ยู่ยี่จ้องมองถุงเหล่านั้นด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าด้านในมีอะไรอยู่
อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ฉันทัชเอาของที่อยู่ในถุงมา มีอาหาร ไวน์ และเค้ก
“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าวันนี้วันเกิดฉัน?”ยู่ยี่รู้สึกประหลาดใจมาก
ฉันทัชกลับยิ้มออกมา : “คุณบอกโก๋ไงครับ....”
หลังจากนั้นโก๋ก็บอกเขา โก๋นี่.....
“อยากทานอะไรครับ? สเต๊ก เป็นไงครับ?”ระหว่างพูดไปนั้น มือใหญ่ที่มีข้อนิ้วชัดเจนของฉันทัชก็ขยับเล็กน้อย พันแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น
เห็นแบบนี้แล้ว เขาตั้งใจจะทำเองสินะ ยู่ยี่รู้สึกตกตะลึง : “คุณทำเองเหรอคะ?”
“ใช่ครับ.....”ริมฝีปากบางของฉันทัชยกขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยน ครึ่งแขนที่โผล่ออกมาจากเสื้อเชิ้ตนั้นมีลายเส้นที่ลึกซึ้ง สวยงามมาก : “ตกใจมากเลยสิครับ สิ่งที่ผมทำได้ยังมีอีกเยอะเลยนะ....”
“มีอะไรบ้างคะ?”ยู่ยี่กะพริบตาลงเบาๆ ก้นบึ้งหัวใจของเธอนั้นรู้สึกสงสัยอยู่จริงๆ
“ผสมไวน์ เคยเป็นนายแบบ เคยเป็นพิธีกรรายการข่าว เคยเรียนการทำอาหาร......”น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำผิดปกติ และยืนอยู่ในห้องครัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ยู่ยี่รู้สึกอึ้งไปอีกครั้ง เธอไม่เคยคิดเลยว่าประสบการณ์ของเขานั้นจะมากมายแบบนี้ มิน่าล่ะเสียงของเขาถึงได้น่าฟังและน่าหลงใหลขนาดนั้น แท้ที่จริงแล้วก็เคยเป็นพิธีกรรายการข่าวนี่เอง
“ทำไมคุณถึงมีประสบการณ์มากมายขนาดนั้นล่ะคะ?”เธอเอ่ยถามขึ้น
ได้ยินแล้ว ฉันทัชก็รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อยอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นนัก แต่เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาพักหนึ่ง จากนั้นก็กลับสู่สภาพปกติ : “มีเหตุผลให้ต้องทำแบบนั้นครับ.....”
ยู่ยี่ไม่ได้เอ่ยถามอีก และเอ่ยถามขึ้นด้วยความสนใจขึ้นมาทันที : “มีอะไรที่ฉันสามารถช่วยได้ไหมคะ? เป็นลูกมือก็ได้ อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องรีบไปหาวิธีทำจากคอมพิวเตอร์”
เขายิ้ม ริมฝีปากฉันทัชยิ้มออกมาด้วยความอ่อนโยน : “สิ่งที่คุณสามารถทำได้ก็คือรอครับ อดทนหน่อย......”
ดังนั้นครั้งนี้เปลี่ยนบทบาทกัน เธอพิงประตูห้องครัวอยู่ ส่วนเขาก็กำลังวุ่นอยู่ในครัวด้วยท่าทางที่สง่างาม
เขาอายุสามสิบสี่แล้ว สามารถมองเห็นความใจเย็นสุขุม สง่างาม เงียบขรึม มีเพียงกลิ่นอายที่รุนแรงของผู้ชายที่มีความเป็นผู้ใหญ่นี้ ยืนอยู่ตรงนั้น เป็นแนวทัศนียภาพหนึ่งได้เลย
เธอมองดูอย่างตกตะลึง และยิ่งใจลอยมากขึ้นด้วย ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะคบกับผู้ชายแบบนี้!
