ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 288

“ฉันบอกคุณแล้วว่าอย่าเสียแรงเลย เพราะฉันจะไม่มีทางให้คุณได้อยู่กับเชอร์รีนเด็ดขาด ถึงแม้ว่าฉันจะตายไปแล้วก็ไม่มีทาง ถ้าเป็นแต่ก่อนฉันยังโอนอ่อนในความเด็ดเดี่ยวนี้ให้คุณได้

แต่ตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด รูปพ่อเชอร์รีนวางไว้ในห้องรับแขก ฉันมองคุณแล้วก็คิดถึงเขาว่าทำไมต้องตาย ความเคียดแค้นที่มากขนาดนี้ คุณนึกว่าคุณยืนอยู่ได้หลายวันแล้วจะทำให้ฉันหายโกรธหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก!

ถ้าคุณไม่อยากเห็นความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเชอร์รีนเปลี่ยนไปเป็นแข็งกระด้าง ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก แล้วก็อย่ามาให้เธอเห็นหน้าอีก ฉันไม่เคยใจแข็งอย่างนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรก แต่มันก็จะเด็ดขาดหนักแน่น!”

คนดีๆ คืนหนึ่งบอกว่าจะไม่อยู่แล้วก็ไม่อยู่เลย เธอจะรับการโจมตีนี้ได้อย่างไร?

นั่นเป็นคู่ของเธอ โลกทั้งใบของเธอเมื่อไม่มีเขาแล้วก็พังทลาย ทางข้างหน้านั้นมืดมิดมองไม่เห็นถนน!

ในเวลานี้บริษัทโทรเข้ามา เหมือนว่าจะเกิดเรื่องด่วนอะไร ออกัสไหว้ลาด้วยความเคารพแล้วจากไป

แต่กนกอรไม่แสดงอาการใดๆ เธอไม่ได้ใจอ่อน

เชอร์รีนไปโรงเรียน ข้างแก้มของเธอนั้นค่อนข้างบวม ตาก็ค่อนข้างบวมๆแดงๆด้วย

เมื่อถึงเวลากินข้าวกลางวัน ครูที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้เอาข้าวกลางวันมาให้เธอ เธออยากที่จะไปห้องน้ำ เลยลุกขึ้นและเดินออกไป

ข้างๆประตูนั้น เธอได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่อยู่นอกห้องน้ำ

“แต่ก่อนครูเชอร์รีนชีวิตดี๊ดี ท่านประธานออกัสเอาอาหารกลางวันที่มีประโยชน์มาส่งให้ทุกวัน ดูแลอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“จริงๆแล้ว ท่านประธานออกัสเป็นผู้ชายที่ดีนะ แต่ตอนนี้เรื่องนี้ติดแหงกอยู่ที่หัวใคร ก็ต่างรู้สึกไม่สบายด้วยกันทั้งนั้น คนทั้งสองมีทั้งชีวิตลูกกับชีวิตพ่อกั้นไว้อยู่ จะให้อยู่ด้วยกันได้ยังไง?”

“นั่นน่ะสิ คิดดูสิพ่อของตัวเองต้องมาเสียชีวิตเพราะพ่อของผู้ชายตัวเอง ถ้าอยู่ด้วยกันรังแต่จะสร้างปัญหา!”

“จริงๆแล้ว ท่านประธานออกัสใจกว้างต่อคุณครูเชอร์รีนมากอยู่นะ วิดิโอของพ่อเขานั้นถูกแพร่ไปว่อนเน็ต ใครๆรู้ก็ส่งเขาเข้าคุก เขาก็ปล่อยให้ทำโดยไม่ขัดขวาง”

“งั้นก็ควรโทษพ่อเขา สมน้ำหน้า! ใครให้เขาทำเรื่องที่ยากที่จะให้อภัยได้ ไม่อย่างงั้นคุณครูเชอร์รีนจะปฏิบัติต่อเขาอย่างนั้นได้ไง?”

“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ความเคียดแค้นของคนทั้งสองนั้นเยอะเหลือเกิน เยอะเหลือเกินจริงๆ”

“ฉันว่านะถ้าเป็นฉัน ขืนฉันอยู่ด้วยกันกับท่านประธานออกัสต่อ แม่เอาฉันตายแน่! ถึงอย่างไรคนที่เสียชีวิตไปนั้นเป็นสามีก็ตาม!”

“แต่ก่อนเมินเฉยว่าไม่มีโอกาสเลยไม่ใช่หรอ ตอนนี้สำหรับท่านประธานออกัสมีโอกาสแล้วไม่ใช่หรอ?”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังออกมา ความคิดดังอยู่ในหัวของเชอร์รีน นั่นน่ะสิ ความเคียดแค้นระหว่างพวกเขานั้นมันมากเกินไป ถ้ากลับมาอยู่ด้วยกัน มันยากเกินกว่าที่จะให้อภัยได้

……

หลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เชอร์รีนได้จัดการกับอารมณ์ของตัวเองเรียบร้อยดีแล้ว สีหน้าก็เรียบปกติ

เพิ่งจะกลับมาถึงห้องทำงาน เลยได้ยินพวกคุณครูกำลังลือกันว่าอีกสองวันจะมีบุคคลที่มีชื่อเสียงเข้ามาเยี่ยมชมโรงเรียน

เธอได้ยินแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร ไม่ว่าจะเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงคนไหน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ?

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในตอนบ่าย เป็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา

เชอร์รีนกดรับสาย เธอคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่โทรมานั้นจะเป็นหยาดฝน

“ฉันเผาเป็นไฟไปหมดแล้ว ศพฝังอยู่ที่สุสานหลังเขา ข่าวนี้ฉันคิดว่าฉันควรบอกกับเธอ” น้ำเสียงของหยาดฝนไม่ถึงกับขนาดมีความกระตือรือร้น เธอพูดอย่างเย็นชา

“ฉันไม่มีความจำเป็นที่ต้องรู้ข่าวนี้” ท่าทางของเชอร์รีนก็เยือกเย็นเหมือนกัน