ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 404

ยู่ยี่ที่กำลังทำงานอยู่ได้ยินเสียงมือถือในกระเป๋า เธอวางเอกสารลงแล้วรับสาย ก่อนจะเห็นว่าเชอร์รีนเป็นคนโทรมา

บอกว่าอยู่ร้านกาแฟตรงข้ามบริษัทเธอแล้ว ให้เธอถือโอกาสพักเที่ยงออกมา

ยู่ยี่ขานรับ สื่อว่ารู้แล้ว เธอจัดแจงเอกสารในมือ จากนั้นก็วางไว้ด้านข้าง

ช่วงนี้เธอทำงานถนัดขึ้นเรื่อย ๆ และยังรู้สึกสนุกกับงานอีกด้วย ทั้งยังรู้สึกผ่อนคลายและจิตสงบอย่างไม่เคยมีมาก่อน

เวลาอาหารเที่ยง เธอไปที่ร้านอาหารตรงข้าม ซึ่งเชอร์รีนรอเธอตรงนั้นแล้ว เชอร์รีนเลือกดื่มน้ำผลไม้ เพราะตอนนี้ท้องเริ่มโตขึ้นมาแล้ว

อายุครรภ์ห้าเดือน ท้องเธอจึงโผล่ออกมาเล็กน้อย

“เธอมาคนเดียวเหรอ ออกัสไม่มาส่งหรือ” ยู่ยี่ดื่มกาแฟ

“เขาให้โชเฟอร์มาส่ง.......” เชอร์รีนหยุดพูดชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวต่อว่า“วันนี้หัสดินมาหาฉัน……”

ยู่ยี่ไม่มีปฏิกิริยามากนัก แค่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย“เขาไปหาเธอทำไม？”

เชอร์รีนถ่ายทอดวาจาของหัสดินอย่างไม่มีตกหล่น เล่าให้ยู่ยี่ฟังตั้งแต่ต้นจนจบทั้งหมด

ยู่ยี่แค่ยิ้ม จากนั้นก็ก้มหน้าดื่มกาแฟ

“ทำไมเขาถึงบอกว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย คงไม่พูดขึ้นมาลอย ๆหรอก ใช่ไหม?” เชอร์รีนมองเธอ

ผ่านมาสองเดือน เชอร์รีนยังจำภาพยู่ยี่ร้องไห้จะเป็นจะตายได้ ตอนนี้เอ่ยถึงเรื่องพวกเขา ยู่ยี่กลับไม่สะทกสะท้าน

การเปลี่ยนแปลงแบบนี้ช่างดีงามเหลือเกิน ไม่มีความรัก ไม่มีชีวิตคู่ ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องร้องห่มร้องไห้ หรือโวยวายตลอดไป？

ความรักกับชีวิตคู่ไม่เหมือนกัน หลังหย่าร้าง ผู้ชายสามารถใช้ชีวิตตามใจชอบ แล้วทำไมผู้หญิงต้องจมอยู่กับความทุกข์ด้วย

“เพราะฉันกำลังคบกับผู้ชายคนอื่น เชอร์รีน ฉันกำลังลองมีรักครั้งใหม่ดู” ยู่ยี่ไม่ได้ปิดบัง พูดเปิดเผยออกมา

เชอร์รีนรู้สึกประหลาดใจมาก เบิ่กตาโต รีบถามว่าใคร

“เธอเคยเจอหน้าแล้ว ฉันทัช พวกเรากำลังคบกันอยู่” ยู่ยี่เอ่ย“ถ้ามีเวลา ฉันจะแนะนำให้พวกเธอรู้จัก”

นึกถึงผู้ชายที่มีความเป็นผู้ใหญ่และสง่างาม เชอร์รีนก็พยักหน้าหงึก ๆ ดูจากการกระทำแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ผู้ชายเหลวไหลแน่

จากนั้นไม่ได้คุยเรื่องนี้ต่อ เชอร์รีนเปลี่ยนไปเล่าถึงเรื่องนาโน บอกว่าช่วงนี้แม่สามีของนาโนกลั่นแกล้งเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ

ยู่ยี่ถามเธอว่าดนัยพูดยังไงบ้าง？

ดนัยไม่ยอมหย่า เขาบอกว่าเขารักนาโน ถึงมีลูกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เชอร์รีนบอกว่า ถึงอย่างไรก็ยังรู้สึกเป็นห่วงอยู่ดี

ยู่ยี่ไม่เข้าใจ เชอร์รีนดื่มน้ำหนึ่งคำ บอกว่า ชีวิตแต่งงานไม่เหมือนเทพนิยาย สังคมโหดร้ายมาก ความกดดันที่พ่อแม่ให้ ความรักนี้จะประคับประคองได้นานแค่ไหน？

ยู่ยี่ไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอพูดความจริง

“โดยเฉพาะ ครั้งก่อนตอนไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศ ออกัสเห็นแผ่นหลังของผู้หญิงคนหนึ่งแล้วเหม่อลอย ฉันเลยไล่ถาม เขาถึงจะบอกว่า เมื่อก่อนดนัยมีคนที่รักมากคนหนึ่ง แต่เพราะเกิดอะไรขึ้นบางอย่าง จึงตายจากโลกไป เขาบอกว่าแผ่นหลังผู้หญิงคนนั้นเหมือนแฟนเก้าดนัยมาก”เชอร์รีนพูดอย่างเชื่องช้า

ยู่ยี่ก็อึ้ง จากนั้นก็พูดต่อไปว่า อาจจะดูผิดก็ได้ บนโลกนี้มีคนเหมือนคนเยอะแยะ

อาจจะใช่ เชอร์รีนพยักหน้าพลันสั่งอาหารสองชุด ทั้งสองกินไปพลาง คุยไปพลาง

ปริมาณงานในช่วงบ่ายมีไม่ใช่น้อย ยู่ยี่ยุ่งจนไม่ได้เงยหน้า ดื่มน้ำเป็นบางครั้ง จากนั้นก็ทำงานต่อ

เมื่อเลิกงานก็ดึกมากแล้ว เดิมทีฤดูหนาวก็มืดเร็วแล้ว วันนี้เธอทำโอทีด้วย เวลาหกโมงเย็นครึ่ง ด้านนอกหน้าต่างจึงมืดมนไปหมด

เธอบิดขี้เกียจ แล้วคว้าเสื้อกันหนาวขึ้นมา จากนั้นก็เดินออกจากบริษัท หิมะไม่ได้ตกหนักเป็นเวลานาน ทว่าอากาศก็ยังหนาวเย็นขึ้นเรื่อย ๆ

พึ่งเดินออกจากตึกใหญ่ของบริษัท ลมหนาวแทงเข้ากระดูกก็พัดเข้ามา ยู่ยี่จับเสื้อกันหนาวไว้แน่น

ตอนเที่ยง เธอได้รับข้อความจากฉันทัช บอกว่าเขามีธุระตอนกลางคืน ไม่สามารถมารับเธอกลับคอนโดได้ บอกให้เธอเดินทางอย่างระมัดระวัง

ถึงจะรู้จักกันไม่นาน ทว่าเธอก็รู้วิธีการของเขาดี ตอนที่เขายุ่ง เขาจะให้โก๋มารับ ตอนนี้แม้แต่โก๋ก็มารับไม่ได้ แสดงว่าต้องยุ่งมาก ๆ แน่

มือที่หนาวจนแดงเล็กน้อยหยิบมือถือขึ้นมาหาข้อความของเขา จากนั้นก็ตอบกลับไปว่า ถึงจะยุ่งขนาดไหนก็ต้องกินข้าวเย็น อากาศหนาว ๆ แบบนี้ ต้องใส่เสื้อกันหนาวดี ๆ อย่าให้เป็นหวัดนะ......

ลังเลอยู่นาน สุดท้ายเธอก็เสริมท้ายประโยคว่า ฉันทัช

ยังไม่ได้เจอหน้าเขาเลย แต่เพิ่มชื่อเขาในข้อความ หัวใจยู่ยี่ก็เต้นไม่เป็นส่ำเสียแล้ว……

เมื่อรับรู้เสียงหัวใจเต้นของตัวเอง ยู่ยี่ก็เงียบ สภาพเธอผิดปกติเกินไปทุกทีแล้ว

อีกฝั่งหนึ่ง

ในห้องวีไอพี

ฉันทัชสวมเสื้อกันหนาวสีดำขลับ กำลังนั่งไขว่ห้าง ด้านหน้าวางแก้วน้ำชาสีขาวนวล นอกจากนั้นยังมีผู้ชายจำนวนหนึ่ง

เมื่อมือถือสั่น มือใหญ่ได้รูปก็ล้วงมือถือออกจากกางเกงสูท แล้วกดเปิดดูด้วยสีหน้าอ่อนโยน มุมปากก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

จากนั้น เขาก็ลุกขึ้น “ขออภัยครับ ผมยังมีธุระ จำเป็นต้องกลับไปแล้ว”