ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 145

ออกัสสีหน้าเย็นชาไปครึ่งซีก แค่เหลือบตายังไม่อยากมองเธอเลยด้วยซ้ำ ทำเหมือนเธอเป็นแค่อากาศ

เชอร์รีนรู้สึกเจ็บจี๊ดหัวใจ เธอรู้ดีว่า คำพูดที่ตัวเองพูดออกไปเมื่อกี้ เขาจะต้องได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำแน่นอน!

เขาคงไม่ได้เข้าใจเธอผิดหรอกนะ?

แต่ตอนนี้ สถานการณ์ค่อนข้างอันตราย เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เวลาอธิบาย เธอจึงต้องจำใจกล้ำกลืนความขมขื่นนั้นเอง แล้วค่อยจับตาดูสถานการณ์ตรงหน้า

ชายหนุ่มสองคนแม้จะหวาดกลัวมาก แต่ก็ดูออกได้อย่างชัดเจนเลยว่า สองคนนั้นพร้อมตายโดยไม่ลังเล!

ออกัสเร็วมาก เขาเตะไปอย่างแรงและแม่นยำ ทำเอาชายหนุ่มสองคนที่จับตัวหยาดฝนไว้อยู่ล้มไปกองกับพื้น

ขณะเดียวกัน มือใหญ่ของเขาก็โอบตัวหยาดฝนไว้ เขาก้มหน้าลงและเอาเสื้อคลุมตัวเธอเอาไว้

หยาดฝนน้ำตาไหลไม่หยุด ยังตกอยู่ในสภาวะความหวาดกลัวอยู่ ร่างกายเธอตั้งแต่หัวจรดเท้ายังคงสั่นคลอนไม่หยุด

ริมฝีปากบางเม้มไว้แน่น ออกัสโอบตัวเธอเอาไว้ แม้น้ำเสียงเขาจะเย็นชา แต่ก็พยายามพูดให้อ่อนโยนมากที่สุด: “ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว……”

เชอร์รีนที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นแล้ว ในใจก็รู้สึกโศกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือความโชคดี โชคดีที่เขามาทันเวลา โชคดีที่เรื่องยังไม่เลยเถิดไปไกลมากกว่านี้!

ชายหนุ่มสองคนลุกขึ้นจากพื้น ในใจรู้ดีว่า ไม่ว่ายังไง สิ่งที่พวกเขาต้องเจอก็คงมีแต่ความตายเท่านั้น!

แต่แม้รู้ว่าจะต้องตาย งั้นพวกเขาจะต้องรวมพลังกัน ยังไงก็ทุ่มสุดตัวอยู่แล้ว ไม่คิดจะถอยหลังด้วยซ้ำ ยังจะกลัวอะไรอีก?

มองดูชายหนุ่มสองคนที่พุ่งเข้ามา ออกัสก็ส่งหยาดฝนไปไว้ข้างๆในที่ปลอดภัยก่อน

สามคนสู้กันโดยไม่หวาดหวั่น แต่ชายคนที่ถือมีดไว้เห็นได้ชัดว่าเคยเรียนเทควันโดมา ทุกกระบวนท่ารุนแรงและถึงตายได้ จะจัดการเขาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

อีกอย่าง เขาแทงมีดไปมั่วซั่ว แต่เท้ากลับเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม กระบวนท่าทีละอย่าง ทำเอาคนหวาดกลัวมากขึ้น

หยาดฝนยืนอยู่ข้างหน้าผา ร่างผอมบอบบางนั้นสั่นคลอนเพราะลมพัดมา ร่างกายเธอสั่นและส่ายไปมา คนที่เห็นแล้วก็รู้สึกเหมือนเธอจะถูกลมพัดตกลงไปยังไงยังงั้น

เชอร์รีนเดินเข้าไปถอดเสื้อคลุมออก แล้วคลุมไว้บนไหล่ของเธอ

หยาดฝนลดสายตาลงแล้วดึงเสื้อคลุมนั้นออกไป จากนั้นก็โยนลงพื้นต่อหน้าเชอร์รีน

เห็นได้ชัดว่า หยาดฝนยังโกรธเธออยู่!

ทั้งสองยืนอยู่ข้างหน้าผา เชอร์รีนมองดูการกระทำทุกอย่างของเธอ โดยไม่ได้พูดอะไร

เธอเพิ่งเจอเรื่องแบบนั้นมา อารมณ์อ่อนไหวหน่อย ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก……

ชายคนที่ถือใดกำลังต่อสู้อยู่กับออกัส ระหว่างที่ทั้งสองกำลังสู้กันนั้น โจรอีกคนก็ลดมือกะทันหัน จากนั้นก็ตะโกนเหมือนคนบ้า แล้วพุ่งมายังหยาดฝนและเชอร์รีนที่ยืนอยู่ข้างหน้าผา

ไม่มีใครคิดเลยว่าเขาจะทำแบบนี้ หยาดฝนถูกดันจนถอยหลังไปหลายก้าว!

และด้านหลังเธอก็คือหน้าผา พอถูกชนแบบนี้ ร่างกายของเธอก็ถอยหลังไปหลายก้าว ถ้าถอยหลังไปอีกสองก้าว เธอคงได้ตกลงไปแน่นอน!

เชอร์รีนเห็นแล้วก็ตกใจลืมตาโพลง กำลังจะเตือนหยาดฝนนั้น แต่ยังไม่ทันได้พูด ไหล่ของเธอก็ถูกคนผลักอย่างแรง ความเจ็บปวดแทรกซึมเข้ามาจนใบหน้าของเธอซีดเซียว

ต่อมา ชายคนนั้นก็ผลักไหล่ของเธออย่างแรง เธอถูกบีบบังคับให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ จนต้องตกลงไปยังหน้าผา

ใบหน้าซีดเซียวจนไม่มีเลือดอยู่เลย แผ่นหลังของเชอร์รีนเต็มไปด้วยเหงื่อ รูขุมขนเปิดกว้าง ตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่อยู่

ในตอนที่ร่างกายตกลงไปนั้น เธอก็ไหวพริบเร็ว รีบจับก้อนหินที่ยื่นออกมาตรงขอบหน้าผาเอาไว้อย่างเร็ว ตอนนี้แม้ร่างกายเธอจะลอยอยู่บนอากาศ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ตกลงไปอยู่ดี

หลังจากที่เธอทรงตัวได้แล้ว เธอไม่ได้ก้มหน้าลงไป แต่พยายามควานหาที่เหยียบบนหน้าผาด้วยความรู้สึก จนกระทั่งเหยียบตรงหน้าผาที่เว้าเข้าไป เธอยังคงหายใจหอบไม่หยุด หัวใจเต้นรัวเหมือนจะกระเด็นออกมา