ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 294

"รู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะพาลูกมาด้วย" นาโนพูดอย่างขุ่นเคือง

"รู้สึกยังไงบ้าง?" เธอหันไปหายู่ยี่

"ท้องของฉันค่อยๆโตขึ้น ตอนนี้ก็มีอาการแพ้ท้องแล้ว ถูกทรมานจนเหนื่อย" ยู่ยี่กล่าว

เชอร์รีนพยักหน้า "ช่วงท้องก็แบบนี้แหละ ระหว่างนี้มักจะผ่านไปอย่างทรมานเสมอ ที่จริงลองคิดดูแล้วก็เพียงแค่สิบเดือนเท่านั้น คำนวณวันที่คาดว่าจะคลอดแล้วรึยัง?"

"ตอนนี้ห้าเดือนแล้ว น่าจะประมาณเดือนกุมภาพันธ์มีนาคมปีหน้า"

"ดีมากเลย อากาศไม่เย็นไม่ร้อน เหมาะกับการอยู่เดือนพอดี"

หลังจากจิบน้ำอุ่นๆ ยู่ยี่ก็รู้สึกกลัดกลุ้ม เธอชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเองแล้วนอนลงบนโต๊ะเพื่อให้เธอดู "เชอร์รีน ตอนที่เธอท้องเธอมีจุดด่างดำด้วยรึเปล่า?"

"สถานการณ์มันแล้วแต่บุคคล ตอนนั้นฉันไม่เป็น นี่เพิ่งจะห้าเดือนก็มีจุดด่างมากขนาดนี้แล้ว ในอนาคต้องมีมากกว่านี้แน่นอน แต่ว่ามันจะลดน้อยลงหลังคลอดลูก ได้ดูรึยังว่าเป็นลูกชายหรือลูกสาว?"

ยู่ยี่ส่ายหัวแล้วยิ้ม "ไม่ว่าจะเป็นลูกชายหรือลูกสาว ฉันไม่ชอบที่จะรู้ทุกอย่างตั้งแต่เนิ่นๆ เก็บไว้เป็นความลึกมักจะดีเสมอ"

นาโนไม่ชอบฟังคัมภีร์การเลี้ยงลูกของคนสองคน ดังนั้นนาโนจึงแกล้งซาราง ตั้งใจแกล้งทำให้ซารางร้องอุแว๊ๆเสียงดัง น้ำตาคลอ

"คนเลว! น้านาโนเป็นคนไม่ดี ไม่เล่นกับน้านาโนแล้ว!" ซารางเบียดเข้ามาในอ้อมแขนยู่ยี่โดยไม่สนใจนาโน

เชอร์รีนทำอะไรนาโนไม่ได้ เธอยกกาแฟมาจิบสองสามจิบ เธอขมวดคิ้วเมื่อสายตากวาดมองไปทางคนที่อยู่ด้านหลังโดยบังเอิญ "นั่นเรนนี่ไม่ใช่เหรอ?"

ได้ยินเช่นนี้ยู่ยี่ก็มองตาม คือเรนนี่จริงๆ เธอถือกระเป๋า สวมกระโปรงยาวรัดรูปและรองเท้าส้นสูงส้นเข็ม เสื้อด้านนอกสวมคู่กับเสื้อเชิ้ต ทำให้หุ่นดูสูงโปร่ง มีส่วนเว้าโค้ง

"ไอ้หยา ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว ยัยนี่แต่งตัวเก่งขึ้นเรื่อยๆ" นาโนไม่ยี่หระ ภายนอกดูสวยไม่มีใครเทียบได้ แต่คำพูดที่ออกมานั้น...

เชอร์รีนกับยู่ยี่ต่างก็ชินแล้ว ยู่ยี่เหลือบมองน้อยๆแล้วดื่มน้ำอุ่นต่อ

"ให้ฉันไปทักทายบรรพบุรุษรุ่นที่แปดของเธอไหม?" นาโนยิ้มอย่างชั่วร้าย "ไม่ใช่สิ ประสานความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาวน้องสาว"

"ลืมมันไปเถอะ เรื่องก่อนหน้านี้ยู่ยี่ก็ลืมมันไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดถึงมันอีก"

นาโนเหมือนพูดอะไรบางอย่างอยู่ เธอชำเลืองมองเรนนี่แล้วมองไปที่ยู่ยี่ "ไอ้หยะ! ฉันบอกให้นะพี่สาว ยังไงก็ควรใส่ใจกับภาพลักษณ์ตัวเอง จัดการตัวเอง พอเห็นเธอถูกเปรียบกับยัยนั่นแล้วในใจฉันรู้สึกอึดอัดมาก"

ชาวบ้านเขาแต่งกายฉูดฉาดหรูหรา สวยๆงามๆ แต่เธอนี่สิ ไม่ปัดแก้ม ใบหน้ามีรอยจุดด่างดำต่างๆ สวมชุดคลุมท้องที่หลวมโพรง ใส่รองเท้าไม่มีส้น

"ฉันท้องอยู่ จะเปรียบเทียบกับคนอื่นไม่ได้"

"ใช่ ต่อให้ไม่ได้ท้องก็แต่งหน้าไม่เป็น ตั้งแต่ออกจากรั้วโรงเรียนมาฉันเห็นเธอแต่งหน้านับครั้งได้ ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงสวยหน้าธรรมชาติอะไรเลย ตอนนี้อายุของพวกเราเลยวัยความรักใสๆมาแล้ว" นาโนกล่าวอย่างมีน้ำโห

เชอร์รีนจิ้มนาโน เธอกล้าหยุดพูดให้น้อยกว่านี้ได้ไหม?

"ท่าทีของหัสดินช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?"

"ก็ดีนะ ก่อนออกบ้านทุกวันก็บอกฉัน จะกลับมาก็บอกฉันก่อนล่วงหน้า ตารางเวลาปกติมาก ตอนเช้าเริ่มงานแปดโมง เลิกงานห้าโมงเย็น กลับบ้านตรงเวลา"

ไม่พูดดีกว่าว่าที่จริงแล้วช่วงนี้ที่หัสดินเนียบร้อยได้จริงๆ ราวกับว่าเขากำลังจะเป็นพ่อคน นิสัยก็เปลี่ยนไปไม่น้อย เขาไม่ได้ติดต่อกับเรนนี่อีกเลยจริงๆ

เขากลับซื้อเสื้อผ้าและของเล่นสำหรับเด็กมาไว้ในบ้านจำนวนมาก ใช้เวลาอยู่บ้านกับเธอทั้งวัน แม้ในวันเสาร์อาทิตย์ก็เป็นเช่นนี้