใครเข้าใกล้ทอรุ้ง และชนกันต์ก็เดาได้ว่าเงินที่เอาไปคืนเขา มันคือเงินของดินไม่ใช่เงินที่ทอรุ้งฝากไปให้

[มหาวิทยาลัย]

วันนี้เขาจะไม่มาก็ไม่ได้ เพราะเป็นวันสอบวันแรก แต่ดินสอบแทบจะไม่รู้เรื่อง เพราะมัวแต่คิดเรื่องที่ชนกันต์นำมาพูดเมื่อเช้านี้

"ดิน การสอบเป็นยังไงบ้าง" ออกมาจากห้องสอบ คนที่ถามคนแรกก็คือหว่าหวา

แต่ดินไม่ตอบ เขาเดินไปที่โรงอาหาร เพราะเวลาทานข้าวมีจำกัด ต้องได้รีบกลับเข้าห้องสอบอีก

แต่หว่าหวาก็ไม่ละความพยายามเช่นกัน ยังตามมานั่งโต๊ะเดียวกับดิน แล้วชวนคุยไปหลายเรื่อง

การสอบวิชาสุดท้ายในวันแรกก็ได้จบไป ดินรีบลงมาที่รถเพื่อจะกลับบ้าน

"มึงนี่เก่งนะเมาหัวลาน้ำขนาดนั้นยังมาสอบไหว" กอล์ฟเดินตามมาชวนดินคุย แต่ดูเหมือนดินจะไม่ได้ยิน "มึงเป็นอะไรวะ หรือยังค้างจากเมื่อคืนนี้อยู่"

"ดินรอหวาด้วยสิ" หว่าหวารีบวิ่งตามมา โดยมีกระต่ายตามมาด้วยเช่นกัน "ดินเป็นอะไร" พอมาถึงหว่าหวาก็คว้าแขนดินไว้ก่อนที่จะขึ้นรถมอเตอร์ไซค์

"มีอะไร" เหมือนกับดินเพิ่งรู้ตัวว่าเพื่อนคุยด้วย

"เออ.. หวาขอไปที่บ้านดินด้วยได้ไหม"

"ไปทำไม"

"ทำไมดินถามแบบนั้น เราเป็นแฟนกันนะ"

"วันนี้ไม่ได้ เราขอตัวก่อน" ดินไม่ได้ปฏิเสธเรื่องที่หว่าหวาบอกว่าเป็นแฟน เพราะตอนที่เขาโมโหให้ชนกันต์และทอรุ้ง เขายอมตอบตกลงที่จะกลับมาคบกันกับหว่าหวาเหมือนเดิม

"อะไรนะ เมื่อกี้เราได้ยินไม่ผิดใช่ไหม" กระต่ายแซวเพื่อน เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะทำได้สำเร็จเร็วขนาดนี้

"ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ"

"ถ้างั้นเมื่อคืนนี้ที่ไปค้างบ้านดินก็.."

"บ้า..." หว่าหวาทำท่าทางเอียงอาย แต่ก็ไม่ตอบให้เพื่อนจินตนาการไปเอง

"ไม่ได้การแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ เธออย่าปล่อยให้กลับบ้านคนเดียวนะ แมงหวี่แมงวันยิ่งเยอะอยู่"

"จริงด้วย"

ปี๊กกก!! เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์บีบดังลั่น

"กรี๊ดดด" ทอรุ้งตกใจจนเกือบทำรถล้ม พอหยุดรถได้ถึงรู้ว่าเป็นใครที่บีบแตร "นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!"