ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 317

ครั้งนี้ต่างจากครั้งที่แล้ว ไม่ว่าออกัสหรือว่าเธอ วิธีเดียวกันจะใช้ได้ผลในครั้งแรกเท่านั้น และจะไม่ได้ผลในครั้งต่อไป

ถ้าอยากให้ชีวิตต่อจากนี้มีความสุข เธอก็ต้องลงทุนหนึ่งครั้ง เพื่ออนาคตที่สดใส นอกจากวิธีในตอนนี้แล้ว เธอก็คิดวิธีอื่นไม่ได้แล้ว….

เธอหยิบเสื้อคุมขึ้นมา ก่อนที่เชอร์รีนจะนึกได้ว่าเธอลืมอะไรบางอย่าง จึงกลับไปเอาในห้องอีกครั้ง

สุนันท์ยกรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมา ราวกับผู้หญิงมีพิษสงร้ายแรง จนทำให้คนรู้สึกกลัว

เธอเปิดไฟแช็ก เปลวไฟสีน้ำเงินส่องสว่าง ดูแล้วมีความรู้สึกแปลกๆบางอย่าง สีน้ำเงินส่องปะทุขึ้นเรื่อยๆไม่ดับ….

เชอร์รีนยกกระเป๋าขึ้นมาสะพาย เมื่อเห็นว่าเตียงยับ เธอจึงจัดผ้าปูที่นอนอีกครั้ง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ยังไม่ทันได้ยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงแหลมดังขึ้นมา

ในห้องนั่งเล่นมีเพียงสุนันท์ นอกจากเธอแล้วใครจะกรีดร้องได้อีก

แต่การที่สุนันท์จะกรีดร้องขึ้นมาเฉยๆ เชอร์รีนก็ไม่ได้รู้สึกเป็นห่วง

เธอลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง เมื่อเห็นฉากตรงหน้า เธอก็ตัวแข็งทื่อราวกับรูปปั้น

เปลวไฟสีแดงลุกไหม้อย่างรุนแรง หน้าต่าง ผ้าม่านต่างโดนเผาทั้งหมด ตั้งแต่พื้นจรดเพดาน

สุนันท์เดินถอยหลัง ใบหน้าซีดไร้สีเลือด ร่างของเธอสั่นไม่หยุด เธอก็คิดไม่ถึงว่าเปลวไฟจะแรงขนาดนี้ แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังตั้งตัวไม่ทัน

เมื่อเห็นเชอร์รีน เธอก็ส่งความกลัวและความขุ่นเคืองทั้งหมดไปใส่เชอร์รีน และภายในความมืดก็ยังไม่ลืมที่จะบันทึกเสียง “เพราะแกคนเดียว! เป็นเพราะแก! ทำไมแกต้องทำร้ายฉันอย่างนี้ เพราะอะไร!”

“หุบปาก!” ใบหน้าของเชอร์รีนซีดขาว สายตามองไปที่ประตู แต่ไฟนั้นรุนแรงเกินไป คิดว่าจะออกไปเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

“แกต้องการทำร้ายฉัน แกจะฆ่าฉัน แกมันใจดำ ใจดำยิ่งกว่าผู้หญิงอสรพิษ!” สุนันท์ไม่สนใจเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ตรงหน้า ยังคงด่าเชอร์รีนต่อเนื่อง

“คุณหุบปากเดี๋ยวนี้นะ!” เธออดไม่ได้เช่นกันที่จะตะคอกใส่สุนันท์

เดี๋ยวไฟลุกไหม้เร็วมาก แถมยังมีควันโขมง จนทำให้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

ท่านใดนั้นไฟก็พุ่งมาทางเธอยังรวดเร็ว แก้มของเธอร้อนด้วยเปลวไฟ นั่นทำให้เธอรู้ทันทีว่าไม่สามารถปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป จะยืนอยู่ตรงนี้ต่อไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอต้องตายสถานเดียว!

เธอรีบวิ่งไปในห้องน้ำที่ยังไม่ไหม้ ดึงผ้าเช็ดตัวออก ชุดผ้าเช็ดตัวด้วยน้ำเย็น และปิดจมูกกับปากของเธอ

สุนันท์ยังคงกรีดร้องเสียงแหลม ไฟลุกไหม้เร็วเกินไป แถมตอนนี้เธอยังลื่นล้มลงบนพื้น ทำให้ไฟอยู่ใกล้เธอมาก แม้แต่รองเท้าก็โดนเผา

เธอตกใจกลัวมาก สีเลือดบนใบหน้าของเธอหายไป เหลือแต่ความซีดขาว ร่างกายสั่นไม่หยุด ก่อนจะรีบถอดรองเท้าทิ้ง

ตอนนี้เธอเหมือนอยู่ในทะเลเพลิง มีไฟอยู่รอบตัว เธอไม่สามารถลืมตาได้เนื่องจากควันที่หนาทึบ แถมตอนนี้เธอยังไอไม่หยุด

เธออายุมากแล้ว แข้งขาไม่ค่อยดี เมื่อเปลวไฟตกลงบนเสื้อของเธอ เธอกรีดร้องลงนอนบนพื้นแล้วกลิ้งเพื่อดับไฟ

เมื่อเชอร์รีนออกมาจากห้อง เธอก็เห็นฉากนี้เข้าพอดี สุนันท์เหมือนคนบ้าไม่มีผิด กรีดร้องเสียงแหลมไม่หยุด เสื้อก็มีน้ำมันติดอยู่ และกำลังถูกับพื้น

เธอยืนมองอยู่อย่างนั้นไม่ขยับ เธอไม่มีทางลืมวันนั้นบนระเบียง ถ้าวันนั้นไม่ใช่เพราะสุนันท์ พ่อของเธอก็จะไม่มีทางตกลงไป!