ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 185

สิ้นเสียงแล้ว ก็ดึงข้อมือออกมาจากมือใหญ่ของเขา หลังจากนั้นก็เดินกลับไปที่ห้อง แล้วปิดประตูห้องลง ล้มตัวนอนลงบนเตียง เชอร์รีนเอาโทรศัพท์มือถือวางลงบนตู้ข้างๆตรงหัวเตียง แล้วหลับตาลง

ที่ทุกอย่างระหว่างพวกเขาสองคนสงบสุขขนาดนี้ ก็เป็นเพราะข้อตกลงสงบศึกฉบับนั้น

เธอยุ่งมาก วุ่นวายใจมาก อยากจะแย่งสิทธิการดูแลซารางกลับมา ดังนั้นเธอจึงไม่ได้มีเวลามากมายขนาดนั้น แล้วก็ไม่ได้มีอารมณ์แบบนั้นที่จะต่อต้าน ทะเลาะ เปลืองจิตใจเปลืองพลังไปกับเขาตลอด เธอไม่อยากจะเหนื่อยทั้งกายและใจอีกแล้ว เรื่องอะไรก็จะต้องไปโต้ตอบ สิ่งเดียวที่เธออยากได้ก็เพียงแค่สิทธิการเลี้ยงดูซารางเพียงเท่านั้น

และพอดีที่เขายื่นข้อตกลงสันติภาพเหล่านั้น เธอก็เลยตกลง

ความจริงแล้ว เกี่ยวกับข้อตกลงฉบับนั้น เธอทำได้เพียงต้องตกลงเพียงเท่านั้น การตอบรับเพียงอย่างเดียวเท่านั้นถึงจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุด

ถ้าหากเธอไม่ตกลง ออกัสก็จะไม่ให้เธอได้เจอกับซาราง อีกทั้ง เขายังจะดำเนินการเรื่องการเปลี่ยนแปลงสิทธิการเลี้ยงดูต่อศาลอีกด้วย

ถ้าอย่างนั้น คนที่ได้ไม่คุ้มเสียก็คือเธอ ไม่เพียงแค่จะไม่ได้เจอซารางเพียงเท่านั้น อีกทั้งยังจะต้องขึ้นศาลอีกด้วย

และข้อตกลงสงบศึกนี้ ทั้งสองปฏิบัติต่อกันอย่างสันติ เธอก็จะสามารถเห็นซารางได้ทุกวัน แม้ว่าขั้นสุดท้ายจะเป็นศาล แต่ก็ดีกว่าครั้งแรกมากแล้ว

แต่ความสันตินี้ชี้เพียงแค่การแย่งสิทธิในการเลี้ยงดูซารางในช่วงนี้เพียงเท่านั้น!

สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะแย่งสิทธิในการเลี้ยงดูซารางมาได้หรือเปล่านั้น ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็จะเป็นเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง

เรื่องราวเหล่านั้นที่เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีก่อน เธอไม่เคยลืมเลย....

บางครั้ง ความสงบก็เป็นเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น หลังจากที่คลื่นลมสงบไปในช่วงหนึ่ง บางทีก็อาจจะมีคลื่นลูกใหญ่กว่าเดิมมาก็ได้.....

ห้องรับแขก

มือใหญ่ที่เห็นข้ออย่างชัดเจนนั้นวางอยู่บนริมฝีปากที่ถูกกัดจนเป็นแผล ถึงแม้จะเป็นการสัมผัสโดนเบาๆ ก็ยังรู้สึกถึงความเจ็บที่แพร่ออกมา

ผู้หญิงคนนั้น โหดร้ายอย่างที่คิดไว้จริงๆ

ดูแล้วคืนนี้ทำได้เพียงต้องอาบน้ำเย็นต่อไปแล้ว....

เมื่อครู่ เขาควบคุมความใจร้อนของตัวเองเอาไว้ไม่ได้

แต่ หลังจากที่ได้สบดวงตาที่โปร่งใสและเย็นชาคู่นั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจแล้ว เขาเองก็ลงมือไม่ได้เช่นกัน

เขาอยากได้เธอ ต้องการเธออย่างแรง อยากจะบดขยี้เธอเข้าไปในร่างกาย แต่หลังจากที่เห็นสายตาแบบนั้นของเธอแล้ว ก็ไม่สามารถฝืนทำแบบนั้นต่อไปได้เลย

กับเธอแล้วดูเหมือนว่าเขาจะใจร้ายไม่ลง.....

