ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 484

ทันใดนั้นยู่ยี่ก็จำแผนการเดินทางที่เอวาบอกกับเธอได้ แต่ฉันทัชกับพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเธออยากจะหลบจริงๆ คุณจะหาเจอได้ยังไง”

คิดไปคิดมายู่ยี่ก็รู้สึกว่าใช่

“ไม่ใช่ว่าเธอยังไม่โต เธอมีความคิดเป็นของตัวเอง ฉันเชื่อในตัวเธอ”

“งั้นก็นอนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว คุณก็ต้องเหนื่อยมากแน่ๆ” ยู่ยี่นวดไหล่ให้เขา และนอนลงบนแขนเขา

ในอ้อมกอด ฉันทัชชอบกลิ่นส้มที่ออกมาจากตัวเธอที่สุด มันมีความดึงดูดที่บอกไม่ถูก

ประตูห้องไม่ได้ปิด เหลือช่องว่างเล็กๆ ให้ได้ยินเสียงปึงปังดังมาจากห้องนั่งเล่นได้อย่างชัดเจน

ยู่ยี่เริ่มทนไม่ไหว และมีคนเริ่มระบายอารมณ์อีกครั้ง!

ฉันทัชฝังหน้าไว้ที่คอของเธอ และลมร้อนจากลมหายใจของเขาก็ถูกพ่นออกมาใส่ตรงนั้น “ในอนาคตถ้ามีลูกแล้ว เรามาย้ายที่นี่กันเถอะ”

“แต่ฉันยังชอบอพาร์ตเมนต์ของฉันมากกว่า” ยู่ยี่เงยหน้าขึ้น

“ผมก็ชอบเหมือนกัน แต่มันเล็กเกินไป ถ้าฉันจ้างพี่เลี้ยง ผมเกรงว่าจะมีพื้นที่ไม่เพียงพอ…” เขาจินตนาการถึงชีวิตในอนาคตของเขาแล้ว

“งั้นค่อยว่ากัน” ยู่ยี่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วซุกเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “ฉันง่วงแล้ว”

“งั้นก็พักผ่อนเถอะ” เขาปิดประตูห้องแล้วหันหลังกลับ อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เสียงของเขาแผ่วเบาราวกับหยดน้ำพูดว่า “ผมตั้งตารอการเจริญเติบโตของเขามาก...”

เธอง่วงนอนจนลืมตาไม่ได้ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอก็ยังคงตอบอย่างละลืมสะลือว่า “ฉันด้วย...”

“ราตรีสวัสดิ์ ที่รัก...” ร่างยาวของฉันทัชโน้มตัวเล็กน้อย ขนแขนขึ้น แตะริมฝีปากบางของเขาลงบนหน้าผาก และหน้าท้องของยู่ยี่

คนตัวใหญ่ แล้วคนตัวเล็ก เป็นที่รักของเขาทั้งหมด...

ทั้งสองคนสามารถหลับได้ แต่อาคิระนอนไม่หลับ ท้องของเขาเต็มไปด้วยความแปรปรวน ราวกับว่าระเบิดกำลังจะถูกจุดไฟ และระเบิด

อีกด้านหนึ่ง

หัสดินและดนัยเดินทางไปสหรัฐอเมริกาในเที่ยวบินตอนเช้าตรู่

ก่อนที่เรนนี่จะรู้ เขาก็ได้จากไปแล้ว แต่ไม่เป็นไร เขาไปที่สหรัฐอเมริกา ไม่ได้ไปพบยู่ยี่

เมื่อวานเธอบังเอิญเจอรัดเกล้า แต่เธอไม่ได้ทักทาย แต่ยังรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย

แต่รัดเกล้าก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาแกล้งทำเป็นลูกเขยที่มีคุณธรรมต่อหน้าชฎารัตน์ และทำตัวเป็นสามีที่ดีต่อหน้าซาฮาร่า

เรนนี่ก็รู้สึกสงสัยมากเช่นกัน อะไรที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเปลี่ยนมาเป็นอบอุ่นแบบนี้

จากสไตล์ของรัดเกล้า ข่าวฉาวมากมายอย่างนั้น เธอคิดไม่ถึงจริงๆ

แต่ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ขอเพียงแค่รัดเกล้าไม่พูดเรื่องนั้นออกมา น้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง ทั้งคู่ก็จะมีชีวิตที่สงบดี

งานที่ตกลงคุยกันที่อเมริกาผ่านไปได้ดีมาก ทำให้หัสดินกับดนัยรู้สึกโล่งใจ โครงการเซ็นสัญญากันในครั้งนี้เยอะมาก และสำคัญมาก

ในวันที่สามของการเข้าพักในสหรัฐอเมริกา อาการป่วยของดนัยกำเริบ เขามีปัญหาไส้ติ่งมาก่อน แต่เขาไม่มีเวลาจัดการกับมัน เมื่อไม่คุ้นเคยกับอาหารอเมริกัน ดังนั้นเขาจึงป่วย

หัสดินรีบส่งเขาไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย และเตรียมตัวสำหรับการผ่าตัด

ไส้ติ่งเป็นโรคเล็กๆ ตราบใดที่ผ่าตัดออกก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ผ่านไปสองสามชั่วโมงดนัยก็ตื่นขึ้นมา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบใจมาก เพื่อน!”

หัสดินยักไหล่ และหรี่ดวงตาดอกพีชของเขา “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันดูแลผู้ป่วยชาย รสชาติไม่ค่อยดีเลย มีรางวัลให้ไหม”

“ประโยชน์มีมากมาย แต่ต้องรอให้ฉันลุกจากเตียงได้ก่อน” ดนัยพูดช้าๆ