ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 337

ในสถานการณ์แบบนี้ เธอถูกวางอยู่ในตำแหน่งไม่เป็นที่ต้อนรับ！

ในอีกห้องหนึ่ง

ชายสองคนนั่งอยู่ตรงข้ามกัน ตรงหน้าของคนคนหนึ่งมีแก้วไวน์แดงวางอยู่ และของอีกคนเป็นแก้วน้ำอุ่น

“คุณฉันทัชทำไมนายไม่ดื่มไวน์ล่ะ? ” อาคิระมองไปยังชายหนุ่มที่ดื่มน้ำอุ่น

ฉันทัชส่ายหัวให้เล็กน้อย แล้วชี้ไปที่ลำคอของตัวเอง น้ำเสียงแหบแห้ง“ เจ็บคอนิดหน่อยโกโก้ล่ะ ？”

“ถามหาลูกชายฉันทำไม ก็ต้องไปโรงเรียนแล้วสิ เออนี่คุณฉันทัช นายก็อายุ 34แล้ว ยังไม่คิดที่จะมีลูกอีกเหรอ ？”

ยกยิ้มมุมปาก เห็นชัดว่าฉันทัชไม่สนใจจะตอบคำถามนี้ เขาจิบน้ำอุ่น“ วันนี้ได้เจอคนที่น่าสนใจคนหนึ่ง ……”

“ผู้ชายหรือผู้หญิง？”อาคิระก็ชวนคุยทันที

“ผู้หญิง……”

“คาดหวัง？”

นิ้วที่เรียวยาวของเขานวดคลึงไปที่หว่างคิ้ว คำว่าคาดหวังที่ว่านั้นมันแค่ความน่าสนใจเท่านั้น ไม่มีความหมายอื่นที่ลึกลับซับซ้อนอะไร

“ลืมบอกนายไปว่าเธอน่าจะกำลังท้องได้ห้าเดือนแล้ว……”

“……”

“ขอไปเข้าห้องน้ำสักเดี๋ยว ยังมีไวน์แดงอีกสองขวดที่เอามาด้วย ตามสบายนะ แต่ก็ดื่มให้มันน้อยๆหน่อยแล้วกัน ฉันไม่ชอบเป็นคนขับรถให้ใคร……”

ดูพูดเข้าเหมือนว่าเขาเป็นพวกขี้เมาเลยอาคิระยักไหล่ แล้วเทไวน์แดงอีกแก้ว ไวน์แดงนั้นรสชาติดีมาก และกลมกล่อมด้วย

เดินออกจากห้องมาได้ จากหน้าห้องเดินไปถึงสุดทางเดิน ก็ไม่เห็นว่าหัสดินจะไล่ตามหลังมา ยู่ยี่หัวเราะอย่างเย้ยหยัน

ในตอนที่กินมื้อค่ำไม่รู้ว่ากินอะไรเข้าไป เธอในตอนนี้รู้สึกคลื่นไส้มาก และอยากจะอาเจียนจริงๆ

ใช้มือข้างหนึ่งปิดปาก ยู่ยี่กลั้นเอาไว้ เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ก้มหน้าลง แล้วเดินอย่างรวดเร็วไปยังห้องน้ำ

ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนมาก อีกทั้งยังมีน้ำย่อยในกระเพาะ พอเหยียดหลังตรงก็รู้สึกไม่สบายตัว ดังนั้นเธอก็จึงต้องงอตัว ทันใดนั้นก็ชนเข้ากับแผงอกที่แข็งแกร่งและอบอุ่น หน้าผากของเธอรู้สึกเจ็บ กลั้นไม่ไหวอีกต่อไป เธออาเจียนใส่เสื้อคลุมสีดำที่อยู่ตรงหน้านั้นทั้งหมด

การอาเจียนนี้ค่อนข้างควบคุมได้ยาก เธออาเจียนแบบเอาเป็นเอาตาย อาหารค่ำที่กินลงท้องไปทั้งหมดก็สำรอกออกมาจนหมดไส้หมดพุง อาเจียนจนหมดไม่เหลือ อีกทั้งยังเกือบเอากระเพาะออกมาด้วยแล้ว

กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ของน้ำย่อยในกระเพาะทำให้คละคลุ้งอย่างรวดเร็วไปในอากาศ……

เดิมทีร่างกายก็อ่อนแออยู่แล้ว แล้วยังมาอาเจียนเป็นเวลานานแบบนี้ เธออาเจียนจนแข้งขาอ่อนแรง แทบจะยืนไม่ขึ้น

ท้องไส้ปั่นป่วน แข้งขาอ่อนแอ ยู่ยี่ก็จึงไม่คิดจะยืนอีก นั่งลงกับพื้น หอบหายใจหนัก ในช่องปากก็ทรมานมาก

ท่าทีของฉันทัชรักษาระยะห่างและเมินเฉย สายตามองไปยังยู่ยี่ที่นั่งลงกับพื้นอย่างลุกไม่ขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน ดวงตาก็หรี่เล็กลง

ขาที่เรียวยาวขยับ เขาเดินเข้าไปหายู่ยี่ ร่างที่สูงใหญ่ และตระหง่าน

จากนั้น เขาก็ยื่นมือไปหาเธอ……

ฝ่ามืออันใหญ่ปรากฏให้เห็นตรงหน้า แม้จะเป็นมือของผู้ชาย แต่เล็บของเขาก็เล็มตัดจนสั้น และไม่มีคราบสีเหลืองจากการสูบบุหรี่ ตรงกันข้าม นิ้วที่เรียวยาว กับข้อต่อของกระดูกที่ชัดเจน ดูสวยและสะอาดมาก……

ผู้ชายแบบไหนกันที่จะมีมือแบบนี้……

ยู่ยี่เงยหน้าขึ้น และเมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่ม ก็จำเขาได้ ชะงักงันอยู่กับที่ เมื่อได้สติ เธอก็รู้สึกตัว และย่อมต้องเห็นความยุ่งเหยิงบนเสื้อคลุมของเขาโดยปริยาย

หน้าตาหล่อเหลา สะอาดสะอ้าน เป็นผู้ใหญ่อีกทั้งยังน่านับถือแบบนี้เพราะเธอจึงได้มามีสภาพที่ดูแย่แบบนี้ เธอรู้สึกทำเขามีมลทินจริงๆ