ความดีใจของผู้จัดการไม่ต้องพูดก็เห็นได้อย่างชัดเจน เขาให้ตัวแทนเอาโทรศัพท์มือถือส่งให้กับยู่ยี่
“ลำบากแย่เลย!”
ยู่ยี่ดึงสติกลับมา แล้วเอ่ยพูดขึ้น : “ไม่ลำบากค่ะ.....”
เธอไม่ได้ทำอะไรเลย ลำบากเสียที่ไหนกัน
“คุณฉันทัชยังไม่ไปใช่ไหม คุณรั้งเขาเอาไว้ บอกว่าพวกเราจะเลี้ยงมือเย็นเขาเอง”
“ไปแล้วค่ะ เพิ่งจะออกไปเมื่อครู่นี้เอง......”ยู่ยี่ปั้นน้ำเป็นตัว
เธอกำลังปั้นน้ำเป็นตัว เสียงที่ตื่นเต้น ฮึกเหิม และดีใจของตัวแทนบริษัทก็ดังขึ้นข้างๆหูเธอ : “คุณฉันทัช!”
สบตากับฉันทัช ยู่ยี่รู้สึกลำบาก เธอหันหน้าไปแล้วยื่นมือออกมาปิดโทรศัพท์มือถือเอาไว้ โชคดีที่ทางผู้จัดการไม่ได้ยิน : “คุณมีเบอร์โทรศัพท์มือถือของคุณฉันทัชไม่ใช่หรือ โทรหาเขาสิ นัดเขาพรุ่งนี้ทานอาหารมื้อเย็นด้วยกัน”
ยู่ยี่ตอบรับไปมั่วๆ หลังจากนั้นก็วางสายไป เธอไม่รู้ว่าเธอรับปากอะไรไปบ้าง
รอตอนที่เธอหันกลับมา ร่างยืดตรงของชายหนุ่มก็จากไปแล้ว ผู้ช่วยที่สวมชุดสูทผลักประตูหมุนให้เขา ขายาวก้าวเดินออกไป
ยู่ยี่รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่อารมณ์กลับดูซับซ้อน
ตัวแทนของบริษัทขับรถมา จะส่งเธอกลับบ้าน เธอบอกไปว่าไม่ต้อง เรียกรถแท็กซี่ก็ได้แล้ว อีกทั้งยังสะดวกอีกด้วย
ถึงใต้ตึกคอนโด เธอกำลังจะหาเหรียญ คนขับรถแท็กซี่มองไปยังนอกหน้าต่างอย่างเบื่อหน่าย : “รถมูซานคันนั้นดูแล้วไม่เลวเลยนะนั่น คนมีเงินนี่นะ!”
ได้ยินคำว่ามูซานแล้ว หัวใจของยู่ยี่เริ่มเต้นแรงมีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆขึ้นมา เธอเหลือบไปมองด้านข้างทางนอกหน้าต่าง เป็นรถคนนั้นจริงๆ
จ่ายเงิน ลงมาจากรถ หลังจากนั้นมูซานสีบรอนด์คันนั้นก็เปิดออกมา ฉันทัชเดินลงมา และยังคงเป็นชุดสูดสีดำชุดนั้น ดูเป็นผู้ใหญ่ และสง่า
เธอเลียริมฝีปาก แล้วแสร้งทำเป็นงงๆ : “คุณฉันทัชมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”
“ไม่เชิญผมขึ้นไปดื่มชาซักหน่อยเหรอครับ?” ฉันทัชยกริมฝีปากขึ้น สำหรับคำถามที่รู้อยู่แล้วแต่แกล้งถามออกมา เขารู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นจะต้องตอบ
“ห้องของฉันดูเหมือนจะไม่มีใบชาแล้วนะคะ....”
“กาแฟก็ได้ หรือว่าน้ำอุ่น.....”
