ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 16

เชอร์รีนชะงักนิ่งอยู่กับที่ เขา......พูดว่าอะไรนะ

เหมือนว่าไม่ได้รับคำตอบนานเกินไป ออกัสจึงส่งเสียงมาอีกครั้ง สั้นกระชับได้ใจความ “เวลา สถานที่?”

เขาจะไปทานอาหารจริงเหรอ

เธอได้สติกลับมา แจ้งชื่อโรงแรมที่นลินจองไว้ก่อนหน้านี้ “โรงแรมเอเทนส์ บ่ายสามโมง”

เชิญบุคคลสำคัญแบบนี้ไปทานอาหารแน่นอนว่าไม่สามารถไปสถานที่ที่ต่ำต้อยได้ เกรงว่านลินคงต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะหาโรงแรมระดับไฮเอนด์ได้ เธอคิดในใจ

ฝั่งนั้นวางสายไปทันทีทันใด ไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทาย ดูเหมือนจะยุ่งมาก

เชอร์รีนขมวดคิ้ว แล้วจึงโทรไปหานลิน บอกเธอว่าตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ให้เธอจองโรงแรมล่วงหน้าได้เลย

เชอร์รีนมองดูเวลา เพิ่งแปดโมงเท่านั้น

เช้าวันหยุดสุดสัปดาห์อันยอดเยี่ยมต้องมาเสียเวลาไปเปล่าๆ แบบนี้ เดิมทีเธอยังอยากจะนอนสักตื่น ตอนนี้แผนทั้งหมดถูกทำลายลงไม่มีชิ้นดี

หลังจากดื่มน้ำอุ่นสองแก้ว เธอวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ น้ำยังไม่ทันเดินทางไปถึงไหน อาการคลื่นไส้รุนแรงก็โจมตีขึ้นมา

ปิดปาก สองก้าวพุ่งถึงห้องน้ำ อาเจียนอย่างบ้าคลั่งโดยทันที จนกรดในกระเพาะแทบไม่มีเหลือให้คายออก

เชอร์รีนหายใจหอบพลางเปิดก๊อกน้ำ พรมน้ำอุ่นบนใบหน้าแล้วถึงได้รู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง จากนั้นเธอก็เข้าไปยังที่อาบน้ำอีกครั้ง แต่ต้องรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าประจำเดือนมาน้อยกว่าปกติมาก และสียังจางผิดปกติมากด้วย

ขณะที่ยังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น เสียงของกนกอรก็ดังมา “เชอร์รีน ออกมาทานอาหารเช้าเร็ว”

“มาแล้วค่ะ”

เธอส่งเสียงตอบแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ บนโต๊ะมีปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้วางอยู่ หยิบปาท่องโก๋ขึ้นมาทานไปหนึ่งคำ อาการคลื่นไส้ที่คุ้นเคยกลับมาอีก สองก้าวรีบร้อนเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง และก็อาเจียนออกมาอีก

กระทั่งตอนที่เดินออกมา สีหน้าค่อนข้างซีดขาว กนกอรเป็นห่วงเล็กน้อย “เดี๋ยวไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อยนะ ว่ากระเพาะผิดปกติหรือเปล่า”

นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยร่างกายอ่อนแรง เชอร์รีนใช้สองมือลูบท้องที่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย และพยักหน้ารับ “เดี๋ยวหลังอาหารเช้าฉันจะไปโรงพยาบาลค่ะ”

ทันทีที่เห็นปาท่องโก๋ก็รู้สึกเลี่ยนและคลื่นไส้ ดังนั้นมื้อเช้าเธอจึงดื่มแค่น้ำเต้าหู้แก้วเดียว

ถึงโรงพยาบาลตอนสิบโมง เธอลงทะเบียนแล้วจึงไปทำการตรวจอย่างง่ายๆ

แพทย์ที่ดูแลเป็นหญิงวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบ หลังจากฟังเธอบอกอาการป่วย จึงเขียนรายการลงไป “ไปตรวจปัสสาวะก่อนค่ะ”

เมื่อได้ยิน เชอร์รีนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ท้องไม่ค่อยสบาย ทำไมต้องตรวจปัสสาวะ

แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เธอกลับไม่พูดอะไร เอาแถบบันทึกที่เปิดแล้วไปตรวจปัสสาวะ แล้วรอผลการทดสอบ

ห้านาทีต่อมาจึงไปที่ห้องทำงานของหมอ หลังจากที่หมอพยักหน้าให้เธอนั่งลงแล้วถึงได้พูดว่า

“คุณผู้หญิง ยินดีด้วยนะคุณ......คุณท้องแล้ว”

ทันทีทันใด ร่างกายของเธอแข็งทื่ออยู่กับที่ราวกับประติมากรรม หลังจากผ่านไปนาน มุมปากก็ยกยิ้มฝืน “เป็นไปได้ยังไง คุณดูผิดหรือเปล่าคะ”

เธอจะท้องได้ยังไง เป็นไปไม่ได้แน่นอน!

หมอดันผลการตรวจไปให้ ยกมือขึ้นประคองแว่นตาบนสันจมูก “ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น คุณผู้หญิงตั้งท้องได้สามสัปดาห์แล้ว บนใบผลตรวจระบุไว้ชัดเจน คุณดูให้ละเอียดก็ได้ ถ้ายังมีผลว่าตั้งครรภ์ ก็ตรวจอีกครั้งได้”

หยิบใบผลการตรวจขึ้นมาพร้อมกับอาการมือสั่นเล็กน้อย เธอสแกนอย่างรวดเร็วตั้งแต่ต้นจนจบ แต่กลับยังส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ ปฏิเสธอย่างรุนแรง ค่อนข้างควบคุมอารมณ์ไม่ได้ “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้แน่นอน! วันนั้นฉันดื่มยาคุมกำเนิดแล้ว!!”

“ดื่มยาคุมกำเนิดตอนไหน”

“ภายในสองชั่วโมง!”