ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 24

“สนุก...” น้ำเสียงทุ้มต่ำแต่แอบแฝงความหมายเลศนัยอยู่ จากนั้น เขาเลิกคิ้วขึ้น และเอ่ยว่า “คนเป็นครูบาอาจารย์ ความสามารถในการรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันได้ทันเวลาและความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านของการปรับตัว สำหรับคุณครูเชอร์รีนแล้ว ผมย่อมมั่นใจเต็ม 100...”

“ประธานออกัส ใครเป็นคนบอกคุณเหรอว่าคนที่เป็นครูควรมีความสามารถในการรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันได้ทันเวลาและความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านของการปรับตัว? คุณคิดว่าฉันเป็นพวกคนที่ใช้ชีวิตท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพรเหรอไง?” เธอรีบตอกกลับอย่างไม่สบอารมณ์

“คุณครูเชอร์รีนมีความรู้อยู่ไม่น้อยเลยจริงๆ ...” ริมฝีปากบางของ ออกัสคลี่ยิ้ม จากนั้นก็สตาร์ทรถออก และจากไป

อีตานี่ทำไมถึงเผด็จการขนาดนี้นะ? ไม่ยอมฟังคำพูดของคนอื่นเลย เธอขมวดคิ้ว และบ่นพึมพำอยู่ในใจ

แต่ว่า ตอนที่เขาจะขับออกไปนั้นมุมปากก็คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย จนเชอร์รีนเห็นเต็มตา แถมยังกระชากจิตวิญญาณและจิตใจเตลิดไปด้วย... ตกบ่ายเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เพิ่งเดินออกจากโรงเรียน ก็มีผู้ชายใส่สูทผูกเนคไทวัยกลางคนเดินเข้ามาหา และขวางทางเธอไว้

เธอย่นคิ้ว อย่างไม่เข้าใจ ตอนที่กำลังจะอ้าปากถาม คนคนนั้นก็อ้าปากพูดก่อน “คุณครูเชอร์รีนผมคือเลขาเตโช ท่านประธานให้ผมมาพาคุณไปที่คอนโดครับ”

ไม่มีวิธีที่จะบ่ายเบี่ยงอีกแล้ว เชอร์รีนทำได้แค่นั่งลงบนรถ โดยการกลับไปเก็บสิ่งของเครื่องใช้และเสื้อผ้าบางส่วนของตนเองที่บ้านก่อน

จากนั้น และค่อยเดินทางไปที่คอนโดกับเลขาเตโช

คอนโดอันหรูหรามีระดับห้องขนาดใหญ่กลับไม่มีคนอยู่ เธอลากกระเป๋าสัมภาระและยืนอยู่ตรงห้องรับแขก ส่วนเลขาเตโชก็กลับไปแล้ว

เมื่อยืนอยู่ตรงนั้น เชอร์รีนก็เริ่มมึนงงและลังเลเล็กน้อย เมื่อนึกถึงว่าทั้งสองคนต้องนอนอยู่ห้องเดียวกัน เธอก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นและไม่เป็นตัวของตัวเอง

แต่ว่าเมื่อกลับมาคิดอีกครั้งยังไงก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว จากนั้นก็กัดฟัน เธอยกกระเป๋าสัมภาระเข้าไปห้องทันที

ผับโซ่สวาท

เสียงเพลงเร้าใจดังจนแสบแก้วหู บรรดาหญิงสาวชายหนุ่มที่อยู่บนฟลอร์เต้นรำต่างโยกย้ายร่างกายตนเองไปตามจังหวะอย่างสุดเหวี่ยง

ภายในห้องรับรอง

สายตาของหัสดินกับดนัยต่างจ้องมองไปที่ตัวของผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนโซฟา โดยไม่มีการละสายตาสักครั้ง

สูทตัวนอกวางไว้บนโซฟาอย่างไม่ยี่หระออกัสใส่เพียงเสื้อเชิ้ตสีดำอยู่บนตัวเท่านั้นเอง และจัดการพับแขนเสื้อขึ้น แขนกำยำ จนเห็นกล้ามเป็นมัดๆ จนเป็นลอน

ฝ่ามือใหญ่ของเขายกแก้วเหล้าขึ้น และเผยอปากเล็กน้อย จัดการกระดกจนเห็นตูดแก้ว

“ชิ นี่มัน Spirytus vodka ของโปแลนด์เลยนะ ปริมาณแอลกอฮอล์อยู่ที่ 96% ทำไมเขาถึงไม่เมาหัวทิ่มไปล่ะ?” หัสดิน ลูบปลายคาง

