ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 258

“ฉันว่าคนที่ไม่ควรร้อนใจควรเป็นคุณมากกว่า คุณเดินวนในห้องสิบกว่ารอบแล้ว ฉันเห็นแล้วก็เวียนหัว” วินดายกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม เธอมองเขาอย่างไม่ร้อนรุ่มกลุ้มใจ เธอเชื่อว่าเขามีวิธีแน่นอน

ได้ยินดังนั้น สิงหาจึงนั่งลงที่โซฟา รอให้ลูกน้องโทรมารายงาน ตอนนี้สิ่งที่อยากให้ประสบผลสำเร็จที่สุดก็คือสืบรู้ว่าเชอร์รีนอยู่ไหน

ไม่มีเหตุผลที่จะสืบที่ไปของเธอไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ？

ซานไบล์

น้ำทะเลสีครามพาคลื่นมาซัดกระทบถึงฝั่ง น้ำทะเลที่นี่ใสจนสามารถเห็นภาพสะท้อนของก้อนเมฆได้อย่างชัดเจน ตอนนี้ทิวทัศน์โดยรอบคือ ใบไม้เขียวขจีพลิ้วไหวตามแรงลม ส่วนทรายใต้เท้าก็อ่อนนุ่มมาก

ซารางรื่นรมย์ใจมาก วิ่งเล่นไปมาจนทิ้งรอยเท้าเล็กๆไว้บนพื้นทราย

เชอร์รีนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เธอนั่งหายใจเหนื่อยอยู่บนทราย พลางมองออกัสวิ่งไล่จับซาราง

ตรงหน้าเธอมีย่างปีกไก่ที่ซารางซื้อมา เธอหยิบขึ้นมาดมก็รู้สึกคลื่นไส้ สะอิดสะเอียนเล็กน้อย

ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ช่วงนี้เธอรู้สึกง่วงตลอดเวลา ยังไม่ทันได้เดินไปไหนก็รู้สึกเหนื่อยเสียแล้ว เมื่อโซฟาหรือเตียงทีไรมีอันต้องอยากนอนเมื่อนั้น

แถมยังรู้สึกแน่นหน้าอกอีกด้วย ปกติไม่ใช่เป็นคนชอบกินเปรี้ยว แต่ช่วงนี้กลับชื่นชอบเป็นอย่างมาก และประจำเดือนเดือนที่แล้วก็ไม่มาด้วย

เมื่อนำทุกอย่างมาปะติดปะต่อกัน เธอจึงสงสัยว่าตัวเองท้องหรือไม่？

เธอแอบสันนิษฐานในใจ จากนั้นเธอก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้น้อย

ตอนเธอไปตรวจครรภ์ซาราง คุณหมอบอกว่าร่างกายเธอมีโอกาสตั้งครรภ์ยากมาก

ทว่าอาการพวกนี้จะอธิบายยังไง？

ระหว่างที่เธอกำลังใจลอยอยู่นั้น เงาตัวใหญ่ก็ปกบังเธอ ทั้งยังมีหยดน้ำหยดใส่ใบหน้าเจ้าของเงาอีกด้วย เห็นดังนี้เธอจึงดึงสติกลับมา

ร่างสูงโปร่งอันกำยำนั่งด้านข้างเธอ แขนยาวของออกัสยื่นออกไปโอบกอดเธอ พลางถามเสียงทุ้มต่ำ “คิดอะไรอยู่ ใจลอยเชียว”

“ช่วงนี้ชอบง่วงบ่อยมาก อยากนอนตลอด และรู้สึกแน่นหน้าอก ประจำเดือนก็ไม่มา ฉันกำลังคิดว่าท้องหรือเปล่า” เธอนอนพิงขาเขา แล้วตอบตามความเป็นจริง โดยมีสีหน้าไม่เบิกบาน ไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเท่าไหร่

ท้อง ดวงตาดำคล้ายกับหมึกเกิดประกายแสงสดใส ทว่าหลังจากเห็นสีหน้าเธอแล้ว นิ้วยาวก็ยกคางเธอขึ้น พลางเลิกคิ้ว “ไม่อยากมีลูกเหรอ？”

“ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ฉันจะท้องได้ยังไง”

“ร่างกายผมออกจากแข็งแรง แถมยังขยันทำแบบนี้ ซึ่งผมไม่ได้ป้องกันด้วย ส่วนคุณก็ไม่ได้กินยา แล้วทำไมจะไม่ท้องล่ะ?”

