ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 3

ออกัสสวมเชิ๊ตขาว เสื้อโค้ตสีน้ำตาลอ่อนถกอยู่บนข้อแขน ดูเหมือนรีบร้อน แต่มันกลับเสริมให้ดูเป็นคนเกียจคร้านขึ้นมาหลายส่วน

นัยน์ตาลึกล้ำกวาดมองหญิงสาวตรงหน้าโดยไม่ตั้งใจ ตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย รวดเร็วเกินกว่าใครจะจับสังเกตได้

เดินเข้าไปและมองเชอร์รีนเพียงบางเบา ก่อนจะเดินผ่านไปเหมือนคนแปลกหน้า

หัวใจยังคงเต้นอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่หนังสือในมือก็สั่นเล็กน้อย และเธอก็คิดได้ว่า หรือว่าเขาจะเป็นครอบครัวของเลอแปง

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง โลกก็กลมมาก แต่โลกที่ใบไม่เล็กไม่ใหญ่ ทำไมได้พบกันอีกครั้งง่ายขนาดนี้

กลืนน้ำลายที่ติดอยู่ในลำคอลงไป ที่ลำคอรู้สึกเหมือนมีก้างปลาติดอยู่ เชอร์รีนสูดหายใจเข้าลึก ให้ตัวเองสงบ

โดยทั่วไปการประชุมผู้ปกครองจะเป็นผู้หญิงทั้งหมด การปรากฏตัวของออกัสจึงเป็นเหมือนใบไม้เขียวแซมอยู่ในดงดอกไม้อย่างไม่ต้องสงสัย

นอกจากนี้ใบหน้าที่ลึกซึ้งของเขายังสมบูรณ์แบบเหมือนกับพระเจ้าบรรจงสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถัน บวกกับบุคลิกอันสูงส่งสง่างาม ผู้หญิงที่เป็นแม่คนต่างทยอยกันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเขา บางส่วนที่มีแอคเค้าทน์เว่ยป๋อทำการโพสต์รูปถ่ายลงไปบนเว่ยป๋อ

ออกัสขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้คนรอบกายทำให้ช่วงเรียวคิ้วของเขาแสดงอาการหงุดหงิดใจร้อน แต่ไม่ได้ชักสีหน้า สายตาบางเบาไปตกที่ตัวเชอร์รีน ริมฝีปากบางเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “คุณครูเชอร์รีน การประชุมผู้ปกครองยังไม่เริ่มอีกเหรอ”

ร่างกายสั่นเล็กน้อย เชอร์รีนรู้สึกอึดอัดไม่สบายตัว แต่ยังหลังตั้งตรง พยายามให้ตัวเองไม่สนใจการมีอยู่ของร่างอันแข็งแกร่งนั่น ใช้น้ำเสียงเนิบนาบเอ่ยพูด

“ขอโทษค่ะ ท่านผู้ปกครองที่ยุ่งมากยังต้องให้ทุกคนมาโรงเรียน วัตถุประสงค์ของการประชุมครั้งนี้คือเพื่อรายงานผลการศึกษาของนักเรียนในหนึ่งปีการศึกษาและประสิทธิภาพของโรงเรียนตามปกติ เมื่อฉันเรียกชื่อผู้ปกครองดังต่อไปนี้ กรุณาตอบด้วยนะคะ......” เธอเรียกผู้ปกครองนักเรียนสิบอันดับแรกในชั้นเรียน เกรดยอดเยี่ยม และความประพฤติในเวลาเรียนก็ดีมาก

น้ำเสียงของเชอร์รีนไม่ช้าไม่เร็ว พูดถึงสถานการณ์ของนักเรียน เธอมีชีวิตชีวา พลังงานเปี่ยมล้น

คิ้วเลิกขึ้น สายตาของออกัสตกอยู่ที่ตัวเธอ หรี่ตา พิจารณา

เส้นผมสีดำดุจก้อนเมฆ กระจายตัวทั่วลาดไหล่ ดวงตากลมดำเงาราวลูกปัด จมูกเล็กเรียวสวย ริมฝีปากแดงธรรมชาติโดยไม่ต้องเติมแต่ง

แก้มขาวของเธอเปล่งประกายราวกับหยก นอกจากนี้ยังสวมเสื้อคลุมสีแดงสด ผิวขาวตัดกับสีแดงยิ่งขาวสว่างใส

ไม่แต่งหน้า ไม่เป็นทางการแต่ประณีต งดงามอ่อนหวาน มองแล้วสบายตา

แม้เชอร์รีนจะพยายามมีสมาธิจดจ่ออย่างเต็มที่ แต่ยังคงรู้สึกได้ถึงดวงตาที่ลึกล้ำกวาดมาบนร่างกายตัวเอง

สูดหายใจเข้าลึก เธอเตือนตัวเองให้ใจสงบ พูดอย่างใจเย็น “ผู้ปกครองของเลอแปงค่ะ?”

ร่างสูงของออกัสเอนหลังพิงพนักอย่างเกียจคร้าน และตอบรับเสียงหนัก “อยู่นี่ครับ”

น้ำเสียงแสนมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของผู้หญิงที่อยู่รอบๆ อีกครั้ง จ้องเขาไม่วางตา

ตอนนี้เขาเป็นผู้ปกครองของนักเรียนตัวเอง ไม่ใช่ผู้ชายในคืนนั้น!

หลังจากเชอร์รีนเตือนตัวเองในใจอีกครั้ง แล้วจึงเงยหน้าขึ้น เอ่ยพูดอย่างใจเย็น “คุณรู้ไหมว่าเลอแปงอยู่อันดับที่เท่าไรของโรงเรียน”

ออกัสยังคงรักษาระดับการเคลื่อนไหวไว้เท่าเดิม เพียงแต่ใบหน้าหล่อเหลาเอียงเล็กน้อย ยิ่งเห็นสันจมูกชัดขึ้น เหมือนกำลังตั้งใจฟัง น่าดึงดูดอย่างยิ่ง