ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 262

“เหตุผลอะไร？”สุนันท์ไม่อยากให้ใครบริจาคไขกระดูกให้วินดา เธอแทบอยากให้วินดาตายซะตอนนี้

ออกัสไม่ปิดบังเธอ รู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังเธอ และไม่พูดเยอะ พูดไปแค่：“เธอท้อง……”

พอได้ยิน ทางสุนันท์ก็เงียบไปนาน มีเพียงเสียงหายใจที่กำลังปล่อยออกมา

เชอร์รีนท้องอีกแล้ว เกินความคาดหมายของเธอเลย แต่ตอนนี้คนที่บริจาคไขกระดูกได้ก็มีแค่เธอ ตอนนี้เธอตั้งท้อง ช่างดีเสียจริง

แต่ว่า ที่เธอตั้งท้องเป็นลูกของออกัส แต่ตอนนี้เมื่อเทียบกันแล้ว เธอไม่มีเวลาไปคิดหยุมหยิมเรื่องพวกนั้น ตอนนี้ สิงหากับยัยแพศยานั่นต่างหากที่สำคัญ

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว ผมไม่ยอมให้พวกเขาสองคนอยู่ดีแน่！”ความโกรธของสุนันท์ยังไม่สงบลง ยังคงมีไฟลุกโชนอยู่

วางสายแล้ว สายตาออกัสก็หม่นลงไป สองสามวันนี้มีเวลา เขาคิดว่า เขาต้องกลับบ้านตระกูลสิริไพบูรณ์สักหน่อย แล้วไปคุยกับเธอดีๆ

เหมือนจะตระหนักอะไรได้ คิ้วสวยงามของเขาขยับเล็กน้อย ร่างสูงยาวหันข้าง หันกลับไป ก็เห็นเชอร์รีนที่ยืนอยู่หน้าประตู

เธอจ้องเขา สีหน้านั้นเย็นชา มือที่อยู่ข้างลำตัวก็กำเล็กน้อย เขารู้ความจริงนานแล้ว แต่จงใจปิดบังเธอมาตั้งนาน！

แล้วก็ เขาใช้น้ำเสียงอันแน่วแน่พูดกับสุนันท์ ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโมโห

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจว่าฉันต้องไม่ไปบริจาคไขกระดูก？”เธอมองเขา

ออกัสเดินไปใกล้ กุมมือเธอที่อยู่ข้างลำตัว：“ได้ยินหมดแล้ว ผมรู้ว่าคุณจะไม่……”

นี่คือการตอบสนองของเขา？ประโยคง่ายๆว่าได้ยินหมดแล้ว แค่นี้？

“บางที บางทีฉันอาจจะไปทำอย่างนั้น”เธอสะบัดมือเขาออก โมโหเล็กน้อย

“เด็กดี อย่างอแงสิ ……”เขาง้อเบาๆ

พอได้ยิน ความโกรธของเธอยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หน้าอกก็กระเพื่อม เขาปิดบังเธอ หลอกมาตั้งนาน แล้วยังมาบอกเธออย่างอแง！

เชอร์รีนอารมณ์แปรปรวนอย่างรุนแรง ดึงมือออกมาจากฝ่ามือของเขา ผลักร่างเขาออก：“ใครกำลังงอแงกับคุณ ฉันพูดจริง！”

คิ้วก็ขมวดขึ้นมา เขาเหลือบมองเธอ พูดออกไปเสียงหม่น：“คุณกล้าเหรอ？”

“ทำไมฉันจะไม่กล้าล่ะ？”เธอเงยหน้าขึ้น ยืดหลังตรง สบตากันกับเขา

มีลูกแล้ว เขาสามารถเอาใจสุนันท์ได้ และยังบอกสุนันท์อย่างแน่ใจขนาดนั้น แต่เคยปรึกษากับเธอ พูดถึงเรื่องนี้กับเธอไหม？

เขาหลอกเธอ เมินเธอ ไม่สนใจเธอ ที่สนใจมีแค่เด็กในท้องเท่านั้น！

“เชอร์รีน！”เสียงของออกัสทุ้มต่ำลงไปทันที เรียกชื่อออกมา ไม่เข้าใจว่าเธอเป็นอะไรกันแน่

“ดังนั้น ตอนนี้คุณเลยดุฉันเหรอ？”ในที่สุดเชอร์รีนก็หงุดหงิด เปลวไฟนั้นลุกโชนในดวงตา เธอผลักร่างของเขาออกไปนอกคอนโดอย่างแรง：“ออกไป！ออกไป！ตอนนี้คุณออกไปเลยนะ！ฉันไม่อยากเห็นคุณ！”

ข้างใต้เท้าเป็นหินอ่อนเรียบ แล้วเธอยังสวมรองเท้าแตะ ออกแรงมากไป ถ้าเท้าเซไป ทรงตัวเองไม่อยู่จะลื่นล้มไปที่พื้นได้

ออกัสเห็นก็กลัวอย่างมาก ตอนนี้เธอท้องอยู่ ถ้าล้มลงไป จะน่ากลัวแค่ไหน？

ไม่กล้าทำเธอโกรธอีก ได้แต่พูดรับปากเธอไป ยอมเธอ เขาประคองเธอ พูดว่า：“โอเค ผมออกไป ผมจะออกไปตอนนี้”