ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 31
“ครูญาณิน…” ออกัสเก็บโทรศัพท์ทันที พลันพูดกล่าวทักทายเล็กน้อย
“ประธานออกัส” นลินลุกพรวดทันที ใบหน้าแดงระเรื่อ กดดันเล็กน้อย
“เชอร์รีนล่ะ?”
นลินตกตะลึง แค่รู้สึกตกใจเท่านั้นเอง ทำไมประธานออกัสถึงได้เรียกเชอร์รีนซะสนิทสนมขนาดนี้เลย？
“ไปซื้อกาแฟค่ะ...” หลังจากผ่านไปสักพัก เธอต้านทานกับความสงสัยอันหนักหน่วงที่อัดแน่นอยู่ในใจไม่ไหว ในที่สุดก็ออกปากถาม “เหมือนประธานออกัสจะสนิทกับเชอร์รีนมากเลยนะคะ?”
“สนิทกันมากจริง ๆ ...” เขาเลิกคิ้วขึ้น พลางอ้าริมฝีปากบางๆ และพูดต่อ “เราแต่งงานกันแล้ว...”
นลินหน้าถอดสีไปทันที หัวใจราวกับถูกเข็มทิ่มแทงไปทั่ว จนเลือดกระอักออกมา หายใจติดขัด
จากนั้น พลันฉุกคิดได้ว่าเมื่อครู่เชอร์รีนพูดประโยคบอกว่าไม่ได้สนิทกันออกมา จนเธอกำหมัดแน่น พร้อมทั้งใช้เล็บจิกลงอุ้งมือ จนเป็นรอยให้เห็น
เธอ จงใจอยากเห็นมุมตลกของเธอเหรอ? เวลานั้นเอง เชอร์รีนที่ถือกาแฟสองแก้วก็เดินเข้ามาหา เมื่อเห็นออกัส เธอถึงกลับตกใจหนักมาก จนตะลึงพรึงเพริด “คุณมาได้อย่างไรคะ?”
จากนั้น เธอลองกวาดตามองนลินด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับออกัส หรือว่าเธอจะรู้เรื่องนี้แล้ว?
นลินก็รับรู้ถึงสายตาที่เชอร์รีนมองมา จนเกิดความรู้สึกเจ็บปวดแถมเหมือนมีความรู้สึกปลายแหลมคมกดทับลงมา พลันกระดกมุมปาก “เชอร์รีน ทำไมแกแต่งงานแล้วไม่บอกฉันสักคำ นี่ยังรออยู่ว่าจะได้ไปกินขนมงานแต่งอยู่นะ...”
ที่แท้เธอก็รู้เรื่องแล้ว ออกัสคงบอกกับเธอแล้ว...
แต่ เมื่อเห็นการแสดงออกของเธอแล้ว ซึ่งก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แถมยังพูดติดตลกอีก เชอร์รีนจึงวางใจได้
เธอดึงมือนลินเอาไว้ พร้อมทั้งขอโทษด้วยท่าทีจริงจัง “ขอโทษด้วยนะ เรื่องนี้ฉันก็ไม่อยากจะปิดบัง ฉันเองก็มีเรื่องทุกข์ใจ”
เรื่องทุกข์ใจงั้นเหรอ?
การที่ได้แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ เธอกลับพูดว่าเป็นเรื่องทุกข์ใจ นี่จงใจเยาะเย้ยเธออยู่ใช่ไหมเนี่ย？
นลินได้แต่แสยะยิ้มหัวเราะเยาะอยู่ในใจ แต่กลับมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้า อย่างอ่อนโยนมาก
“เด็กโง่ เรื่องนี้มันมีอะไรที่ต้องขอโทษด้วย ขอแสดงความยินดีด้วย ประธานออกัสมาหาแกต้องมาธุระแน่ รีบไปเถอะ”
เชอร์รีนยิ้มให้ และหันตัวกลับ และหันไปมองออกัส แต่เห็นหัวคิ้วอันเกียจคร้าน ริมฝีปากบางพลันคลี่ออก พร้อมทั้งเหลือบมองเธออย่างสงบเสงี่ยม พลันบังคับถาม “สำหรับเรื่องความทุกข์ใจของคุณหญิงเชอร์รีนนั้น ผมเองก็แปลกใจไปด้วย ไหนลองพูดให้ฟังหน่อยสิ คุณหญิงเชอร์รีน……” ”
“……”
นี่เขาจงใจทำ! เธอถึงกลับเซง จนกัดฟันจ้องเขาตาเขม็ง!
“หัสดินกับยู่ยี่กลับมาจากฮันนีมูลกันแล้ว เดี๋ยวพวกเราไปกินข้าวด้วยกันนะ...”
ออกัสไม่อยากแกล้งเธอต่อแล้ว พลันขยับริมฝีปาก และใช้สายตากวาดตามองมายังนลิน และใช้น้ำเสียงพูด อย่างสุภาพอ่อนน้อม “ครูญาณินก็ไปด้วยกันนะ...”
นลินเม้มริมฝีปาก จนเกิดความสงสัยอยู่บ้าง “เหมือนจะไม่ค่อยสะดวกไหมคะ?”
“แค่กินข้าวด้วยกัน มีอะไรที่ไม่สะดวกเหรอ ไปด้วยกันเถอะ...” เชอร์รีนยื่นมือออกไปจับนลิน เพื่อพาตัวเธอเดินไปทางรถยนต์
สถานที่นัดทานอาหารนั้นคือผับโซ่สวาท
ภายในห้องเพรสซิเดนท์สวีท หัสดินกับยู่ยี่นั่งลงบนโซฟา ส่วนดนัยกับนาโนกำลังเล่นสนุ๊กกันอยู่
นาโนใส่รองเท้าส้นสูง 10 เซนติเมตรเห็นจะได้ แถมใส่ชุด Bag hip dress
“นาโนคุณรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้คุณเหมือนอะไร พวกทะเยอทะยานไม่รู้พอสักที?!” ยู่ยี่บ่นคาดโทษ
“ฉันว่านายคงเพลิดเพลินจนธาตุไฟแตกไปแล้วมั้ง? น่าตลกชะมัด ผู้ชายที่เอ็นดูคนอย่างฉันเข้าแถวยาวเหยียดเป็นหางว่าว ฉันขาดผู้ชายหรือยังไง?”
นาโนหัวเราะเยาะอย่างดูถูกดูแคลน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง