ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 446

ค่าชดเชยความเสียหายนั้นหากตกลงกันไม่ได้ แน่นอนว่าไม่มีทางจัดการได้แล้ว ทางเราคิดค่าชดเชย 4 แสน แต่ทางครอบครัวกลับเรียกร้องเงินตั้ง 1 ล้านซึ่งมันมากเกินไป ผู้จัดการกล่าว

แต่เรื่องนี้ก็ไม่สามารถปล่อยให้ล่าช้าแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว นั่นจะส่งผลกระทบไม่ดีกับบริษัท ยังคงต้องรีบแก้ปัญหาโดยเร็วที่สุด ยู่ยี่ตอบกลับ

คุณเป็นผู้รับผิดชอบโปรเจกต์นี้ เรื่องค่าชดเชยนั้นก็ให้คุณและพวกเขาพูดคุยตกลงกัน หลังจากนั้นค่อยรายงานกับบริษัท ผู้จัดการเอ่ยออกมาอีกครั้ง

ยู่ยี่พยักหน้า ลองดูละกัน

อารมณ์ของครอบครัวผู้เสียชีวิตนั้นดูรุนแรงเกินไป เธอจึงเชิญพวกเขาเข้ามาในห้องทำงาน ชงชา และพูดปลอบโยนก่อน หลังจากนั้นค่อยกล่าวถึงเรื่องค่าเสียหาย

เป็นไปตามคาด เมื่อแตะเรื่องค่าเสียหาย พวกเขาก็มีปฏิกิริยารุนแรงมาก ถึงตายก็ไม่ยอมตกลง ยู่ยี่เข้าใจความรู้สึกของพวกเขา เกลี้ยกล่อมอย่างอดทน แต่ก็ไม่สามารถตกลงกันได้เช่นเดิม

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นชฎารัตน์ที่โทรมา เธอไม่ได้รับ หลังจากคุยกับผู้จัดการเสร็จ ก็ตรงไปโรงพยาบาลทันที

ในห้องพักผู้ป่วยเหลือเพียงแค่เธอและหัสดิน ของเยี่ยมที่ส่งมานั้นถูกวางกองไว้เป็นภูเขาในห้องพักผู้ป่วย การปฏิบัติตัวต่อหัสดินนั้นไม่ได้เย็นชาและแข็งกระด้างเหมือนเช่นเมื่อก่อน และอ่อนโยนขึ้นมามาก

เมื่อเขาบอกว่าอยากทานโจ๊ก ยู่ยี่จึงไปร้านโจ๊กที่ถนนโจเม ตั้งใจซื้อโจ๊ก 2 ถุงมาเป็นพิเศษ ใส่ไว้ในกระติกน้ำร้อน ป้อนให้เขาทาน ตาดอกท้อของหัสดินแฝงไปด้วยรอยยิ้ม เธอป้อนเขา 1คำ เขาก็ทานจากมือเธอไป 1 คำ

“ยังจำแต่ก่อนได้ไหม? ที่ไปตั้งแคมป์ครั้งนั้น ผมแบกคุณลงเขา และก็บาดเจ็บที่มือเหมือนกัน คุณเองก็ป้อนผมทานอาหารแบบนี้” หัสดินเอ่ย

ยู่ยี่ไม่ได้ตอบกลับ ทั้งยังไม่สนใจ สาเหตุที่ทั้งสองคนตอนนี้สามารถอยู่ด้วยกันอย่างสงบ เห็นได้ชัดว่า เป็นเพราะเขาต้องมาบาดเจ็บหนักเพื่อช่วยเหลือเธอ

เธอนั้นเงียบมาก ไม่พูดไม่จา ทั้งยังไม่ออกความเห็นอะไร หัสดินกลับคิดว่าเธอกำลังฟังอย่างเงียบๆ ดังนั้น จึงยิ่งพูดอย่างออกรสออกชาติ

ทานอาหารไปไม่นานเท่าไหร่ คุณหมอไอแซ็คก็มา ในมือถือของเยี่ยมเอาไว้ สีหน้าท่าทางดูกังวล เป็นห่วงเป็นใยอย่างที่สุด

ความสัมพันธ์ของคุณหมอไอแซ็คและตระกูลภูษาธรนั้นไม่ได้ตื้นเขิน หัสดินเคารพนับถือเขาอยู่หลายส่วน

ชฎารัตน์ก็มาแล้วเช่นกัน คุณหมอไอแซ็คกำลังคุยกับเธอ บอกว่า ให้ย้ายคุณชายหัสดินกลับมารักษาที่โรงพยาบาลของผมเถอะ แบบนี้คุณหญิงก็จะได้คลายกังวลลงบ้าง

ชฎารัตน์พยักหน้า และบอกว่าค่อยย้ายตอนบ่าย สภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลนี้ไม่ค่อยดี กลิ่นยาฆ่าเชื้อแรงมาก จนแสบจมูก

คุณหมอไอแซ็คกล่าวตกลง สำหรับห้องพักผู้ป่วยนั้นเขาเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เป็นห้องพักผู้ป่วยวีไอพี ตรงข้ามห้องมีสวนดอกไม้ มีแหล่งน้ำ มีต้นไม้ อากาศสดชื่นบริสุทธิ์

ได้ยินเช่นนี้ ชฎารัตน์ก็ไม่ให้พักอยู่ที่นี่อีกต่อไป ให้คนขับรถย้ายโรงพยาบาล เพียงแค่ 20 นาที พวกเขาก็ถึงแล้ว

