ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 13

เดินไปตามถนนอันหนาวเหน็บ เชอร์รีนรู้สึกว่าหูตัวเองกำลังจะแข็ง วันนี้อากาศหนาวจนน่าตกใจ!

โทรศัพท์มือถือสั่น เป็นข้อความจากกนกอรแม เชอร์รีน่บอกว่าพวกเขากลับมาจากการเดินทางแล้ว รถไฟมาถึงตอนสิบโมง

เธอกดวางสายแล้วรีบร้อนไปที่โรงเรียนทันที เหตุการณ์เมื่อวานเกิดขึ้นกะทันหัน ไม่มีการขอลาหรือบอกกล่าว แน่นอนว่าต้องจัดการกับผลที่ตามมา!

ซึ่งครูใหญ่ก็มีเหตุผลพอ แค่ตักเตือนเล็กน้อย หลังจากนี้ให้เธอใส่ใจขึ้นอีกหน่อย

ตกลงกันเรียบร้อย เธอขอลาหยุดอีกวัน ครูใหญ่ตอบตกลงโดยไม่ว่าอะไร

หลังจากทานอาหารเช้า เชอร์รีนรีบไปที่สถานีรถไฟ รถไฟล่าช้าชั่วคราว รออีกสี่สิบนาที ถึงได้เห็นร่างของสองคน

เดินเข้าไปใกล้ ได้ยินกนกอรบ่นว่า “รถไฟล่าช้าทุกครั้งเลย ฉันนั่งจนเจ็บเอวไปหมดแล้วตอนนี้”

จักรกฤษแค่ยิ้ม “ให้คุณนั่งรถไฟความเร็วสูง คุณปฏิเสธเอง ถ้าจ่ายเพิ่มอีกครึ่งการดูแลก็ต่างกัน รวดเร็ว สภาพแวดล้อมก็ดี แถมยังสะดวกสบาย”

เชอร์รีนเอากระเป๋าเดินทางจากมือจักรกฤษ และมือข้างหนึ่งก็ช่วยพยุงกนกอร “คุณพ่อคุณแม่คะ ไปที่ร้านเคเอฟซีข้างๆ นี่ก่อนนะ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณพ่อคุณแม่ค่ะ”

เรื่องบ้านเดิมทีเธอตั้งใจจะไม่บอกพ่อกับแม่ เพราะพวกเขาสูงอายุแล้ว ร่างกายไม่ค่อยดี กลัวว่าจะรับไม่ไหว

แต่ตอนนี้ไม่สามารถฝากความหวังไว้ที่ชารีฟได้เลย เธอคนเดียวแก้ปัญหาไม่ได้ จึงได้แต่บอกความจริงเท่านั้น

หลังจากสั่งกาแฟไปสามถ้วย เชอร์รีนลังเลเล็กน้อย ก่อนจะบอกเรื่องต่างๆ ที่ทับทิมทำแก่ทั้งสองคน

ทันทีที่ได้ยินว่าบ้านถูกขาย กนกอรได้รับผลกระทบจนตัวสั่นไหวเอน จักรกฤษที่อยู่ข้างๆ รีบจับเธอไว้ สีหน้าและลมหายใจหนักหน่วง

หลังจากนั้นไม่นาน จักรกฤษจึงพูดว่า “ขายแล้วก็ขายไป!”

“คุณพ่อ!” เชอร์รีนไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

“บ้านหลังนั้นเดิมทีก็เป็นสิ่งที่คุณปู่ของแกซื้อให้พี่ชายแก ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์ก็เขียนชื่อพี่ชายของแกด้วย เขาอยากจัดการยังไงก็ทำได้”

เชอร์รีนหายใจเร็วขึ้น “คุณพ่อคะ แต่นั่นเป็นฝีมือของทับทิมนะ! คุณพ่อไม่จัดการแล้วปล่อยเลยตามเลยเหรอคะ”

“ให้จัดการยังไง ลูกชายตัวเองตีได้ด่าได้ แต่นี่ลูกสะไภ้นะ” จักรกฤษถอนหายใจยาว “ตอนที่พี่ชายแกแต่งงานกับเธอฉันก็ไม่เห็นด้วย ปรากฏว่าทั้งคู่หนีตามกันไป ตอนนั้นจัดการยังไงก็จัดการไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี้”

“ดังนั้น ก็จะแค่คิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเหรอคะ” เชอร์รีนรู้สึกว่ามันไร้สาระสิ้นดี!

“พี่ชายแกฟังแต่ทับทิม ตอนนี้ทับทิมขายบ้านแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่แม้แต่จะส่งเสียงออกมาสักแอะ”

จักรกฤษมองเชอร์รีน “ทับทิมมีนิสัยแบบไหน ทำไมพ่อจะไม่รู้ บอกตามตรง พ่อไม่ได้กะเกณฑ์ให้เธอมาดูแลพ่อกับแม่แกตอนแก่ ตราบใดที่เธอไม่ถุยน้ำลายใส่ชามข้าวเราก็ดีเท่าไรแล้ว! ตอนนี้ขายบ้านไปแล้ว เงินเธอก็เอาไปแล้ว จากนี้ก็ใช้ชีวิตแค่เราสามคน ปล่อยพวกเขาสองคนไปเถอะ พี่ชายแกแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ได้ทำให้ฉันคาดหวังอยู่แล้ว......”

เชอร์รีนโกรธจนจิกเล็บเข้าเนื้อในฝ่ามือ แต่เธอเหรอจะมีทางเลือก

ตราบใดที่เงินเข้ามือทับทิมแล้ว ก็อย่าคิดเอามันออกมาอีกเลย!

“คุณพ่อ คุณสัญญากับฉัน บ้านน่ะฉันสามารถหาได้ แต่ฉันมีเงื่อนไขข้อนึง!”

“เชอร์รีน พูดมาสิ”

“ทับทิมต้องกลับมาอีกแน่นอน ถึงตอนนั้นถ้าเธอกล้าเข้าบ้านแม้แต่ก้าวเดียว ฉันจะตบเธอให้ฟันร่วง พวกคุณใครก็ห้ามเข้ามาขวาง ใครก็ห้ามปกป้องเธอ!” เธอกัดฟันพูดเค้นทีละคำ

จักรกฤษกับกนกอรพากันพยักหน้า แสดงท่าทางว่าต่างเชื่อฟังเธอ

แล้วจึงระงับเปลวเพลิงที่พลุ่งพล่าน เชอร์รีนโทรหาครูญาณินที่โรงเรียน ขอให้เธอช่วยหาห้องชุดให้