“ถึงจะทำผิดก่อน แต่ก็เคลียร์กันที่อื่นก็ได้ ทำไมต้องโวยวายในสาธารณะด้วย กลัวขายหน้าไม่พอหรือไง”
ชฎารัตน์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะเรื่องนี้ ตระกูลภูษาธรถูกซุบซิบนินทาอย่างสนุกปากกันแล้ว “วันหน้าตระกูลภูษาธรต้องยืนหยัดในเมือง S ต่อ หัสดินก็จะขึ้นเป็นประธาน陈氏 แต่เธอกลับตบหน้าเขาต่อหน้าคนอื่นมากมาย เธอคิดว่าตบหน้าใส่ใคร?คำตอบคือตบหน้า陈氏 เธอรู้ไหมว่าพวกเธอไม่ใช่สามีภรรยาทั่วไป”
“แต่ก็ต้องเดินเส้นทางเดียวกันกับสามีภรรยาทั่วไป ไม่มีใครหนีพ้น”
ชฎารัตน์ไม่ได้พูดอะไรต่อ สั่งให้โชเฟอร์เตรียมรถไปส่งที่โรงพยาบาล โดยให้ยู่ยี่ตามไปด้วย
ห้องคนไข้ของเรนนี่เป็นห้องวีไอพี บาดแผลตามตัวของเธอหายจนเกือบหมดแล้ว ต้องบอกว่าฝีมือการแต่งหน้าช่างเลิศล้ำมาก ถึงจะใส่ชุดโรงพยาบาล ทว่าใบหน้ากลับแต่งใส อ่อนโยน งามพิสุทธิ์ยิ่ง
“ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ก็ขอให้ออกไปจากชีวิตหัสดินโดยเร็ว วันหลังอย่ามาให้เขาเห็นหน้าอีก เขามีเมียแล้ว”ชฎารัตน์พูดอย่างไม่เกรงใจต่อเรนนี่
ท่านรู้ชื่นชอบในตัวยู่ยี่เสมอมา
เรนนี่ทำหน้าอ่อนแอน่าทะนุถนอม ไม่ได้ตอบอะไร ดวงตาเกิดประกายแสงเมื่อมีน้ำตาไหลริม เธอสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารยิ่ง
หัสดินเดินมาเห็นภาพนี้ พลางขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เขากวาดสายตามองยู่ยี่
ยู่ยี่รับรู้ได้ว่าสายตาของเขากำลังตำหนิติเตียนเธออยู่ เขาคิดว่าเธอเป็นคนพาชฎารัตน์มา
นับจากที่รู้จักกันจนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลากว่าเจ็ดปีแล้ว เธอคิดว่ารู้จักเขาดีหมดทุกอย่าง แต่ความจริง ไม่ใช่
ทันใดนั้น ชั่วค่ำคืนเดียวก็รู้สึกว่าเขากลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ เธออ่านใจไม่ออก มองไม่ทะลุปรุโปร่ง เหมือนเขากลายเป็นอีกคนหนึ่ง ไม่ใช่หัสดินคนเดิม ช่างเป็นคนรู้สึกที่ห่างเหินกันจริง
“แม่มาได้ยังไงครับ?”หัสดินมองไปยังชฎารัตน์ เขายังคงใส่สูทตัวเดิม สีหน้าอิดโรยนิด ๆ
“พวกลูกมีข่าวขึ้นหน้าหนึ่งอย่างนี้ แม่จะไม่มาได้ยังไง?”ชฎารัตน์กล่าวเสียงเย็นเยียบ“จัดการเรื่องเลว ๆ ของลูกให้เรียบร้อยด้วย”
หัสดินเองก็ได้อ่านหนังสือพิมพ์แล้ว เมื่อเขาเดินผ่านถนน ด้านหลังจะมีคนไม่น้อยที่ซุบซิบนินทาเขา เพียงคืนเดียว เขาก็เกือบเป็นที่รู้จักกันหมดแล้ว
ความรู้สึกผิดในใจของเขาถูกการกระทำที่ไม่รู้จักบันยะบันยังของยู่ยี่ตีสลายจนค่อย ๆ หมดสิ้น ……
เขาเคยบอกว่าจะมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลแล้วจะตัดสายสัมพันธ์กับเรนนี่ ทว่าเธอกลับตามมาโวยวายที่โรงพยาบาลจนถูกพาดหัวข่าวหน้าหนึ่ง
ไม่เพียงเท่านั้น วันนี้ยังพาชฎารัตน์มาด้วย……
“คุณป้า ฉันทำงานที่เมืองS ฉันไปจากที่นี่ไม่ได้ แต่ฉันเป็นคนดึงดูดความสนใจจากเขาก่อน ฉันเป็นคนผิดเองทั้งหมดค่ะ”
ชฎารัตน์ใช้สายตาเย็นยะเยือกมองอีกฝ่ายสองปราด ก่อนจะมองไปยังหัสดินต่อ “ควรจัดการเรื่องนี้ยังไง ลูกรู้ดีกว่าแม่ ถ้าลูกรู้สึกผิดต่อเธอคนนี้ แม่จะให้คนใช้มาดูแลที่นี่ ตอนนี้ลูกกลับบ้านกับยู่ยี่ก่อน”
หัสดินเดินนำหน้า ยู่ยี่เดินตามหลัง รถสีดำจอดอยู่ในบริเวณที่ไม่ไกลออกไป ทว่ายู่ยี่ไม่ได้ขึ้นรถของเขา หากแต่โบกนั่งรถแท็กซี่แทน
สิ่งที่ผู้ชายไม่ชอบที่สุดก็คือการเคี่ยวกรำและการทรมาน และยังมีอีกหนึ่งสิ่งคือ เมื่อความรู้สึกเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง สิ่งที่ตามมาคือเฉกเช่นหมูที่ตายแล้วไม่กลัวน้ำร้อน
สี่ปีก่อนเคยรู้ว่าหัสดินเคยแอบมีชู้ครั้งหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นเขารู้สึกละอายแก่ใจยิ่ง ทว่าตอนนี้กลับรู้สึกด้านชา เฉย ๆ
ยู่ยี่รู้ว่าพวกเขาสองคนกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสิ่งงแวดล้อมก็ดี หรือหัวใจก็ช่าง ล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด
ภายในคอนโดเงียบผิดปกติ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาอยู่ในห้องเดียวกัน ทว่าก็ไม่มีเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะอีกต่อไป มีเพียงความเงียบและเย็นชา
ตอนกลางคืน หัสดินนอนในห้องนอน ส่วนยู่ยี่ยกหมอนไปนอนที่ห้องหนังสือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง