ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 313

กนกอรอุ้มซารางขึ้นมา เด็กคนนี้ช่างเป็นที่รักของเธอจริงๆ คิดไม่ผิดเลยที่รักขนาดนี้

ออกัสกับเชอร์รีนสบตากัน ก่อนจะหัวเราะออกมา สุดท้ายค่าขนมก็ถูกเก็บกลับมา และออกัสเป็นคนเซ็นลงในบิลแทน

“คุณยาย เงินของหนูไม่พอ ไม่ได้มีเงินเยอะเท่าหม่ามี๊กับแด๊ดดี้ หนูจะซื้อเค้กให้ เค้กใหญ่ๆ ดีไหมคะ”

“ดีจ้ะ”

สุนันท์ที่แอบยืนอยู่ข้างหลังทุกคนได้ยินคำพูดเหล่านั้นจนหมด ก่อนจะแอบสะกดรอยตามอย่างระมัดระวัง

ร้านวิลาดีเป็นร้านอาหารชื่อดังในเมืองs มีชื่อเสียงในด้านความหรูหรา สภาพแวดล้อมเงียบสงบ และยังมีวิวสวนน้ำชื่อดัง คนมากินข้าวที่นี่เยอะมาก

ห้องส่วนตัวได้ถูกจองไว้ล่วงหน้าแล้ว ด้านนอกห้องเป็นทุ่งดอกไม้ และที่ใกล้ออกไปอีกก็เป็นต้นไม้ที่ตอนนี้ได้ผลัดใบเป็นสีเหลืองแล้ว สวยงามมาก

“สั่งอาหารไหมครับ” เสียงของชายผู้หนึ่งดังขึ้น

เป็นน้ำเสียงที่คุ้นเคยมาก เชอร์รีนหันไปมอง เมื่อเห็นดลธีก็มองด้วยความประหลาด “ทำไมนายมาอยู่ที่นี่”

“พวกเธอเองหรอ” ดลธียิ้มออกมาบางๆ “ฉันมาเป็นอาสาสมัคร ต้องมาทุกเดือน วันนี้กินฟรี เธอกับคุณป้ากินได้เลย”

“จะได้ได้ยังไงกัน พวกเราต้องจ่ายเงินตามบิล” เชอร์รีนยืนกรานไม่ยอม

“นี่เป็นร้านอาหารของแม่ฉัน เธอกินไปให้เยอะๆเลย ฉันมาทำงานอาสานี้ก็เพื่อขายตัวเอง แม่ฉันบอกว่าฉันเป็นตัวเรียกแขก”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเชอร์รีนกับกนกอรก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ ฉันว่าคุณป้าต้องใช้ใบหน้าคล้ายฮยอนบินของนายเรียกแขกผู้หญิงแน่เลยใช่ไหม”

“ถูกต้อง บวกคะแนน”

ทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนม ออกัสมองไปที่ดลธีอย่างมีความหมาย ก่อนจะก้มหน้าลงหอมแก้มเธอยังไม่ให้เธอได้ทันรู้ตัว จากนั้นก็ปัดผมบนใบหน้าของเธอและพูดโกหกหน้าตาย “มีอะไรติดอยู่ตรงนี้”

เขาไม่ลืมว่าตอนนั้นเด็กคนนี้เป็นคนไปส่งเธอที่ชั้นล่างของโรงพยาบาลด้วยความสนิทสนม ด้วยเจตนาร้าย!

คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้ แถมยังทำต่อหน้าแม่และคนนอก เชอร์รีนกัดฟัน สีหน้าเริ่มแดงด้วยความโกรธ

กนกอรย่อมมองเห็นเช่นกัน เธอไม่มีอะไรจะพูด เธอได้แต่คิดว่า การตัดสินใจในครั้งนี้อาจจะถูกก็ได้

ไอ้หยา ขี้หึงไม่เบา….

ดลธียิ้มจนดวงตาลูกพีชหรี่ลงตาม เขาหันสายตาไปมองออกัส “ท่านประธานออกัส อันนาถูกใจผมมาก ผมขอจีบได้ไหม”

เชอร์รีนตาเบิกกว้าง กระพริบตาปริบๆ ออกัสหยิบกาน้ำชาขึ้นมาชงชาให้กนกอร ก่อนจะชงให้เชอร์รีน แล้วตอบเสียงเรียบว่า “ถามเจ้าตัวดูสิ…”

“เธอบอกว่าคุณเป็นพี่ชายของเธอ ให้ถามความเห็นคุณดู” ดลธียิ้ม “ในเมื่อประธานออกัสพูดแบบนี้ก็แปลว่าไม่ได้ขัดใช่ไหมครับ”

“อืม…” ออกัสตอบเสียงเบาอย่างเกียจคร้าน เขาไม่ได้สนใจดลธี ขอแค่เป้าหมายของเขาไม่ใช่เชอร์รีนก็พอ

เมื่อดลธีออกไปแล้ว กนกอรก็พูดด้วยรอยยิ้ม “หลังจากไปส่งวันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า”

“ฉันก็คิดว่าอย่างนั้น” เชอร์รีนยักไหล่ เธอไม่คิดว่าทั้งสองคนจะถูกตาต้องใจกัน ที่จริงก็ถือว่าไม่เลว ทั้งคู่เหมาะสมกันมาก

อาหารมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว อาหารแต่ละอย่างมีเอกลักษณ์มาก เหมือนงานศิลปะ รสชาติก็ไม่มีที่ติ เมื่อกินอาหารเสร็จแล้วก็มีของหวาน ผลไม้สด และการบริการที่เอาใจใส่มาก