ผู้ชายคนนี้ ในใจของนาโนเรียกเขาว่าเทพบุตร สำหรับผู้ชาย นาโนจะเป็นคนเรื่องมากมาโดยตลอด ผู้ชายที่สามารถทำให้เธอเรียกว่าเทพบุตรได้นั้นแทบจะไม่มีเลย
แต่เธอกลับมาคบกับผู้ชายที่ถูกนาโนเรียกว่าเทพบุตร เธอรู้สึกเหมือนกับกำลังฝันอยู่เลยอย่างไรอย่างนั้น
การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมาก หลังจากนั้นพักหนึ่ง สเต๊กก็ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอปูผ้าปูโต๊ะ และยังมีไวน์หนึ่งขวด เค้กรสผลไม้ เป็นรสกีวี
เขาและเธอนั่งตรงข้ามกัน ตรงหน้าทั้งสองคนมีสเต๊กวางอยู่ และยังมีไวน์ที่ส่งกลิ่นหอมออกมาอีกด้วย
สเต๊กที่เขาทำนั้นอร่อยมาก ไม่สุกเกินไป และไม่คาวเกินไปด้วยเช่นกัน กำลังเข้ากันได้ดีกับไวน์ที่มีรสชาติกลมกล่อม รสชาติดีมาก
หลังจากที่ทานสเต๊กแล้วนั้น ฉันทัชก็เสนอให้เต้นรำ เธอส่ายหน้า เธอเต้นไม่เป็น
แต่เขากลับเปิดเพลงขึ้นมา ดนตรีช้าๆแต่กลับดูหรูหรา ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เธอยังยืนอยู่ตรงนั้น มือข้างหนึ่งของฉันทัช คว้ามืออีกข้างหนึ่งของเธอมา แล้วยกขึ้น มือขวาที่เรียวยาวของชายหนุ่มวางอยู่ตรงช่วงเอวของเธอ แล้วดึงเอวเธอเอาไว้
ตรงนั้นดูเหมือนกับมีไฟกำลังลุกไหม้ ยู่ยี่รู้สึกร้อนมาก
เธอไม่เคยเต้นรำมาก่อน นับดูอย่างละเอียดแล้วนี่เป็นครั้งแรก อีกทั้งอีกฝ่ายยังเป็นเขาอีกด้วย ไม่มีทางที่จะไม่รู้สึกตื่นเต้นได้เลย
น้ำเสียงของเขาเบาบาง ลมหายใจร้อนผ่าวรดลงบนศีรษะของเธอ : “ไปตามจังหวะของผม ง่ายมากครับ ผู้หญิงก็ควรจะเต้นได้อย่างสง่างาม......”
หัวใจของยู่ยี่เต้นเร็วมาก : “เต้นให้สง่างามตอนนี้คงยังทำไม่ได้ ฉันจะพยายามไม่สะดุดล้มให้น่าอายก็แล้วกันนะคะ.....”
“ไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนี้เลยหรือครับ?”เขาหัวเราะเบาๆ
“นี่ไม่ใช่ความไม่มั่นใจค่ะ แต่รู้ข้อบกพร่องของตัวเองมากกว่าค่ะ”เท้าของเขาเริ่มก้าวไปแล้ว ยู่ยี่ก็มือไม้อ่อนจนทำอะไรไม่ถูก
มือที่วางอยู่บนเอวร้อนระอุราวกับเตารีด ลมหายใจที่แรงเกินไป ขาของเธอนั้นพันกันมั่วไปหมด เหยียบเท้าของเขาอยู่ตลอด
ชายหนุ่มใส่รองเท้าหนังสีดำ มีความแวววาว มีรูปแบบที่แปลกไปนั้น กลับถูกเธอเหยียบเสียจนสกปรก เธอรู้สึกผิด : “ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันไม่เรียนแล้วดีกว่าค่ะ”
“คุณจะรู้สึกผิดอะไรกันครับ?”แววตาของฉันทัชลึกซึ้ง ริมฝีปากบางยกขึ้นเล็กน้อย
“ฉันเหยียบรองเท้าคุณสกปรก”
“คุณค่อยใช้คืนให้ผมคู่นึงก็ได้แล้วนี่ครับ....”เขาตอบรับ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างเป็นไปตามเหตุตามผล
“……”
เต้นไปเต้นมานั้นก็ค่อยๆดีขึ้น เธอไม่ได้เหยียบเท้าเขาอีกแล้ว แล้วก็สามารถเต้นได้อย่างอิสระอีกด้วย ในใจนั้นอดที่จะรู้สึกพอใจขึ้นมาไม่ได้ มุมปากยกขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง