ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 451

ตอนเย็น ยู่ยี่ทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว รอให้ฉันทัชกลับมา เมื่อถึงเวลาหกโมงกว่า เขาก็โทรมาอีกครั้ง บอกว่ามีเรื่องกะทันหัน ให้เธอไม่ต้องรอเขา

ยู่ยี่ยังคงตัดสินใจรอ ตั้งแต่หกโมงรอจนถึงสองทุ่ม แต่ก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับมา เธอจึงเอาอาหารไปอุ่น และกินข้าวเย็นเอง

จนมาถึงห้าทุ่ม เขาก็ยังไม่กลับมา เริ่มอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความง่วงซึมที่ออกมา จึงผล็อยหลับไป

ตอนตีหนึ่ง ฉันทัชกลับมาแล้ว บนเสื้อสีดำมีกลิ่นอายของเหล้า

เขาไปที่ห้องนอนก่อน มองเห็นเธอหลับสนิทไปแล้ว เขาก็ยกยิ้มเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวทัดปอยผมที่หน้าผากไปยังหลังใบหู จุมพิตเธอ จากนั้นก็ไปอาบน้ำ

เรื่องมันดำเนินเกิดขึ้นไปเร็วกว่าที่เขาคาดคิด ดังนั้น ไม่นานก็ต้องเก็บกวาด

ชายหนุ่มถอดเสื้อคลุมสีดำ เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน และกางเกงสีเทาบนร่างออก เผยให้เห็นถึงความกำยำ เพอร์เฟค เส้นกล้ามเป็นมัดๆ

เธอหลับลึกมาก ฉันทัชนอนลงข้างๆ เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว เขากอดเธอ และหลับไป

อาจเป็นเพราะตั้งท้อง ระยะนี้ จึงหลับเก่ง ไม่ว่าจะเป็นกลางวัน หรือว่ากลางคืน

วันถัดมา ขณะที่ยู่ยี่เดินออกมาจากห้องนอน ฉันทัชสวมชุดนอน กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

เธออยากรู้เล็กน้อย จึงเดินเข้าไป เขาจ้องมองช่วงเอวบางๆ นั่งลงบนตัก ข่าวในหนังสือพิมพ์มีให้เห็น

ยังพาดข่าวเรื่องของโครงการ แต่ประเด็นกลับค้นพบเบื้องหลังใหม่ แถมยังชี้ประเด็นไปทางการออกแบบ และวัสดุที่ใช้ แล้วก็มีหลักฐาน พูดเป็นตัวอย่าง

ยู่ยี่ชะงักเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่มีทางจัดการได้เร็วแบบนี้ เธอเงยหน้า สองมือคล้องคอฉันทัชไว้อย่างแนบแน่น อึ้งกับสิ่งที่อยู่บนหนังสือพิมพ์เล็กน้อย：“นายทำเหรอ? ”

“ไม่ใช่ฉันทำ แต่นี่เป็นเรื่องความจริงเบื้องหลัง ที่ฉันทำ ก็คือขุดคุ้ยความจริงออกมา......” ดวงตาของฉันทัชจ้องเธออย่างลึกซึ้ง จู่ๆก็เอ่ยปากขึ้น：“ขอโทษนะ”

“ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ? ”เธอถาม

“เมื่อก่อน เธอเคยเป็นคนที่มีจิตใจทะเยอทะยานแบบนี้ ต้องการแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง แต่ฉันยื่นมือเข้ามาแทรกระหว่างกลาง ครั้งต่อไป ฉันจะถามความเห็นของเธอก่อน ครั้งนี้ต้องขอโทษด้วย เธอจะให้อภัยฉันมั้ย? ”

ยู่ยี่ยิ้ม：“ให้อภัยได้ แต่ว่าไม่มีครั้งต่อไปจริงๆ นายก็รู้ หลังจากมีประสบการณ์พบเจอเรื่องนั้น ฉันก็ไม่อยากยึดติดกับใคร นายทำเรื่องพวกนี้เพื่อฉัน ฉันก็ไม่ได้ไม่แยกแยะ แต่ครั้งต่อไป ฉันอยากเรียนรู้ที่จะสำเร็จด้วยตัวเอง ได้รวบรวมข้อมูลไม่น้อยเกี่ยวกับโครงการนี้ อีกแป๊บ ฉันจะเอามาให้นาย......”

หลายวันมานี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ไปทำงาน แต่เธอก็ได้ค้นคว้าเกี่ยวกับการออกแบบของเรนบี แถมยังเข้าไปตรวจสอบที่ไซต์งาน

การออกแบบของเธอตั้งแต่แรกไม่มีปัญหา แต่เมื่อมาถึงชั้นที่สิบ กลับมีตำหนิเล็กน้อย คืออัตราส่วนการรับน้ำหนักของมุม

ปัญหาเล็กน้อย ถ้าหากไม่สนใจอย่างละเอียด ก็คงไม่มีทางสังเกตเห็น ส่วนตรงที่ทรุดก็พอดีกับมุมนั้น

“โอเค เอาเอกสารที่เธอจัดการเรียบร้อยแล้วทั้งหมด มาให้ฉัน เธอเป็นคนนำ ฉันจะคอยช่วย......” เขายิ้มอ่อน น้ำเสียงแหบนุ่ม

ตอนกลางวัน เบื่อข่าวนี้แพร่ออกไป ความโมโหในท้องของหัสดินทั้งหมดก็ปะทุออกมา สิ่งของที่อยู่ในห้องถูกเขาทำลายไปไม่น้อย

เรื่องโครงการนี้ เป็นไพ่ไม้ตายสุดท้ายของเขา แต่ตอนนี้ ไม่มีประโยชน์ใดๆแล้ว