ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 335

“ตอนนั้นเธออยู่ห่างจากเขาตั้งห้าร้อยเมตร อยู่ห่างกันขนาดนั้นยังได้กลิ่นอีกเหรอ นั่นมันจมูกสุนัขหรือไง ？” เธอรู้สึกง่วง และกำลังหาวอยู่

“เงียบไปเลยนะ！”นาโนยกมือขึ้น และตบไปที่หลังเธอเบาๆ “ง่วงก็นอนไปเลย ถึงที่แล้วฉันจะปลุก ”

พยักหน้าให้ ยู่ยี่ปรับเบาะที่นั่งให้เอนลงเล็กน้อย จากนั้นก็หลับตานอน เธอนอนจนถึงเวลาบ่ายสามโมง หัสดินก็โทรมาหาเธอ บอกว่าตอนค่ำมีงานเลี้ยงรุ่น เขาเลิกงานแล้ว จะขับมารับเธอ

รับคำ เธอก็กดวางสาย แล้วนอนต่อ นอนถึงหกโมงเย็นก็ตื่นขึ้นมา ย่างเข้าสู่ปลายของฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ท้องฟ้าก็มืดเร็วขึ้น ยังไม่ถึงทุ่มหนึ่ง ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว

อันที่จริง เวลาเธอออกจากบ้านก็ไม่ค่อยจะแต่งตัวอะไร ไม่แต่งหน้า และสวมใส่รองเท้าส้นสูงไม่ได้ ดังนั้นออกจากบ้านในแต่ละครั้งก็จึงสะดวกสบายมาก

ในตอนทุ่มหนึ่ง หัสดินก็โทรเข้ามา รถได้จอดอยู่ที่หน้าคอนโดแล้ว ให้เธอลงไปได้

หยิบกระเป๋า ยู่ยี่ก็ลงไป เปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่ง หัสดินยื่นนมกล่องหนึ่งให้เธอ “วันนี้ทำอะไรบ้าง ？”

“ไปแต่งหน้าเป็นเพื่อนกับนาโน จากนั้นก็นอน”รสชาติของนมกล่องนี้เธอไม่ค่อยชอบมันเท่าไร แต่ก็กัดฟันดื่ม“ งานเลี้ยงคืนนี้จัดขึ้นที่ไหน ？”

“ที่ร้านเดอะพรีเมี่ยมหลังจากที่กินเสร็จแล้ว ก็จะไปต่อกันที่สถานบันเทิง ”

ร้านเดอะพรีเมี่ยมเป็นร้านอาหารระดับห้าดาวที่มีชื่อเสียงในเมืองs หัสดินกับยู่ยี่ไปถึงเป็นคนสุดท้าย ในห้องรับรองส่วนตัวก็เต็มไปด้วยผู้คน ที่ล้วนต่างพาแฟนของตัวเองมาด้วยกันทั้งนั้น

“ทำไมยังไม่สั่งอาหารกันอีก ? ”หัสดินเอ่ยถาม

“คนจ่ายเงินยังไม่มา ใครจะกล้าสั่งอาหารกันเล่า กลัวว่าต้องควักกันจนหมดเนื้อหมดตัว ก็ไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหารนะสิ ”

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนต่างก็หัวเราะกันอย่างครื้นเครง บรรยากาศก็ถือว่าไม่เลว เพื่อนหลายๆคนที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปี แต่เวลาเจอก็ยังรู้สึกสนิทสนมเหมือนเก่า กินไปด้วยคุยไปด้วย จากนั้นก็ไปต่อกันที่สถานบันเทิง

คนทั้งกลุ่มต่างก็พูดคุยและหัวเราะกัน ไม่รู้ว่าใครเปลี่ยนบทสนทนามาเป็นเรื่องของยู่ยี่“ในบรรดาเพื่อนๆก็มีแค่เธอสองคนเลยนะที่ลงเอยแต่งงานกัน และกำลังจะมีลูกในอีกไม่ช้า”

ยู่ยี่เหยียดริมฝีปากแล้วยกยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร ในห้องมีคนสูบบุหรี่ด้วย เธอรู้สึกคัดจมูก และอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

แม้จะเรียกว่าเป็นงานเลี้ยงรุ่น แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของหัสดิน เธอเป็นรุ่นน้องของหัสดินอยู่สองเทอม ดังนั้นก็จึงไม่ได้สนิทอะไรมากกับคนเหล่านี้

เธอสูดดมกลิ่นควันบุหรี่ไม่ได้ แต่ที่ตรงนี้ล้วนเป็นเพื่อนของหัสดิน และส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชาย เพียงเพราะเธอ แล้วห้ามทุกคนไม่ให้สูบบุหรี่ บางครั้ง ผู้หญิงก็ต้องเรียนรู้ที่จะทำตัวให้กลมกลืน

หลังจากที่ดื่มกินไปร่วมครึ่งชั่วโมง ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เรนนี่เดินเข้ามา“ฉันไม่ได้มาผิดที่ใช่ไหมคะ ”

“นี่เป็นรุ่นน้องของฉัน พวกนายต่างก็มีเพื่อนผู้หญิงกันหมด ฉันตัวคนเดียวไม่มีคนติดตามมาด้วย ก็เลยชวนเธอมาเป็นเพื่อน ยังไงก็มาจากสถาบันเดียวกัน ไม่มีใครว่าอะไรใช่ไหม ？”

“ไม่แน่นอน คนสวยๆมาเป็นเพื่อนด้วยขนาดนี้ ใครจะไปว่าอะไรได้ ? ”

มือที่ถือน้ำผลไม้อยู่ของยู่ยี่ก็ไหวสั่นเล็กน้อย หันมองไป เรนนี่ก็นั่งลงด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เอื้อมมือและเกี่ยวดึงเส้นผมที่กระจายทั่วลาดไหล่ทัดไปที่ใบหู ช่างละมุนนัก“ งั้นต้องรบกวนทุกคนแล้ว ”