ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 432

ยังดีไม่ได้เจ็บนาน หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ประตูห้องผ่าคลอดก็เปิดออก คุณหมอเดินออกมาถอดหน้ากากออก

ออกัสที่รอคอยมานานเข้าไปข้างหน้าอย่างอดรนทนไม่ไหว ริมฝีปากบางยกขึ้น พลันเผยเสียงกังวลใจขึ้น “เป็นยังไงบ้าง？”

คุณหมอคลี่ยิ้ม“แสดงความยินดีกับประธานออกัสด้วยครับ สองแม่ลูกปลอดภัยกันทั้งคู่ครับ”

คนทั้งกลุ่มต่างพากันดีอกดีใจ ซารางตบมือรัวๆ พลางพูดว่าหนูมีน้องชายๆไม่หยุดปาก เธอดีใจที่สุด

ออกัสกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกผ่อนคลายแล้ว คุณหมอให้เขาตัดสายสะดือ และเขาที่เป็นถึงประธานสิริไพบูรณ์กรุ๊ป มือใหญ่ที่มีแรงเมื่อจับกรรไกรแล้วกลับสั่นระริกเล็กน้อย

ฤทธิ์ยาสลบยังไม่หมด เชอร์รีนยังคงหลับใหลอยู่ ออกัสไล่ทุกคนออกไป แล้วเขาเฝ้าอยู่ในห้องคนไข้คนเดียว

มือหนากุมฝ่ามือเธอไว้ ออกัสก้มหน้า พลางจูบฝ่ามือเธออย่างอ่อนนุ่ม “เมียจ๋า ลำบากแล้วนะ”

เลอแปงคิดจะพาซารางไปที่บริษัท ซารางกลับขมวดคิ้ว“ห้องทำงานของคุณอา แค่ดึงดูดใจหนูชั่วครู่เท่านั้น ดึงดูดไม่ได้ตลอดค่ะ”

เวลาเธอพูด ไม่ว่าจะจมูก ดวงตา หรือท่าทางการพูดล้วนถอดแบบมาจากแด๊ดดี้ของเธอทั้งหมด

ออกัสรู้สึกปวดหัว คือปีศาจน้อยดีๆนี่เอง“พี่ยู่ยี่ครับ ฝากซารางด้วยนะครับ”

“หนูไม่ใช่เด็กสามขวบนะคะ หนูห้าขวบแล้ว คุณอาไม่ต้องไหว้วานหรอกค่ะ”ซารางเอามือกอดอก ทำท่าตัวเล็กแต่ใจใหญ่

หัสดินเปิดประตูรถให้ยู่ยี่ขึ้นมา และแน่นอนว่าเธอไม่ยอม

ปากของซารางเหมือนไก่จิบข้าว“ถูกต้องค่ะ ขึ้นรถผู้ชายแปลกหน้าไม่ได้ค่ะ”

หัสดินยิ้ม พูดหยอกเธอว่า“ซาราง ฉันอาหัสดินนะ ไม่ใช่ผู้ชายแปลกหน้า”

“แต่อากับคุณน้าหย่ากันแล้วก็จะกลายเป็นผู้ชายแปลกหน้าค่ะ เหอะ หนูขอพูดความจริงนะคะ ตอนยังไม่หย่า หนูชอบอามากเลยค่ะ แต่หลังหย่าแล้ว หนูไม่ได้ชอบอาแล้วค่ะ”

เธออ้าสองมือแล้วยักไหล่ ใบหน้าเล็กรูปไข่ทำหน้าจนปัญญา ทันยังถอนหายใจด้วย

ใบหน้าหล่อของหัสดินย่ำแย่ในบัดดล ยู่ยี่เลิกคิ้ว ซารางคือสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆที่มีอิทธิพลยิ่ง

