ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 333

“มีอะไรให้ต้องขอโทษกัน！ช่วงนี้คุณเครียดอะไรหรือเปล่า ?”ยู่ยี่กอดร่างของชายหนุ่ม เงยหน้าขึ้น แล้วเอ่ยถาม

ดวงตาหัสดินหลุกหลิก หลุบตาลง แล้วพยักหน้าให้“ ช่วงนี้มีสัญญาที่ต้องสะสางเป็นจำนวนมาก และยังมีบางโครงการที่จะเปิดตัวในเวลาเดียวกันอีก”

“ดูเหมือนช่วงนี้คุณจะยุ่งมากจริงๆ บวกกับมีความเครียดสูง ดังนั้นก็จึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ ไม่ว่างานจะยุ่งมากแค่ไหน สุขภาพร่างกายต้องมาก่อนเสมอ รู้ไหม？”ยู่ยี่รู้สึกปวดใจ มือวางไปที่ใบหน้าของเขา ลูบไล้ไปมา “ช่วงนี้แก้มก็ดูตอบไปมากเลย”

ยกมือขึ้น หัสดินกุมมือเธอไว้ในฝ่ามือ รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ก็พูดอย่างไร้สาระและหยอกล้อว่า“ สำหรับคุณสามีแล้วยังมีวิธีที่ทำให้คุณภรรยาพึงพอใจได้อีกนะ คุณภรรยาอยากลองดูไหม？”

“นี่มันคำพูดอะไรกัน ยังมาคุณสามีคุณภรรยาอีก นอนได้แล้ว”ยู่ยี่ยกขาขึ้นแล้วเตะเขาเบาๆ

“ไม่อยากลองจริงๆเหรอ ? ผมรอให้บริการอยู่นะ พลาดแล้วพลาดเลยไม่มีแล้วนะ คุณแน่ใจนะว่าจะละทิ้งโอกาสที่ดีแบบนี้ ？”

“คนที่เขาไม่รู้จะนึกว่ากำลังเซลล์ขายเสื้อผ้าอยู่นะเนี่ย หยุดตีฝีปากได้แล้ว นอนเถอะ ฉันก็เพลียมากแล้วเหมือนกัน”ยู่ยี่ตีไปที่ตรงช่วงเอวด้านหลังเบาๆ แล้วนอนลง

ดึงผ้าห่มขึ้น หัสดินคลุมมันให้เธอ จากนั้นก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขน วางปลายคางลงบนเรือนผมของเธอ ดวงตามืดมน“ ที่รักผมขอโทษ ”

ยู่ยี่ง่วงมากแล้วจริงๆ ตาก็แทบจะลืมไม่ขึ้น ยังคงอ้าปากหาว ตีไปยังแขนของเขาที่กอดเธออยู่อย่างปลอบประโลม “นอนเถอะ ฉันรู้ว่าคุณเหนื่อยมาก มีความกดดันมากก็เลยมีอาการแบบนี้ ความเป็นชายของคุณสำหรับฉันยังสมบูรณ์แบบเสมอ ไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้แม้แต่น้อย……”

ค่ำคืน ทั้งสองก็นอนกกกอดกันแล้วหลับใหลไป เขากอดเธอไม่ปล่อยอยู่ตลอดทั้งคืน และเธอก็นอนหนุนแขนของเขา หลับสบายอย่างที่สุด

……

รุ่งเช้า ยู่ยี่เก็บกวาดห้องหับแล้วเสร็จ กำลังดื่มนมอยู่แม่บ้านหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอแล้วเดินเข้ามาหา

เธอรับมาแล้วมองดู เป็นสายจากนาโนที่โทรเข้ามา เธอกดรับสาย“ฮัลโหล ว่าไง？”

“วันนี้ว่างไหม ? ”

“นี่เธอไม่รู้หรือไงคนท้องนั้นว่างมากแค่ไหน แต่ช่วงบ่ายวันนี้ฉันมีนัดกับเชอร์รีนนะ ”

นาโนพยักหน้า เพื่อบ่งบอกว่าเธอได้ยินแล้ว“เธอแต่งตัวเลย ฉันจะออกไปรับเดี๋ยวนี้ ถึงใต้ตึกเธอไม่เกินยี่สิบนาที ”

เมื่อสิ้นเสียงนั้น ไม่รอให้ยู่ยี่ได้พูดอะไร เธอก็กดวางสายไปทันที นี่ก็เป็นนิสัยอย่างหนึ่งของนาโนเหมือนกัน

ยี่สิบนาทีต่อมา รถของนาโนก็ขับมาถึงที่ตามเวลาที่นัดหมาย ในตอนที่ยู่ยี่เดินออกจากลิฟต์ ก็ยังได้ยินเสียงบีบแตรของเธอ

นั่งบนที่นั่งข้างคนขับ เธอคาดเข็มขัดนิรภัย นาโนก็สตาร์ทรถ เล็บที่ทาด้วยสีแดงเคาะไปที่พวงมาลัย “ไปล่ะนะ ！”

“เราจะไปไหนกัน？”ยู่ยี่ถามอย่างงงๆ นาโนพูดแค่ว่า ถึงแล้ว เดี๋ยวรู้เอง

ในที่สุดรถก็หยุดจอด ยู่ยี่มองออกไปยังนอกหน้าต่าง มันคือคลินิกเสริมความงาม ดูแค่การตกแต่งภายนอกก็รู้สึกถึงความหรูหราที่ไม่ธรรมดา

“ที่นี่เพิ่งเปิดใหม่ในเมืองs ได้ยินมาว่าร้านเขาไม่ธรรมดาเลยนะ ฝีมือการแต่งหน้านี่ไม่ต้องพูดถึงเลย สามารถแต่งหน้าคนธรรมดาให้เป็นนางฟ้าได้เลยแต่ว่าเขาไม่รับลูกค้าทั่วไปนะ ต้องมีเส้นสายและทำการนัดล่วงหน้าเท่านั้น นี่ฉันนัดล่วงหน้าตั้งสิบกว่าวันกว่าจะได้คิวบ้าชิป！ลงรถกัน！”

ทั้งสองคนเดินไปข้างหน้า ยู่ยี่ไม่ค่อยสนใจเท่าไร“ แล้วนี่เธอพาฉันมาที่นี่ทำไม？”

“ก็ต้องมาแต่งหน้านะสิ แล้วเธอคิดว่ามาทำไม เธอก็ต้องแต่งเนื้อแต่งตัว และแต่งหน้าทำสวยบ้าง”