ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 334

ยิ่งรีบร้อนมือไม้ก็ยิ่งลนลาน ใบหน้าของยู่ยี่แดงก่ำราวกับมะเขือเทศสุก ปิดหน้าเว็บเหล่านั้นทั้งหมดอย่างรวดเร็ว แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าเปิดเว็บต่างๆขึ้นมามากมายขนาดนี้เอาไว้ ในใจคิดแค่อยากจะตายอย่างเดียวในตอนนี้！

ไม่ทันได้ระวัง ขากระแทกเข้ากับขาเก้าอี้ที่แข็งเป๊ก เธอโน้มตัวลงอดไม่ได้ที่จะซูดปาก และศีรษะก็กระแทกเข้ากับขอบโต๊ะอีกครั้ง ชนจนเธอน้ำตาเล็ด

พฤติกรรมแย่ๆของเธอทำเอาคิ้วที่ได้รูปของชายหนุ่มขมวดขึ้น ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย น้ำเสียงที่ชวนหลงใหลพูดปลอบเธอเบาๆ“ไม่ต้องรีบ คุณค่อยๆทำ ผมจะหันมองไปทางอื่นเอง……”

“……”ความคิดที่อยากจะตายของยู่ยี่ก็ทวีความรุนแรงขึ้นอีก !

และชายหนุ่มคนนั้นก็หันไปทางอื่นจริงๆ แผ่นหลังอยู่ตรงหน้าเธอ และหันหน้าไปทางประตูของห้องรับรอง เขาวางสายแล้ว และเก็บมือถือเข้าในกระเป๋ากางเกงอย่างตามแต่ใจ

มือไม้เป็นระวิง เพียงครู่เดียว หน้าเว็บทั้งหมดที่เธอเปิดค้างเอาไว้ก็ถูกปิดจนหมด แน่นอนว่าห้องรับรองนี้เธอคงอยู่ต่อไม่ได้อีกแล้ว

ขบริมฝีปากเล็กน้อย เธอก้มหน้าลง มองเพียงทางเท้าที่ก้าวเดินไป สายตาไม่ได้หันมองไปทางไหนเลยแม้แต่น้อย

เธอราวกับพายุทอร์นาโดที่พัดผ่านชายหนุ่มคนนั้น เพียงชั่วพริบตา ก็หายวับไปอย่างไร้ร่องรอย

น่าขายหน้าจริงๆ！น่าอายมากๆ！ชีวิตนี้คงไม่มีหน้าจะไปเจอใครอีกแล้ว！

ในตอนนี้เองนาโนก็แต่งหน้าเสร็จแล้ว ทักษะการแต่งหน้าของที่นี่ถือว่าดีเยี่ยมมากจริงๆ แต่งได้สวยงามมาก และทันสมัยด้วย

ใช้เวลาแต่งหน้าไปกว่าหนึ่งชั่วโมง นาโนนั่งจนปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด อยากจะไปพักผ่อนที่ห้องรับรอง แต่ยู่ยี่กลับไม่ยอมให้ไป ที่ตรงนั้นพักผ่อนไม่ได้ แต่ก็ยังดึงดันจะไป จึงทั้งดึงและลากนาโนออกไป

“พระเจ้าดูสิ นี่มันช่างน่าทึ่งมากจริงๆ！” ทันใดนั้น นาโนก็ส่งเสียงร้องออกมา

หน้าประตูของคลินิก มีชายคนหนึ่งเดินออกมา เขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกับเสื้อสูทสีดำและเสื้อคลุมสีดำยาวถึงเข่า ใบหน้าที่หล่อเหลาสาดส่องด้วยแสงยามเช้าที่ทำให้ดูเร้นลับ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย มือขวาถือโทรศัพท์และกำลังคุยสายอยู่ ส่วนมือซ้ายก็ถือกล่องที่ประณีตและสวยงาม เดินลงจากบันได ร่างทั้งร่างมีประกายของความภูมิฐานและสง่างาม

“เธอดูใบหน้านั้น แล้วดูหุ่นเขาสิ ไม่มีใครที่ไหนสู้ได้แล้ว！”ดวงตานาโนเป็นประกาย“ ขาที่เรียวยาวกับกล้ามเนื้อที่เป็นมัดๆ สะโพกงามงอน แผ่นหลังที่หนาและกว้าง รูปร่างที่สมบูรณ์แบบ ราวกับเป็นไม้แขวนเสื้อชั้นดีเลย”

ในตอนนี้เองที่ยู่ยี่รู้สึกคุ้นเคย ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เธอก็ถึงได้นึกออก นั่นมันชายหนุ่มที่อยู่ในห้องรับรองคนนั้นไม่ใช่เหรอ ?

เมื่อครู่มันน่าอับอายเกินไป สถานการณ์ก็กระอักกระอ่วน เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองว่าเขาหน้าตายังไง พอตอนนี้มองไป ก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้หน้าตาหล่อเหลาและดูดีมาก

ดูเหมือนว่าสายตาของนาโนจะร้อนแรงและโจ่งแจ้งเกินไปเสียจนทำให้ชายหนุ่มรับรู้ได้ เขาเดินลงบันได สายตาก็หันไป มองไปที่ยู่ยี่

ดวงตาของเขาดำขลับ และลุ่มลึกมาก แม้จะอยู่ห่างกันไกลพอสมควร แต่ก็ไม่สามารถต้านทานสายตาที่เย้ายวนและมีเสน่ห์ของชายหนุ่มได้ เมื่อสองสายตาประสานกัน ยู่ยี่ก็ทั้งขัดเขินและรู้สึกอาย อีกทั้งความอึดอัดก็ตามมา