“เมื่อเอามาเปรียบกับคำถามนี้แล้ว ที่ทำให้ฉันยิ่งแปลกใจกว่าก็คือ การที่เขาคบหากับคุณครูเชอร์รีน แถมยังแต่งงานกันอีกด้วย!” ดนัยยักไหล่ พร้อมทั้งแสดงอาการแปลกใจมากกว่าอีกเท่าตัว

“แม้ว่าฉันจะแปลกใจกับปัญหาเรื่องนี้ก็ตาม แต่ความแปลกใจมากที่สุดก็คือคืนนี้เป็นคืนเข้าหอ แต่กลับมานั่งดื่มเหล้าอยู่ที่นี่ คงไม่ใช่มัวแต่ไปคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่มั้ง?”

ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แก้วเหล้าที่อยู่ในมือ ออกัสหยุดค้างเล็กน้อย แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้นเอง จากนั้นก็กลับมาเป็นดังเดิม ราวกับไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นมาก่อน

แต่หางตาของดนัยจับจุดได้และ และชนไหล่ของหัสดินเบาๆ พลางกระซิบพูด “นี่แกอยากจะดับเครื่องชนให้ได้ใช่ไหม?”

พลันมีเสียงงึมงำเล็กน้อย หัสดินจับสัมผัสอะไรได้ จึงรีบปิดประเด็นทันที

เวลา ตีหนึ่งตรง

เชอร์รีนยังคงไม่นอนและนั่งอยู่บนโซฟา อาจจะเพราะว่าเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม เลยทำให้นอนไม่หลับ

ส่วนออกัสก็ยังไม่กลับมา...

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย พลันมีความรู้สึกบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้เกิดขึ้นอยู่ในใจ

เวลานั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จนทำให้เธอที่นั่งอยู่บนโซฟาตกใจจนลุกพรวดขึ้นมาทันที

ดึกป่านนี้แล้วใครกัน? หรือว่าจะเป็นออกัส?

เธอเดินมุ่งหน้าไปเปิดประตู ก็เห็นดนัยกับหัสดินกำลังยืนประกบข้าง

ส่วนออกัสยืนอยู่ตรงกลาง เพราะถูกคนสองคนประคองอยู่ จนเส้นผมลู่ลงมา สภาพเมาแอ๋

“คุณครูเชอร์รีนไม่ได้เจอกันนานแล้ว” หัสดินยิ้มให้ “วันนี้คุณชายออกัสเพิ่งเสร็จงานเลี้ยงทางธุรกิจมา เลยดื่มหนักไปหน่อย”

ดนัยพูดกำชับอีกครั้ง “ประจวบเหมาะกับพวกเราอยู่ด้วย เลยเอาตัวเขากลับมาส่ง”

เชอร์รีนยังตกใจเหมือนสายฟ้าฟาดลงกับคำที่เรียกว่าพี่สะใภ้จนยืนอยู่กับที่ พลางจ้องมองคนสองคนที่ประคองตัวออกัสวางลงตัวลงบนเตียงอย่างตกตะลึง จากนั้นก็เดินออกไป

“คุณชายออกัสก็ยกให้คุณครูเชอร์รีนจัดการแล้ว อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย!”

หัสดินยังพูดไม่ทันขาดคำ ดนัยที่อยู่ด้านหลังก็ใช้เท้าถีบเขาทันที และหมดอารมณ์ “คุณครูเชอร์รีนอย่าได้เก็บไปคิดเลย ฝันดีครับ”

จากนั้น เขาก็ดึงหัสดินปากไม่มีหูรูดออกไป

เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอน สายตาของเชอร์รีนก็จับจ้องบนเตียง

เขาดื่มเหล้าไปไม่น้อย อาการเมาเหมือนหมา ใบหน้าอันหล่อเหลากลับโทรมลงและปล่อยเนื้อปล่อยตัว จนหมดสภาพ

เธอเดินเข้าไปหา และจัดการย่อตัวลงเล็กน้อย พลันจัดการถอดรองเท้าหนังของเขาออก

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่มีความหนักแน่นเป็นผู้ใหญ่ แต่วันนี้ทำไมถึงดื่มหนักจนอยู่ในสภาพนี้ล่ะ?