ออกัสหรี่ตา มือที่จับคางเธอไว้ใช้แรงเล็กน้อย ไม่พอใจอย่างผิดปกติ ตอนนี้เธอกำลังสงสัยความแข็งแกร่งของบุรุษเพศชายของเขาอยู่เหรอ？

เชอร์รีนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เอาข้อศอกกระแทกหน้าอกเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ？ประเด็นสำคัญคือคุณหมอเคยบอกฉันว่าฉันมีโอกาสท้องน้อยมาก”

ควรเพ่งความสนใจไปทางไหน？เขารู้หรือเปล่าเนี่ย เธอรู้สึกเหลืออด ทว่าพวกเธอก็เคยเผด็จศึกบนเตียงหลายครั้งแล้วจริงๆ ซึ่งเธอคิดว่าคงไม่ท้องหรอก ดังนั้นจึงไม่ได้กินยาคุมกำเนิด

“โอกาสน้อยก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ท้อง ไม่ใช่เหรอ? เจอผมแล้วโอกาสที่คุณท้องก็สูงขึ้น เพราะขนาดไซด์และความสามารถเป็นที่ประจักษ์อยู่แล้วนี่” เขาพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้ง

“คุณจริงจังหน่อยได้ไหม?” เธอขบฟัน ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ

เสียงหัวเราะต่ำๆลอยออกจากหน้าอก ทำให้หน้าอกเคลื่อนไหวขึ้นลง ออกัสเอาเส้นผมเธอที่ถูกลมพัดไปพับว่าหลังหู“จริงจังขนาดนั้นทำไม？พรุ่งนี้ไปตรวจที่โรงพยาบาลก็รู้เรื่องแล้วนี่ มาปวดหัวเองทำไม”

เธอพยักหน้าหงึกๆ พลางกล่าวว่า“เดี๋ยวกลับโรงแรมแล้วฉันซื้อชุดตรวจครรภ์มาตรวจดูก่อน”

ออกัสขยับคางลง วินาทีต่อมาฝ่ามือใหญ่ก็เข้าไปในกระโปรงโบฮีเมียนตัวยาว

เชอร์รีนหน้าแดงก่ำชั่วพริบตา ขบฟันกล่าวว่า“รีบเอามือบอลของคุณออกไปเลย”

ไม่ว่าจะด้านหน้าหรือด้านหลัง ล้วนมีนักท่องเที่ยวเดินไปมา ทว่าเขากลับเอามือเข้าหน้าอกเธอต่อหน้าสาธารณะแบบนี้ ช่างไม่รู้จักยางอายจริงๆ

จากท้องฟ้าที่เริ่มมืดก็มืดสนิท ซารางก็เล่นหนำใจแล้ว จึงเปลี่ยนมาร้องหาของกินแทน บอกว่าเธอหิวแล้ว

ซานไบล์มีอาหารขึ้นชื่อเยอะมาก พวกเขาทั้งสามคนไปตัวเมืองแล้วหาร้านอาหาร ซึ่งไม่ใช่ร้านที่หรูหราโอ่อ่ามากนัก ทว่ากลับมีแขกมากันเยอะมาก ธุรกิจร้านนี้คึกคักเหลือเกิน

สั่งรายการอาหารไม่น้อย มีทั้งหอยเชลล์ หอยเป๋าฮื้อ ปลาเก๋า กุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลีย และโจ๊กกุ้งมังกรเป็นต้น

ซารางใช้แขนเท้าเวลาเดียวกัน พลางกินอย่างเอร็ดอร่อย เชอร์รีนก็กินกุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลียและโจ๊กลงท้องไม่น้อย

กินมื้อเย็นเยอะไปหน่อย จึงทำให้รู้สึกแน่นท้อง เชอร์รีนจึงตัดสินใจเดินกลับโรงแรม ตอนเดินผ่านร้านขายยา เชอร์รีนผลักออกัสเข้าไป “คุณไปซื้อเลย ฉันกับซารางจะอยู่คุณอยู่ที่นี่”

ออกัสคลี่ยิ้ม ก่อนจะก้าวเท้ายาวเข้าร้านขายยา และให้พนักงานขายเอาที่ตรวจครรภ์ทั้งชนิดจุ่มและหยดให้