ยู่ยี่ไม่ได้พูด ไม่ได้กล่าวอำลา เรียกรถแท็กซี่ได้ก็อุ้มซารางเข้าไป แล้วก็จากไป

มือถือของหัสดินดังขึ้นกะทันหัน ซึ่งเป็นสายจากซาฮาร่า บอกให้เขาไปเอาของ เขาจึงขึ้นรถเบนซ์สีดำ จากนั้นไปในเส้นทางตรงข้าม

ภายในร้าน พนักงานขายทุกคนยุ่งอยู่กับการแขวนเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุด ส่วนเรนนี่ก็จดบันทึกหมายเลขสินค้า

วินาทีที่เงยหน้าขึ้นมาก็สบตาเข้ากับหัสดิน ช่วงหลังๆนี้ นี้เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ประสานสายตากัน

เรนนี่เป็นคนตอบสนองคนแรก เธอยิ้มพูดอย่างมีมารยาทและเกรงใจ “陈总อยู่ในห้องพักผ่อนค่ะ”

เมื่อทิ้งประโยคนี้ออกมาแล้ว เธอก็ก้มหน้าทำงานต่อ

หัสดินมองเธอสองปราด ไม่ได้พูดจา เท้ายาวก้าวเข้าไปในห้องพักผ่อน

หลังจากที่หัสดินเดินเข้าไป เรนนี่ก็ยืนมองตัวเองหน้ากระจก เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีแดง กางเกงสูทสีดำ รองเท้าส้นสูงบาง และแต่งงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างล้วนโอเคหมด

ต่อหน้าหัสดิน เธอต้องทำให้ตัวเองสมบูรณ์แบบและมีเสน่ห์ตลอดเวลา

เมื่อหัสดินเอาของที่ซาฮาร่าให้เสร็จก็ไม่มีความคิดจะอยู่ต่อ จากนั้นซาฮาร่าเรียกเขาให้หยุด“เรนนี่ต้องไปเอาเอกสารที่สาขาร้านในถนนโจเมพอดี น้องให้เธอติดรถไปด้วยนะ”

เรนนี่ส่ายหัว ปฏิเสธ บอกว่าเดี๋ยวจะขึ้นรถแท็กซี่ไม่เอง เพราะอยู่ใกล้มาก ไม่รบกวนแล้ว

หัสดินเอ่ยปากพูดว่า “ไปเถอะ ผมจะไปที่ถนนโจเมพอดี ทางผ่าน”

เช่นนี้เรนนี่ก็ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป พูดเสียงต่ำว่า รบกวนแล้ว

ภายในรถมีโชเฟอร์ขับรถให้ หัสดินนั่งด้านขวาของแถวหลัง ส่วนเรนนี่นั่งด้านซ้าย

ทั้งสองไม่ได้พูดคุยกัน หลังจากที่อยู่ในความเงียบสักพัก ทันใดนั้นปากกาในมือก็หล่น เรนนี่ก้มหน้าหยิบ คล้ายกับตั้งใจและไม่ตั้งใจ หน้าอกอวบอิ่มที่ขาวนวลก็เผยออกมา

หัสดินกวาดสายตามองเรียบๆ จากนั้นก็ละสายตาไปจ้องโน๊ตบุ๊คต่อ

เรนนี่รู้จักพอประมาณ นั่งตัวตรงแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร เมื่อรถมาถึงสาขาร้าน เธอก็กล่าวเสียงอ่อนโยน“เดินทางปลอดภัยค่ะ สวัสดีค่ะ”

ความอดทนของผู้ชายมีขีดจำกัด ยู่ยี่ทำหน้าเฉยเมยอย่างนั้น ด้วยนิสัยของหัสดินคงยืนหยัดได้ไม่นาน

ตอนนี้ท่าทางเธอไม่ได้เด่นชัดมากนักและไม่ได้เป็นฝ่ายเข้าหามากเกินไป ทว่าเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมแล้ว เธอจะส่งสัญญาณให้เขาแน่

รถขับออกไปไกล หัสดินทิ้งโน๊ตบุ๊คในมือ พลางกุมขมับ เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก