ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 218

ยิ่งแม้กระทั่ง เขาก็คิดไปถึงตอนที่เธอสวมแหวนที่ตัวเองเลือกวงนี้ สวมใส่ชุดแต่งงานที่ตัวเองเป็นคนเลือกเพื่อเธอ ภาพแบบนั้นถึงจะเป็นเพียงจินตนาการ แต่กลับทำให้หัวใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกที่งดงาม

ในหัวเหมือนกับถูกทิ้งระเบิดเอาไว้หนึ่งลูก และเกิดเสียงดังขึ้นมา จากนั้นทุกอย่างก็ว่างเปล่า

หลังจากที่ความว่างเปล่านี้เกิดขึ้นติดต่อกันห้าถึงหกวินาทีแล้ว เชอร์รีนก็ดึงความรู้สึกตกตะลึงที่วิ่งไปไกลกลับมา ยังไม่ได้เอ่ยพูดขึ้น ออกัสก็เอ่ยพูดขึ้นต่อ

“เมื่อสีปีก่อนคนที่ผมรักไม่ใช่คุณจริงๆ แต่สี่ปีหลังจากนั้นผมกลับมั่นใจว่าคนที่ผมรักนั้นคือใคร เกี่ยวกับเรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อนผมเองก็จะไม่อธิบายเพื่อเป็นการหักล้างมันอีกแล้วเหมือนกัน แต่นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปผมจะใช้การกระทำของผมพิสูจน์ในสิ่งที่ผมพูดมาทั้งหมดเมื่อกี้นี้ แล้วเจตนาของผมก็เข้าใจและชัดเจนด้วยว่า ต้องการเพียงแค่คุณ.....”

คำพูดทีละคำพูดออกมาอย่างเชื่องช้า แต่กลับเหมือนเสียงขิมที่ลึกซึ้งกระแทกเข้าไปในก้นบึ้งของหัวใจอย่างไรอย่างนั้น

คนทั้งคนเหมือนกับถูกดวงตานั้นดูดเข้าไป เธอมองเขา หัวใจเต้นแรง

ขายาวขยับเล็กน้อย เดินมาทางด้านหน้า มือใหญ่ของออกัสเอามือของเธอวางลงบนฝ่ามือใหญ่ หลังจากนั้นเขาก้มลงมอง แล้วสวมแหวนวงนั้นให้เธอ

เดิมทีนิ้วมือเรียวขาวเนียนนั้น เมื่อแหวนวงนั้นกระทบกับการหักเหของแสงจนมีหลากสีแล้วเมื่ออยู่บนมือของเธอก็ยิ่งงดงามมากขึ้น

ราวกับถูกของแข็งที่ร้อนและทิ่มแทงอย่างไรอย่างนั้น ขนตาของเชอร์รีนไหวติงเล็กน้อยแล้วรีบดึงมือออกมา ถอดแหวนเพชรวงนั้นออกแล้ววางเอาไว้บนตู้ที่อยู่ข้างๆ

“หัวใจของฉันมีแหวนที่ตัวเองอยากได้แล้ว แหวนวงนั้นของคุณ ไม่จำเป็นสำหรับฉัน และฉันก็ไม่ได้ต้องการด้วย”

สิ้นเสียงแล้ว เชอร์รีนก็ไม่ได้เอ่ยขึ้นมาอีก แล้วก็ไม่ได้มองเขาอีกด้วยเช่นกัน เธอเดินออกมาจากห้องรับแขกแล้วกลับออกไป

แหวนวงนั้นไม่ได้วางเอาไว้ดีๆ เธอเพิ่งเดินออกไปได้สองก้าว ก็ได้เพียงเสียงของหล่นลงมา แหวนหล่นลงกระทบหินอ่อน

ดวงตาเรียวนั้นค่อยๆหรี่ขึ้นอย่างช้าๆ ออกัสมองแหวนที่หล่นอยู่ที่พื้น ไม่ได้เก็บขึ้นมา เพียงแต่มองอยู่แบบนั้น

หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ร่างสูงจึงก้มลงเก็บขึ้นมา แล้วบีบเอาไว้อยู่ในฝ่ามือ

หัวใจของฉันมีแหวนที่ตัวเองอยากได้แล้ว แหวนวงนั้นของคุณ ไม่จำเป็นสำหรับฉัน และฉันก็ไม่ได้ต้องการด้วย.....

แหวนที่เธออยากได้ก็คือขององค์ชาย หรือว่าคนที่เธอต้องการคือองค์กร?

ส่วนเขา แหวนของเขา เธอไม่ต้องการ และก็ไม่อยากได้อย่างนั้นหรือ?

มือที่ถือแหวนเพชรอยู่นั้นกำหมัดแน่น หลังมือของเขามีเส้นเลือดผุดขึ้นมา ความหงุดหงิดและความอิจฉาเกิดขึ้นในใจอย่างยากที่จะหาคำมาอธิบายได้อย่างบ้าคลั่ง

ออกัสกลืนน้ำลายลงไป ใบหน้าหล่อเหลาปกคลุมไปด้วยความมืดมนและความเย็นชา มือใหญ่ยกขึ้นแล้วโยนแหวนเพชรทิ้งลงในถังขยะ

เชอร์รีนนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ มองออกไปด้านนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดลงแล้ว อารมณ์ของเธอก็ใจลอยออกไปด้วย

อาการใจลอยนี้เกิดขึ้นมาตลอดจนรถจอดลงแล้วเธอก็ยังไม่ดึงสติกลับมา จนคนขับรถแท็กซี่เรียกเธออยู่หลายครั้ง เธอถึงได้ดึงอารมณ์กลับมาได้

เอ่ยพูดขอโทษแล้วเชอร์รีนก็ยื่นเงินส่งให้คนขับรถ ลงจากรถมา กนกอรและจักรกฤษยังไม่นอน

เห็นเธอเดินเข้ามาคนเดียว กนกอรมองไปทางด้านหลังเธอ แล้วขมวดคิ้วขึ้น : “ซารางล่ะ?”

“เขารับไปแล้วค่ะ เราคุยกันแล้ว เขามีสิทธิมาเยี่ยมซารางได้ แต่สิทธิการเลี้ยงดูอยู่ที่หนู”เธอถอดรองเท้าส้นสูงออก

เขา กนกอรรู้อยู่แล้วว่าหมายถึงใคร จึงตอบรับแล้วก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา

“พี่ล่ะคะ?”นวดเท้าที่ปวดเมื่อยแล้วเชอร์รีนก็นั่งลงบนโซฟา บนโต๊ะชานั้นมีแตงโมที่หั่นเอาไว้เรียบร้อยแล้ววางอยู่ เธอหยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่ง