ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 336

เกมแบบนี้ยู่ยี่ไม่ชอบ ไม่ชอบอย่างมาก และเธอก็ต่อต้านมันด้วย เธออยากจะให้หัสดินกลับไปพร้อมกัน แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป

เขามีเพื่อนและมีสังคมของตัวเอง เธอจะเข้มงวดกับเขาเกินไปไม่ได้ การแต่งงานไม่ใช่การต้องตัดขาดกับปฏิสัมพันธ์ทางสังคมทั้งหมดที่มี

เธอกำลังรอให้หัสดินพูดบอกลา แต่เขาก็ไม่พูดมันสักที

เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปี ตอนนี้ก็มามีบรรยากาศที่ครึกครื้นจึงเป็นธรรมดาที่ยังไม่อยากจะจากไป เธอกัดขอบแก้วของน้ำผลไม้ แม้ว่าจะไม่มีอารมณ์ แต่ก็ยังพยายามทำตัวให้ร่าเริง

อันที่จริงแล้ว เธอเบื่อจนอยากจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา แต่ในที่นี้ไม่มีใครเลยสักคนที่เล่นโทรศัพท์ เธอก็จึงต้องปล่อยผ่าน ไม่อย่างนั้นทุกคนจะคิดว่าเราหยิ่งยโส และไม่เข้าพวก

ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่รอบแล้ว คนที่ได้ไพ่คิงคือรุ่นพี่คนหนึ่ง เขากระแอมไอเบาๆ“ จูบสามนาที ไพ่หมายเลข11กับ12 เลข11เป็นใคร?”

เรนนี่ยกไพ่ในมือขึ้น ยิ้มอย่างละมุน“ฉันค่ะ”

“แล้ว12ล่ะ ? 12 อยู่ที่ไหน?”

“อยู่นี่……”หัสดินโยนไพ่ลงบนโต๊ะอย่างเรียบเฉย

เมื่อเห็นดังนั้น ทุกคนต่างก็ตะลึง อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ หัสดินได้หมายเลข12 และเรนนี่ได้หมายเลข 11!

ทันใดนั้น คิ้วของยู่ยี่ก็ขมวดขึ้น สายตากวาดมองไปยังไพ่ที่โยนลงบนโต๊ะ เป็นจริงตามนั้น หัสดินได้หมายเลข12

ไพ่ในมือของเรนนี่เธอชูมันขึ้น ดังนั้นทุกคนก็จึงเห็นว่ามันคือหมายเลข 11 และคงต้องบอกว่าเรื่องราวมันค่อนข้างจะยุ่งยาก

ในตอนนั้นหัสดินมีท่าทีที่รังเกียจเรนนี่เป็นอย่างมากและทุกคนต่างก็เห็น อีกทั้งยู่ยี่ก็อยู่ที่นี่ด้วย ภรรยาตัวจริงก็อยู่

หากหัสดินเป็นคนธรรมดา คนเหล่านี้ก็ยังสามารถปล่อยผ่านไปได้เห็นชัดว่าหัสดินไม่ใช่คนธรรมดา ดังนั้นคนที่ร่ำร้องก็จึงมีเพียงไม่กี่คน

สายตาของเรนนี่กวาดมองไปยังยู่ยี่ จากนั้นก็หันมองไปยังหัสดิน แล้วละสายตาออก

“เอาแบบนี้แล้วกัน ไม่ต้องจูบ ให้คุณหัสดินของเราทำการทักทายแบบฝรั่งแก้มแนบแก้มจากนั้นก็จูบไปที่หลังมือแบบสุภาพบุรุษ เป็นยังไง?” มีคนหาทางออกให้เขา

“ได้ แบบนั้นก็ได้”รุ่นพี่คนอื่นๆก็เห็นด้วยตาม

แฟนของรุ่นพี่บางคนที่พามาด้วยไม่เข้าใจกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนในนี้ จึงพูดขึ้นว่า “เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่ากฎของเกมเปลี่ยนแปลงไม่ได้ไม่ใช่เหรอ ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนซะล่ะ ? แฟนของฉันก็นั่งอยู่ตรงนี้ ฉันยังให้คนอื่นจูบที่คอไปแล้วเลย นี่มันไม่ยุติธรรมเลย”

รุ่นพี่คนนั้นดึงรั้งตัวเธอ ให้เธอหุบปาก จะดีมากถ้าไม่พูดอะไรออกมา

“แค่ทักทายแบบแก้มแนบแก้ม จากนั้นก็จูบหลังมือพอเป็นพิธี คุณภรรยา ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

ยู่ยี่วางแก้วน้ำผลไม้ลง หันมองไป โพล่งออกมาคำหนึ่ง “มีปัญหาแน่!”

ทุกคนต่างไม่สบายใจ และรู้สึกอึดอัด บรรยากาศก็เงียบไป พวกเขาต่างก็ถอยให้แล้ว เธอก็น่าจะถอยบ้าง อีกอย่างมันก็แค่ความสนุกสนาน ไม่จำเป็นต้องซีเรียสขนาดนี้ ไม่ใช่เหรอ ?

หัสดินก็เห็นท่าทีที่อึดอัดของทุกคน กฎของเกมนี้ได้ถูกกำหนดเอาไว้แต่แรกแล้ว และพูดไว้แล้วว่าห้ามกลับคำ มันคือกฎ

ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ยอมถอยให้เขาแล้ว เขาเองก็มองออก เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน เขาก็ไม่อยากให้บรรยากาศมันตึงเครียดมากไปกว่านี้

ที่ใต้โต๊ะ เขาเอื้อมมือไปจับมือของยู่ยี่ จากนั้นก็พูดกับทุกคนว่า“แก้มแนบแก้มก็ขอผ่านไปเลยแล้วกัน จูบแค่ที่หลังมือก็พอเถอะนะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง