ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 255

“ดูตา ดูจมูก ดูปากเขาสิ ไม่ใช่ปีศาจจิ้งจอกแล้วเป็นอะไร? ไม่ใช่ปีศาจจิ้งจอกแล้วจะดูดวิญญาณลูกไปได้ยังไง?”

ออกัสเป็นปีศาจจิ้งจอก……

เชอร์รีนเกือบสำลักน้ำที่อยู่ในปากใส่ใบหน้าอันหล่อของปีศาจจิ้งจอก แม่ของเธอนี่ช่างพูดจริงๆ！

อีกฝั่งหนึ่ง

เอกสารมากมายกองอยู่ตรงหน้าสุนันท์ เธอถือแก้วกระจกใสไว้ในมือแล้วอ่านข้อมูลตอนสิงหาอยู่ในอำเภอซีซ่า ซึ่งมีทั้งข้อมูลเปิดเผยและข้อมูลลับ และยังมีข้อมูลหลังจากกลับเมือง Sแล้วด้วย

เมื่อเธอเห็นข้อมูลจุดหนึ่งก็เบิกตากว้าง

เชอร์รีนเป็นลูกสาวแท้ๆของวินดา……

เธอขบฟัน จ้องมองอย่างละเอียด ดูไม่ผิดแน่

ตอนสิงหาอยู่อำเภอซีซ่าไม่ค่อยมีข้อมูลในทางเสียๆหายๆ ซึ่งเธอก็คิดว่าคงสืบไม่ได้แน่ เพราะเขาเป็นคนละเอียดรอบคอบ จะทิ้งข้อบกพร่องให้คนไปสืบเจอได้ยังไง？

ส่วนข้อมูลของวินดากับเชอร์รีนนั้นพึ่งจะได้มา เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ทันคิดว่าจะปิดบังข่าวนี้

เธอกล้านั่งยันยืนยันว่าสิงหาไม่ได้นอกใจครั้งแรกแน่ ไม่ใช่แน่นอน เขากับวินดาอาจจะเป็นชู้กันหลายปีแล้วก็ได้……

ไม่มีทางปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่เย็นเป็นสุขเด็ดขาด

สิงหาหลอกเธอมากี่ปีแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอกลับเชื่อใจเขา ทว่าเขากลับแอบไปกินลับหลังเธอ

สุนันท์รู้สึกโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมไม่หยุด เธอบีบขยี้เอกสารอย่างไม่รู้ตัว เธอใช้แรงบีบ ทำให้ข้อต่อกระดูกกลายเป็นสีขาว

เรื่องนี้ต้องโทษที่เธอโง่เกินไปด้วย สิงหาอยู่ที่อำเภอซีซ่าหลายปี สามารถใช้นิ้วมือนับจำนวนครั้งที่เขากลับบ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ได้เลย ซึ่งข้ออ้างที่ผ่านมาก็มีแต่ยุ่งงาน แต่ถึงจะยุ่งแค่ไหนก็ไม่มีใครยุ่งเหมือนเขาขนาดนั้นหรอก

เกรงว่า มีเวลาว่างเมื่อไหร่คงแอบไปอยู่กับผู้หญิงแพศยาอย่างวินดา เธอเคยบอกว่าจะไปเยี่ยมเขาที่อำเภอซีซ่า ทว่าเขาล้วนมีเหตุผลนับหมื่นนับพันปฏิเสธเธอ ซึ่งเป็นข้ออ้างว่าเป็นห่วง ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเป็นข้ออ้างที่น่าขยะแขยง หน้าไม่อาย

ถ้าพวกเขามีกันอย่างมีความสุข งั้นเธอก็จะเขียนชื่อกลับหัวกลับหางให้ดู

เช้าตรู่ของวันต่อมา

เพราะเป็นช่วงผลัดเปลี่ยนฤดูกาล จากฤดูร้อนเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง อากาศจึงเปลี่ยนแปลงหนักมาก ลมประจำฤดูหนาวเข้ากระดูก ฝนก็ตกหนักอย่างไม่หยุดหย่อน

ซึ่งอากาศแบบนี้เหมาะสำหรับนอนขี้เกียจมาก

ภายในคอนโด ทั้งสามคนยังไม่มีใครตื่น ออกัสนอนด้านขวา ซารางนอนตรงกลาง ส่วนเชอร์รีนก็นอนด้านซ้าย ตอนนี้เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขแปดโมงครึ่งแล้ว

ท่านอนของซารางเยี่ยมยอดมาก ร่างกายน้อยๆกลิ้งไปเรื่อย ตอนนี้เท้าเธออยู่บนหน้าอันคมสันของออกัส ส่วนหัวขนาดเล็กนั้นพิงอยู่บนท้องของเชอร์รีน

เธอรู้สึกโดนทับบริเวณท้อง รู้สึกว่าท้องถูกทับของหนักจนไม่สบายตัว เธอเลิกคิ้ว จากนั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ก่อนจะคว้ามือถือเหนือศีรษะ เมื่อเห็นเวลาเธอก็ต้องดีดตัวลุกขึ้น ตอนนี้ใกล้จะเก้าโมงแล้วเหรอเนี่ย

เชอร์รีนรีบสวมเสื้อกันหนาวอย่างเร็วไว ก่อนจะยื่นมือไปตบสะโพกออกัสเบาๆ พร้อมกับพูดว่า “ไม่ต้องนอนแล้ว ใกล้จะเก้าโมงแล้วนะ ฉันไปทำข้าวเช้า คุณรีบใส่เสื้อให้ซารางเร็ว ได้ยินฉันพูดไหม？”