ห้องพักผู้ป่วยนั้นเป็นเพราะพยาบาลทำความสะอาดให้แล้ว จึงสบายเป็นอย่างมาก หรูหราโอ่อ่าราวกับห้องดีลักซ์ของโรงแรม อากาศยิ่งสดชื่นบริสุทธิ์ไม่อาจเทียบได้

ชฎารัตน์กล่าวขอบคุณคุณหมอไอแซ็ค คุณหมอไอแซ็คโบกมือซ้ำไปซ้ำมา นับว่าเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเขาและตระกูลภูษาธร ไหนเลยจะต้องมามากพิธีขนาดนี้

คุณหมอไอแซ็คเดินออกจากห้องพักผู้ป่วย เขาโทรหาเรนนี่ บอกเล่าไปประมาณหลายประโยค

เรนนี่รับสายในห้องน้ำ คุณหมอไอแซ็คนำข่าวมาบอก ทำให้หัวใจของเธอที่แขวนอยู่กลางอากาศสุดท้ายคลายกังวลร่วงหล่นลงมาได้

เพียงแค่นี้ อาการป่วยของหัสดินก็จะไม่ถูกเปิดเผย เรื่องที่เธอทำเหล่านั้นก็จะไม่ถูกเปิดเผยความจริง เรื่องที่ควรต้องดำเนินไปต่อก็สามารถดำเนินไปต่อได้

ทันทีที่ได้ยินข่าวว่าหัสดินได้รับบาดเจ็บ เรนนี่ก็โทรหาคุณหมอไอแซ็คส่วนข่าวที่เขาได้รับบาดเจ็บนั้น เธอได้ฟังมาจากปากของซาฮาร่า ซาฮาร่ายังกล่าวอีกว่า หลายวันมานี้ ยู่ยี่ดูแลหัสดินทั้งวันทั้งคืนอยู่ไม่ห่าง คำพูดนี้ทำให้เรนนี่รู้สึกไม่ค่อยมั่นคง

เธอตัดสินใจ ไม่อาจปล่อยให้เรื่องราวเกิดขึ้นแบบนี้อีกต่อไป และวางแผนจะไปโรงพยาบาลสักครั้ง

หลังจากคุณหมอไอแซ็คออกไปแล้ว ในห้องก็เหลือยู่ยี่ หัสดิน และชฎารัตน์

โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นฉันทัชที่โทรเข้ามา ยู่ยี่ไม่อาจจะรับได้ เธอกดโทรศัพท์ ส่งข้อความหาเขา เรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองSเหล่านั้น เธอยังไม่ได้บอกเขา เรื่องท้องนั้น ก็ยังไม่ได้บอกเหมือนกัน

รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนพื้น ส่งเสียงสะท้อนใสดังกังวาน ตอนแรกยู่ยี่คิดว่าเป็นซาฮาร่า แต่เมื่อเงยหน้าขึ้น กลับเห็นเป็นเรนนี่

ในมือเธอถือของเยี่ยมไว้มากมาย และแต่งตัวอย่างมีสไตล์ แต่ท่าทางกลับดูเคร่งขรึม บนหน้าประดับรอยยิ้ม กล่าวทักทายชฎารัตน์อย่างนอบน้อม ปฏิกิริยาของชฎารัตน์ดูไม่คุ้นเคยแต่ก็ไม่ได้เหินห่าง เรียบเฉยเช่นเดียวกับคนแปลกหน้า

หัสดินมองไปที่ยู่ยี่โดยสัญชาตญาณ สีหน้าของเธอยิ่งดูเรียบเฉย ดูอะไรก็ไม่ออก ทั้งไม่มีอารมณ์ขึ้นลงใดๆ เรียบสงบราวกับน้ำนิ่ง

เมื่อมองไปที่เรนนี่ คิ้วของหัสดินก็ย่นขึ้น เธอนั้น ค่อนข้างจะมาไม่ถูกเวลา ตอนนี้ความรู้สึกของเขาและยู่ยี่เพิ่งจะผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย

เรนนี่แน่นอนว่าก็เห็นบรรยากาศภายในห้องเช่นกัน กล่าวว่า “ฉันได้ยิน陈姐บอกมา และบังเอิญมาตรวจร่างกายที่นี่พอดี ระหว่างทางก็เลยแวะมาหา อาการขอเพียงแค่ไม่หนักก็ดีแล้ว ฉันไปก่อนนะ”

ไม่มีใครเอ่ยปากพูด และไม่มีใครรั้งเธอไว้ ทุกอย่างดูเงียบสงัด เรนนี่หมุนตัวกลับไปในชั่วพริบตา จิกเล็บเข้ากลางฝ่ามือเล็กน้อย แต่เธอกลับค่อนข้างพอใจมาก กับผลลัพธ์ที่ตัวเองสร้างขึ้น

สายตาของหัสดินกวาดมองไปยังหลังที่ดูผอมบางของเธอ ภายในใจรู้สึกว่า ตนเองนั้นทำเกินไปหน่อย

เธอยังไม่ได้เดินออกไป เวลานี้เสียงของชฎารัตน์กลับดังขึ้น คำพูดนั้น คือกำลังพูดกับยู่ยี่ “วางแผนจะกลับมาแต่งงานเมื่อไหร่ล่ะ?”

ฝีเท้าของเธอชะงัก คำพูดนี้ ทำให้เรนนี่ไม่อาจทนยืนอยู่ที่นั่นได้อีก

หัสดินก็มองยู่ยี่อยู่เช่นกัน รอคำตอบของเธอ

สีหน้ายู่ยี่เรียบเฉย “คุณน้าคะ ฉันไม่ได้มีแผนจะกลับไปแต่งงานกับเขาค่ะ ฉันเคยบอกไปแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขา ไม่มีทางเป็นไปได้!”