ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 382

ความดีใจของผู้จัดการไม่ต้องพูดก็เห็นได้อย่างชัดเจน เขาให้ตัวแทนเอาโทรศัพท์มือถือส่งให้กับยู่ยี่

“ลำบากแย่เลย!”

ยู่ยี่ดึงสติกลับมา แล้วเอ่ยพูดขึ้น : “ไม่ลำบากค่ะ.....”

เธอไม่ได้ทำอะไรเลย ลำบากเสียที่ไหนกัน

“คุณฉันทัชยังไม่ไปใช่ไหม คุณรั้งเขาเอาไว้ บอกว่าพวกเราจะเลี้ยงมือเย็นเขาเอง”

“ไปแล้วค่ะ เพิ่งจะออกไปเมื่อครู่นี้เอง......”ยู่ยี่ปั้นน้ำเป็นตัว

เธอกำลังปั้นน้ำเป็นตัว เสียงที่ตื่นเต้น ฮึกเหิม และดีใจของตัวแทนบริษัทก็ดังขึ้นข้างๆหูเธอ : “คุณฉันทัช!”

สบตากับฉันทัช ยู่ยี่รู้สึกลำบาก เธอหันหน้าไปแล้วยื่นมือออกมาปิดโทรศัพท์มือถือเอาไว้ โชคดีที่ทางผู้จัดการไม่ได้ยิน : “คุณมีเบอร์โทรศัพท์มือถือของคุณฉันทัชไม่ใช่หรือ โทรหาเขาสิ นัดเขาพรุ่งนี้ทานอาหารมื้อเย็นด้วยกัน”

ยู่ยี่ตอบรับไปมั่วๆ หลังจากนั้นก็วางสายไป เธอไม่รู้ว่าเธอรับปากอะไรไปบ้าง

รอตอนที่เธอหันกลับมา ร่างยืดตรงของชายหนุ่มก็จากไปแล้ว ผู้ช่วยที่สวมชุดสูทผลักประตูหมุนให้เขา ขายาวก้าวเดินออกไป

ยู่ยี่รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่อารมณ์กลับดูซับซ้อน

ตัวแทนของบริษัทขับรถมา จะส่งเธอกลับบ้าน เธอบอกไปว่าไม่ต้อง เรียกรถแท็กซี่ก็ได้แล้ว อีกทั้งยังสะดวกอีกด้วย

ถึงใต้ตึกคอนโด เธอกำลังจะหาเหรียญ คนขับรถแท็กซี่มองไปยังนอกหน้าต่างอย่างเบื่อหน่าย : “รถมูซานคันนั้นดูแล้วไม่เลวเลยนะนั่น คนมีเงินนี่นะ!”

ได้ยินคำว่ามูซานแล้ว หัวใจของยู่ยี่เริ่มเต้นแรงมีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆขึ้นมา เธอเหลือบไปมองด้านข้างทางนอกหน้าต่าง เป็นรถคนนั้นจริงๆ

จ่ายเงิน ลงมาจากรถ หลังจากนั้นมูซานสีบรอนด์คันนั้นก็เปิดออกมา ฉันทัชเดินลงมา และยังคงเป็นชุดสูดสีดำชุดนั้น ดูเป็นผู้ใหญ่ และสง่า

เธอเลียริมฝีปาก แล้วแสร้งทำเป็นงงๆ : “คุณฉันทัชมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”

“ไม่เชิญผมขึ้นไปดื่มชาซักหน่อยเหรอครับ?” ฉันทัชยกริมฝีปากขึ้น สำหรับคำถามที่รู้อยู่แล้วแต่แกล้งถามออกมา เขารู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นจะต้องตอบ

“ห้องของฉันดูเหมือนจะไม่มีใบชาแล้วนะคะ....”

“กาแฟก็ได้ หรือว่าน้ำอุ่น.....”

ยู่ยี่เงียบ เธอคงจะไม่สามารถพูดได้ว่าไม่มีน้ำอุ่นเหมือนกัน เดินไปข้างหน้า เธอกัดริมฝีปาก รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้อันตรายมาก

ฉันทัชที่อยู่ทางด้านหลัง สวมใส่รองเท้าหนัง ตอนเหยียบลงบนขั้นบันได ส่งเสียงที่ดูมีกฎเกณฑ์ออกมา หัวใจของยู่ยี่สั่นไหว

ประตูห้องเปิดออก ฉันทัชนั่งอยู่บนโซฟา ยู่ยี่ไปต้มน้ำให้ เป็นอย่างที่เธอพูดเอาไว้ ว่าไม่มีใบชา ไม่มีกาแฟ และแม้แต่น้ำอุ่นๆก็ไม่มี จึงต้องต้มน้ำในตอนนี้

ระหว่างที่ต้มน้ำนั้น ก็ไม่ดีนักที่จะปล่อยให้เขานั่งแห้งอยู่แบบนั้น เธอเอาผลไม้ไปให้ มีกล้วย และองุ่นจัดใส่จานไปวางไว้ตรงหน้าเขา : “คุณฉันทัช”

“ขอบคุณครับ....”เขาเอ่ยขอบคุณอย่างมีมารยาท แต่กลับไม่ได้ยื่นมือออกมาแตะผลไม้เลย

ยู่ยี่รู้ ผู้ชายไม่เหมือนกับผู้หญิง ผู้หญิงชอบผลไม้ ส่วนผู้ชายชอบเหล้าและบุหรี่

เธอหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาแล้วกัดไปหนึ่งคำ ส่งเสียงชัดเจนมาก เวลานี้ กาน้ำร้อนมีเสียงดังขึ้นมา เธอวางแอปเปิ้ลแล้วเดินไปรินน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว