ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 405

ใบหน้าอมชมพู เมื่อแสงไฟส่องสอด จึงเห็นยั่วยวนใจและดูสวยมาก

มือซ้ายของฉันทัชอยู่ที่ไหล่ด้านหลังเธอ พลางจ้องใบหน้าเก้อเขินของเธอ หางตากวาดมองผู้ชายด้านหลัง ก่อนจะจูบเธอกลับ

มือสองข้างที่อยู่ลำตัวหัสดินกำแน่น หลังมือเกิดนูนขึ้นอย่างเด่นชัด หน้าอกกระเพื่อมไม่หยุด

จูบไปได้สักพัก ยู่ยี่อยากถอยออก ทว่ามือใหญ่อันอบอุ่นโอบเอวเธอไว้ จากนั้นก็เริ่มจูบดื่มด่ำอีกครั้ง

เขาจูบเร่าร้อนมาก แฝงความครอบครองไว้ในทีด้วย……

เมื่อผ่านไปนาน ฉันทัชจึงปล่อยออก นิ้วเรียวยาวจับที่คางเธอ น้ำเสียงนุ่มนวลส่งออกมาว่า “อายเหรอ？”

ยู่ยี่“ไม่ใช่”

“เธอพิสูจน์แล้ว คาดว่าประธานหัสดินคงเห็นชัดแล้ว ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ฝืนใจผู้หญิง ไม่มีเก็บมาเลี้ยงเป็นน้อยเด็ดขาด สำหรับความสัมพันธ์ของประธานหัสดินกับยี่ ผมรู้แล้ว ผมไม่ค่อยชอบที่ประธานหัสดินเข้าใกล้ยี่ หวังว่าวันหลังคุณจะหลีกเลี่ยงปัญหานี้” ฉันทัชเงยหน้ากล่าว

เพลิงโกรธในใจหัสดินพุ่งทะยานขึ้น เขาอยากก้าวเข้าไปแยกพวกเขาจากกัน ซึ่งเท้าได้ก้าวไปด้านหน้าแล้ว ทว่ากลับถูกสายตาฉันทัชฉายรังสีมา

ยู่ยี่พูดอย่างแช่มช้าทีละคำ เขาจึงได้ยินอย่างชัดเจน

“ไม่มีเรื่องเด็กเสี่ยอะไรทั้งนั้น ข่าวลือในงานเลี้ยงเพื่อนร่วมห้อง ที่ฉันไม่ได้อธิบาย เพราะฉันรู้สึกว่าพวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับฉัน แต่มาถึงขั้นนี้ ฉันก็ต้องล้างมลทิน ฉันกับเขาเป็นแฟนกัน ฉันไม่หาเสี่ยมาเลี้ยงหรอก และไม่มีทางให้ใครเก็บไปเลี้ยงด้วย ไม่ว่าคุณช่วยฉันด้วยเจตนาอะไรก็ตาม แต่มันไม่จำเป็นเลย ระยะเวลาเจ็ดปี ฉันรู้จักคุณ แต่คุณกลับไม่รู้จักฉัน การอยู่เจ็ดปีก็สู้ถ้อยคำของคนอื่นไม่ได้เลย ฉันพูดไม่ออกจริง ๆ โชคดีที่ตอนนี้พวกเราไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว ทางใครทางมัน คุณอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก......”

ดวงตาฉันทัชลุ่มลึก โอบเอวเธอแล้วเดินไปยังรถเบนท์ลีย์สีเงิน “กินข้าวเย็นหรือยัง？”

“ยังค่ะ ฉันพึ่งเลิกงาน”

“อยากกินอะไรบ้าง โจ๊กหรือเปล่า หรือว่าคิดจะกลับไปทำกินเองที่คอนโด”

ยู่ยี่ส่ายหัว“วันนี้เหนื่อยมาก ฉันไม่อยากทำอาหาร ฉันอยากกินหม้อไฟ จากนั้นก็เอาของไปฝากนาโนหน่อย แต่คุณไม่ชอบกินหม้อไฟนี่……”

ริมฝีปากสวยงามของฉันทัชยกยิ้ม“ตอนอารมณ์ดีก็กินได้ วันนี้อารมณ์ดีไปกินเป็นเพื่อนคุณได้”

“ที่ถนนรินลาไม่เลวเลย งั้นฉันกินหม้อไฟ คุณซื้อโจ๊กมากินด้วยกัน ดีงามกันทั้งสองฝ่ายเลย”

เธอขึ้นรถ ยังคงเห็นหัสดินยืนอยู่กับที่ หลังจากมองไปสองปราดก็ละสายตาอย่างไม่มีคลื่นอารมณ์ใด ๆ

“ได้ ตามนี้เลย” เขาทำตามสิ่งที่เธอเสนอ

เสียงค่อย ๆ ล่องลอยไปไกล ทว่าทุกถ้วยคำยังคงเข้าหูของหัสดิน เมื่อรถหายลับไปจากสายตา เขาก็ปาเสื้อสูทไว้บนรถอย่างหงุดหงิด

ความหงุดหงิดมีแต่เพิ่ม ไม่มีลด ตอนนี้ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

เขาไม่เชื่อว่ายู่ยี่ชอบผู้ชายคนอื่นแล้วจริง ๆ ความรักเจ็ดปี เธอรักเขามาก แต่เวลาสั้น ๆ อย่างนี้กลับไปรักคนอื่นได้ เขาไม่เชื่อเด็ดขาด

เขาหมุนกายนั่งในรถเบนซ์สีดำเงางาม ก่อนจะสตาร์ทรถจากไปด้วยเพลิงโทสะกับเช็คในมือ

เมื่อล้อรถกับพื้นเสียดสีกันก็เกิดเสียงบาดหู หัสดินจอดรถข้างทาง จากนั้นก็ฉีดเช็คทิ้งแล้วโยนออกนอกรถ ……

เธอตกหลุมรักผู้ชายคนอื่น คิก ๆ คิดว่าเขาจะเชื่องั้นหรือ？พึ่งผ่านไปแค่สองเดือน เธอก็ขึ้นเตียงกับผู้ชายคนอื่นได้แล้วหรือ

อาจจะไม่ใช่เป็นเมียน้อยคนอื่นจริง ๆ แต่ก็อาจจะทำไปเพื่อให้เขาโกรธ……

สรุปก็คือ เขาไม่เชื่อที่เธอมีใจให้กับผู้ชายอื่น

สุดท้ายทั้งสองคนไปที่ร้านหม้อไฟ บรรยากาศในร้านคึกคักไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ

ฉันทัชจองห้องวีไอพี ทำให้เสียงพูดคุยเซ็งแซ่ไม่อาจรบกวนได้ จากนั้นก็ถอดเสื้อกันหนาวสีดำวางด้านข้าง

ยู่ยี่ไม่ได้สั่งน้ำซุปรสเผ็ด สั่งน้ำใส ซึ่งน้ำซุปเข้มข้นมาก ไม่มันไม่เลี่ยนเลยสักนิด