ระหว่างที่พนักงานขายกำลังปริ้นบิลซื้อของอยู่นั้น เขาก็ยืนชันมือบนเคาน์เตอร์ด้วยท่าสบายๆ ส่วนสายตาหลุบลงอ่านคู่มือ

กลิ่นอายความสง่าผ่าเผยและความเป็นผู้ใหญ่อันมีเสน่ห์แผ่ซ่านออกจากร่างกาย ทำให้พนักงานขายเกือบมีเลือดกำเดาไหล “เงินทอนของคุณค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ริมฝีปากบางเผยถ้อยคำดึงดูดใจออกมา ออกัสหันหลังเดินออกจากร้านขายยา ส่วนพนักงานขายได้แต่มองเขาออกจากอย่างอาลัยอาวรณ์

มีทั้งที่ตรวจครรภ์แบบจุ่มและแบบหยด เขาซื้อครบครันจริงๆ เชอร์รีนรับมาถือ

เมื่อกลับถึงโรงแรม ซารางก็การ์ตูนเจ้าหัวล้าน ส่วนเชอร์รีนก็หยิบของพวกนั้นเดินเข้าห้องน้ำ โดยมีออกัสเฝ้าอยู่หน้าประตู

ทางนี้เธอกำลังจะถอดกางเกง เสียงผู้ชายจากด้านนอกก็ส่งเข้ามา“ใช้เป็นหรือเปล่า？”

เธอไม่อินังขังขอบเขา ถอดกางเกงออกแล้วนั่งที่ชักโครก พลางรู้สึกขบขัน ผู้หญิงใช้ที่ตรวจครรภ์ไม่เป็นแล้ว ผู้ชายอย่างเขาจะใช้เป็นเหรอ？

“ต้องวางหลอดหยดดูดปัสสาวะให้ตรงนะ ต้องให้หลอดดูดเข้าไปนะ” เขากลัวเธอใช้ไม่เป็น จึงเฝ้าอธิบายอยู่ด้านนอก

ได้ยินดังนั้น เชอร์รีนก็แทบจะระเบิดอารมณ์ขึ้นมา“คุณออกัสค่ะ ได้โปรดไปรอที่อื่นทีนะคะ？”

“ทำไมเหรอ ใช้ไม่เป็นเหรอ? ให้ผมเข้าไปช่วยไหม?” คิ้วงามของออกัสยกขึ้น พลางเอ่ยปากถามอย่างร้อนรน

ช่วยบ้าอะไรกัน

เขาจะช่วยเธอรับฉี่หรือไง

ในที่สุดเธอก็อดร้องออกมาไม่ได้“คุณเอาแต่พูดอยู่ตรงนั้น แล้วฉันจะฉี่ออกมาได้ยังไง คุณไปที่ห้องรับแขกเลย อย่ามายืนหน้าประตูห้องน้ำ”

พอด้านนอกเงียบกริบ เธอก็เริ่มทำการตรวจ หนึ่งนาทีให้หลัง ที่ตรวจครรภ์ก็เผยสองขีดอย่างเด่นชัด ซึ่งหมายความว่าตั้งท้องแล้วนั่นเอง

เชอร์รีนใช้มือซ้ายปิดปากด้วยความตะลึงตะไล เธอไม่อยากจะเชื่อเลย ภายในใจรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก เธอท้องแล้วจริงๆ

เธอเดินไปที่ห้องรับแขก ผู้หญิงร้อนรนมากกว่าเธออีก จ้องใบหน้าเธอแล้วถามว่า “ผลเป็นยังไง？”

เธอไม่ได้ตอบ ทว่ายื่นที่ตรวจครรภ์ให้ออกัสดู เขาหลุบตามอง จากนั้นก็หรี่ตาขึ้น ลุกขึ้นไปอุ้มหมุนตัวเธออย่างมีความสุขในห้องรับแขก มันเป็นความรู้สึกที่ปลาบปลื้มใจ ดีใจ ตื่นเต้น ซึ่งยากจะสรรหาถ้อยคำมาเอื้อนเอ่ย ทุกความรู้สึกซึมซับเข้าสู่ทั่วร่างกาย

เชอร์รีนถูกอุ้มหมุนตัวจนเวียนศีรษะ จึงตบแขนของเขา สื่อให้เขาหยุด ระหว่างคิ้วของออกัสเต็มไปด้วยความสุขสม“พรุ่งนี้พวกเราไปตรวจที่โรงพยาบาลกัน”