ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 179

คำพูดแทงใจดำ ประโยคเดียวของเขาแทงเข้าที่ใจเธอ“ ขนาดเธอนอนหลับคุณยังกอดเธอเอาไว้แน่น หากไม่ใช่เพราะไม่สบายขา คุณคงไม่คิดที่จะปล่อยเธอลง ผมไม่บอกคุณก่อนคุณยังเฝ้าระวังขนาดนี้เลย หากผมบอกคุณก่อนคุณคิดว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง ? ไม่แน่คุณอาจจะอุ้มเธอแล้วลงจากรถไป……”

“ออกัส เธอเป็นลูกสาวของฉัน ฉันพาเธอไป มันก็ถูกต้องแล้วไหม！”เธอพูดเตือนเขาอย่างเย็นชา ออกแรงแล้วสะบัดมือใหญ่ของเขาออก

“ผมไม่ได้บอกสักคำว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณ ใช่ไม่ใช่ ? ”

เชอร์รีนจ้องเขม็งมองเขา จากนั้นก็พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า“ดังนั้น ฉันจะพาตัวเธอไป！”

ออกัสหรี่ตาลงแล้วหัวเราะ พูดเตือนเธอไปด้วยเช่นกันว่า“คุณเชอร์รีน เธอก็เป็นลูกสาวของผม เชื่อผมเถอะ ว่าคุณพาเธอไปไหนไม่ได้หรอก……”

“แล้วเมื่อไหร่ถึงจะให้ฉันพาเธอไปได้ ออกัสคุณให้คำตอบที่ชัดเจนกับฉันมา……”

เมื่อได้ยินดังนั้น ออกัสก็ยิ้มเยาะมุมปาก มองเธอผ่านๆอย่างไม่ใส่ใจ

“ได้ ผมให้คำตอบคุณได้สองคำตอบ คำตอบแรกคือหลังจากที่ยื่นเรื่องขอเปลี่ยนสิทธิ์ในการดูแลเด็กแล้ว วันที่ศาลตัดสินให้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูเป็นของคุณ คุณมารับเธอไปได้เลย ผมจะไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น คำตอบที่สองคือ คุณนอนกับผมเป็นเวลาหนึ่งเดือน ถึงเวลา ผมจะพิจารณาขอถอนสิทธิ์ในการดูแลเด็ก……”

เขาคิดว่า เวลาหนึ่งเดือน เพียงพอที่จะทำให้เขาเบื่อหน่ายกับเรือนร่างของผู้หญิงคนหนึ่งได้ ต่อให้ก่อนหน้านั้นจะเคยหลงใหลแค่ไหน เดือนหนึ่งผ่านไปก็ต้องรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างแน่นอน

สำหรับเธอแล้ว มันเป็นเพียงความหลงใหลในรูปกาย หรือว่าชอบจริงๆ หนึ่งเดือน ก็เพียงพอที่จะเข้าใจมันได้

จากนั้น ความผิดปกติของเขาก็น่าจะหายไปได้ และกลับเข้าสู่สภาวะปกติเหมือนก่อนหน้า

หัวเราะเสียงเบา เชอร์รีนรู้สึกได้ถึงคำพูดที่แดกดันของเขา “ออกัส นิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะฟังครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว คุณคิดว่าฉันจะหลงกลเป็นครั้งที่สองอีกเหรอ ？”

สัญญาปากเปล่าว่าจะแต่งงานกันก็หลงกลมาแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ เธอไม่มีทางหลงกลอีกแน่ ！

ต่อให้เธอจะตอบตกลงกับข้อเสนอของเขา บันทึกเสียงไว้ หากถึงเวลาแล้วเขากลับคำ เธอจะต้องเอาคำพูดที่อัดเสียงไว้นี้ไปขึ้นศาลด้วยอย่างนั้นเหรอ ?

เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

“ดีมาก ดูแล้วบทเรียนครั้งนั้นไม่เสียแรงที่ได้ร่ำเรียนไป แต่ผมก็ต้องบอกคุณไว้อย่าง บางครั้งเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ใจต้องการ ก็จำเป็นต้องปล่อยวางบางอย่างไป อีกทั้งยังต้องพร้อมยอมรับกับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นด้วย ……”

เสียงของเขาทุ้มต่ำ และเชื่องช้า

เธอขมวดคิ้วมุ่น“คุณไม่เคยได้ยินคำพูดที่ว่า งูกัดครั้งเดียวกลัวเชือกไปสิบปีเหรอ ฉันถูกคุณกัดครั้งนั้นก็แผลเหวอะหวะแล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะไม่เชื่ออะไรคุณอีก และไม่พร้อมแบกรับกับความเสี่ยงที่คุณพูดด้วย ”

คิ้วของออกัสขยับไหวเล็กน้อย ครั้งนี้เขาจริงจังกับคำพูดมาก แต่ว่า เธอไม่ยอมเชื่อมันอีกแล้ว……

และทั้งสองคนก็เอาแต่ตั้งแง่กันอยู่แบบนี้ เขาไม่อยากจะให้มันเป็นแบบนี้อีกต่อไป การอยู่ร่วมกันด้วยวิธีแบบนี้ เขาไม่ชอบมันเลย！

“งั้น ผมมีข้อเสนอในการสงบศึก……”

เงยหน้าขึ้น เชอร์รีนมองเขา“ ข้อเสนอสงบศึก？”

“ในช่วงที่ผมยื่นเรื่องขอเปลี่ยนแปลงสิทธิ์ในการเลี้ยงดูกับศาล ลูกต้องอยู่กับผมตลอด แต่คุณไปหาเธอที่บ้านได้ทุกเมื่อ การอยู่ด้วยกันของพวกคุณผมไม่จำกัดเวลา รอคำตัดสินของศาลออกมา คนที่มีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูถึงจะพาตัวเธอไปได้ ว่ายังไง ？”เสียงของเขาทุ้มต่ำ แต่ก็ไม่ได้ดูล้อเล่น และเหมือนจะจริงจังมาก

เมื่อได้ยินดังนั้น เชอร์รีนไม่ได้พูดอะไร เอาแต่นิ่งเงียบ และกำลังใช้ความคิด ผ่านไปสักพัก เธอพยักหน้า และตอบเขา“ฉันตกลง ”

“ดี……”

เมื่อทั้งสองคนมีความเห็นที่ตรงกัน บรรยากาศก็ไม่ได้ตึงเครียด เกร็ง และไม่ได้พลุ่งพล่านอีกต่อไป แต่กลับอ่อนโยน และผ่อนคลายขึ้นมา