วันรุ่งขึ้น

ตอนที่เชอร์รีนกับซารางตื่นขึ้นมานั้น อาหารเช้าของป้าบัวก็ทำเสร็จแล้ว ออกัสเองก็ไปที่บริษัทแล้วเช่นกัน

ทานอาหารเช้าแล้ว องค์ชายก็โทรมาหาเธอ นัดให้เธอไปเจอ เธอเองก็ตอบรับไป

ได้ยินว่าเป็นองค์ชาย ซารางก็เริ่มก่อกวนขึ้นมาแล้ว อยากจะออกไปด้วย บอกว่าตัวเองไม่ได้เจอคุณอาองค์ชายมานานแล้ว คิดถึงคุณอาองค์ชาย

เชอร์รีนมองอากาศข้างนอกหน้าต่าง แล้วก็ไม่รู้ทำไม ฤดูร้อนปีนี้ร้อนมาก วันนี้ยิ่งปากเข้าไป38-39องศา

ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมพาซารางไปด้วย กลัวว่าเธอจะเป็นไข้ อากาศข้างนอกร้อนมากเกินไปแล้วจริงๆ

ซารางทำจมูกย่น ถึงแม้จะไม่เต็มใจนักแต่ก็กลับไม่ได้งอน หลังจากที่ทานอาหารเช้าแล้ว เชอร์รีนก็ไปยังสถานที่ที่นัดกับองค์ชายเอาไว้

นี่คือปัญหาที่เธอให้ความสนใจมากที่สุดในตอนนี้ การแย่งสิทธิในการเลี้ยงดูซาราง เธอสามารถมั่นใจได้ขนาดไหนกัน?

“นี่ยังไม่แน่ครับ ที่สำคัญที่สุดคือทางฝ่ายนั้นคือออกัส ระดับความยากของคดีนี้ก็เพิ่มมากขึ้นแล้ว ตอนนี้ว่าไม่ได้เลยจริงๆที่จะมั่นใจได้มากขนาดไหน”

ในใจขององค์ชายเองก็เข้าใจอย่างชัดเจนเช่นกัน เพราะถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็คือออกัส บุคคลที่ยิ่งใหญ่มีหน้ามีตาแห่งเมืองs และมีความสามารถมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะมีเครือข่ายในเมืองsนับว่าพอใช้ได้นั้น แต่ก็จะเทียบกับออกัสได้อย่างไร แล้วอีกอย่าง ทนายที่เขาเชิญมานั้นก็เป็นทนายที่มีชื่อเสียงของเมืองs เช่นนั้นแล้ว ออกัสก็คงจะเชิญทนายที่มีบารมีมากที่สุดในโลกมาแล้ว

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเขาจะดูเสียเปรียบอยู่มากเลย!

ไม่ได้ท้อใจ เชอร์รีนพยักหน้าลง สีหน้าท่าทางเย็นชากลับเต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้ เพียงแค่มีความหวัง เธอก็จะไม่ยอมแพ้

หลังจากนั้น ยู่ยี่ก็โทรมาหาเธออีกสองสามครั้งติดๆกัน เห็นแล้ว องค์ชายจึงเอ่ยปากขึ้น : “ไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”

เดินออกมาจากร้านเครื่องดื่ม ทั้งสองคนก็ขึ้นไปนั่งบนรถฮุนไดสีดำที่จอดอยู่ข้างทาง องค์ชายขับรถมาส่งเธอด้านนอกผับโซ่สวาท

มองดูผับแล้ว องค์ชายก็ไม่ได้เอ่ยถามให้มากความ นิสัยของเธอเขาก็เข้าใจดีอยู่แล้ว ว่าเธอไม่ใช่คนมั่วไปทั่วแบบนั้น

ไม่ได้เอ่ยถามอะไรมาก เพียงแต่กำชับให้เธอดื่มน้อยๆ จนกระทั่งร่างของเธอหายไปจากสายตา เขาถึงได้สตาร์ทรถแล้วขับออกไป

ความคิดขององค์ชายนั้น เชอร์รีนจะไม่เข้าใจได้อย่างไรกัน?

โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่าเธอหย่าแล้ว การแสดงออกของเขาก็ยิ่งมีความกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้น ถือเอาของไปที่บ้านของเธอสามสี่ครั้งแล้ว

กนกอรและจักรกฤษเคยเจอองค์ชายแล้ว และกนกอรก็พอใจในตัวองค์ชายมากด้วยเช่นกัน เธอรู้สึกว่าองค์ชายเป็นคนซื่อตรง ไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อน