ยู่ยี่เงียบ เธอคงจะไม่สามารถพูดได้ว่าไม่มีน้ำอุ่นเหมือนกัน เดินไปข้างหน้า เธอกัดริมฝีปาก รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้อันตรายมาก
ฉันทัชที่อยู่ทางด้านหลัง สวมใส่รองเท้าหนัง ตอนเหยียบลงบนขั้นบันได ส่งเสียงที่ดูมีกฎเกณฑ์ออกมา หัวใจของยู่ยี่สั่นไหว
ประตูห้องเปิดออก ฉันทัชนั่งอยู่บนโซฟา ยู่ยี่ไปต้มน้ำให้ เป็นอย่างที่เธอพูดเอาไว้ ว่าไม่มีใบชา ไม่มีกาแฟ และแม้แต่น้ำอุ่นๆก็ไม่มี จึงต้องต้มน้ำในตอนนี้
ระหว่างที่ต้มน้ำนั้น ก็ไม่ดีนักที่จะปล่อยให้เขานั่งแห้งอยู่แบบนั้น เธอเอาผลไม้ไปให้ มีกล้วย และองุ่นจัดใส่จานไปวางไว้ตรงหน้าเขา : “คุณฉันทัช”
“ขอบคุณครับ....”เขาเอ่ยขอบคุณอย่างมีมารยาท แต่กลับไม่ได้ยื่นมือออกมาแตะผลไม้เลย
ยู่ยี่รู้ ผู้ชายไม่เหมือนกับผู้หญิง ผู้หญิงชอบผลไม้ ส่วนผู้ชายชอบเหล้าและบุหรี่
เธอหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาแล้วกัดไปหนึ่งคำ ส่งเสียงชัดเจนมาก เวลานี้ กาน้ำร้อนมีเสียงดังขึ้นมา เธอวางแอปเปิ้ลแล้วเดินไปรินน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว
“ส่วนข้อที่สาม เป็นเหตุผลส่วนตัวครับ.....”น้ำเสียงของฉันทัชอ่อนโยน : “ผมอยากจะทำให้เกิดความเกี่ยวข้องกับคุณขึ้นอีก.....”
ผมอยากจะทำให้เกิดความเกี่ยวข้องกับคุณขึ้นอีก.....
“แค่ก....”
ในที่สุดยู่ยี่ก็มีการเคลื่อนไหว เธอหลบเลี่ยงจากสายตาของเขา ใบหน้าทั้งแดงทั้งร้อน ที่มากกว่านั้นก็คือรู้สึกสับสนจนทำอะไรไม่ถูก แม้แต่มือไม้ของเธอก็ไม่รู้ว่าควรจะวางเอาไว้ตรงไหน
คำสารภาพของเขาก็เหมือนกับตัวเขา ลึกซึ้ง สง่างาม สั้น แต่กลับสามารถโจมตีหัวใจของคนอื่นได้
บรรยากาศในตอนนี้ดูจะทำตัวไม่ถูก และสำหรับยู่ยี่นั้น ไม่ว่าจะพูดอะไรหรือทำอะไร ก็ดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก
เขาจ้องมองอย่างลึกซึ้ง มุ่งมั่น ยู่ยี่คอแห้ง โดนในตอนนั้นลืมไปแล้วว่าน้ำแก้วนั้นที่อยู่บนโต๊ะชารินเอาไว้ให้เขา ยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำมา และเวลานี้เองฉันทัชก็ยื่นมือออกมาพอดี ผลปรากฏว่า ฝ่ามืออุ่นๆของเขาก็จับลงบนหลังมือของเธอ
แล้วยู่ยี่ก็รู้สึกเหมือนกับโดนไฟช็อตขึ้นมาในทันที มือชักกลับมา การเคลื่อนไหวของเธอนั้นแรงมากเกินไป น้ำจึงสาดรดลงบนเสื้อและกางเกงของเขา
“ขอโทษค่ะ!”เธอรีบหยิบผ้าขนหนูสะอาดข้างๆมาเช็ดน้ำที่อยู่บนกางเกงสูทให้เขา
“ไม่เป็นไรครับ.....”ริมฝีปากบางที่เซ็กซี่ของฉันทัชกระตุก ลมหายใจอุ่นๆรดลงบนด้านบนศีรษะของเธอ ดวงตาเคร่งขรึม จ้องมองเธออย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แล้วเอ่ยขึ้นอีกครั้ง : “ผมเองดีกว่าครับ.....”
“คุณฉันทัชอย่าเพิ่งขยับค่ะ จะเสร็จแล้ว”ระหว่างนั้น เธอยืดตัวขึ้นมาเล็กน้อย กางเกงสูทเช็ดเกือบจะเสร็จแล้ว ตอนนี้ก็เหลือเพียงเสื้อเชิ๊ต
สัมผัสของเสื้อเชิ้ตดีมาก คุณภาพของเส้นไหมเกลี้ยงเกลา ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก ลมหายใจของเขารดลงบนปลายจมูกของเธอ
เหมือนกับที่นาโนพูดเอาไว้ กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำจางๆ ผสมกับกลิ่นควันบุหรี่ เป็นกลิ่นเฉพาะของผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ใบหน้าของเธออดที่จะรู้สึกร้อนขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง