ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 485

หลังจากที่เธอกลับไป ยู่ยี่ก็ขึ้นรถ ฉันทัชจึงเอนตัวไปคาดเบล์ทให้เธอ “ช็อปปิ้งเป็นยังไงบ้าง”

“ดีมาก อากาศเริ่มอุ่นขึ้น รู้สึกดีที่ได้อยู่กลางแดดเลย” ยู่ยี่ถอนหายใจ

“คุณคิดว่าเราควรบอกพ่อแม่เกี่ยวกับข่าวการท้องเมื่อไหร่” ฉันทัชกำลังฟังความเห็นของเธอ

ยู่ยี่ไม่มีคำพูดใดๆ เธอไม่ได้คิดลึกถึงขนาดนั้น ถ้าเขาบอกพ่อแม่ของเขา ก็หมายความว่า...

“ยังไม่ได้คิดหรอ ข่าวแบบนี้ผมปิดพวกเขาไปตลอดไม่ได้ ยังไงนี่ก็เป็นหลานของเขา…” เขาหันกลับมามองสีหน้าของเธอ

หลังจากคิดแล้ว ยู่ยี่ก็พูดว่า “คุณอยากบอกเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันได้หมด”

ก็แค่บอกข่าวเรื่องท้อง ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องไม่ยอมรับ

เขายิ้ม มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัย มืออีกข้างหนึ่งจับมือถือไว้ และลูบเบาๆจนเกิดความร้อน

หลังจากกลับมาถึงที่อพาร์ตเมนต์ เขาก็ยกมือมาจับแก้มของเธอ และจูบอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาคุณแม่ธันยวีร์

คุณแม่ธันยวีร์ตื่นเต้นมาก ยู่ยี่ได้ยินอย่างชัดเจน แล้วก็รู้สึกดีใจมาก “กลับฮ่องกงเมื่อไหร่ ท้องนานหรือยัง ร่างกายรู้สึกไม่สบายอะไรไหม เธอชอบกินอะไร เธอมีคนดูแลไหม”

ฉันทัชยกนิ้วเรียวยาวนวดหว่างคิ้วเบาๆ และตอบอย่างหมดคำจะพูด “แม่ นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แถมคำถามของแม่ก็เยอะเกินไป ถามทีละคำถาม ผมจะตอบทีละข้อ…”

ระหว่างที่ตอบคำถาม ก็ปรากฏความอบอุ่นขึ้นมาบนใบหน้าของเขา เขามีความอดทน และไม่แสดงความเบื่อเลย

ยู่ยี่ชอบความจริงจังของเขามาก มันดูมีเสน่ห์น่าลุ่มหลง

หลังวางสาย ฉันทัชก็โอบกอดเธออย่างไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว “ขอบคุณนะ…”

เธอกอดคอของเขา ขยับเข้ามาใกล้ และจูบ จากนั้นจึงตอบ “ไม่เป็นไรค่ะ”

“ไปกินซุปปลาสำลีไหม” ฉันทัชพูด

ยู่ยี่ส่ายหน้า เธอไม่คิดจะไป เธอกินซุปปลาจนสะอิดสะเอียนแล้ว ไม่อยากจะได้กลิ่นนั้นอีก

มีเต้าหู้อยู่ในตู้เย็นพอดี เธอเลยคิดจะทำซุปเต้าหู้ รสชาติบางเบา แล้วทำให้กินได้ไม่น้อย

รายการทีวีมีช่องสำหรับเด็ก ยู่ยี่ชอบดูมาก ฉันทัชก็ชอบเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจข่าวธุรกิจในเวลาเดียวกัน และเลือกที่จะดูรายการเด็กเป็นเพื่อนเธอ แถมยังดูอย่างเพลิดเพลิน ไม่ละสายตาไปไหน

อเมริกา

ตอนที่หัสดินกำลังจะพักผ่อน พยาบาลก็เข้ามาบอกว่าผลออกมาแล้ว ให้เขาไปพบหมอที่ห้องตรวจได้เลย

เขาหยิบเสื้อสูทขึ้นมาจากเตียงของโรงพยาบาลสวมลวกๆ และขยับเท้าเดินตามพยาบาลไป

แพทย์ที่ดูแลกำลังพลิกเวชระเบียนอยู่ หัสดินนั่งอยู่บนโซฟา เมื่อเขา แพทย์ก็พยักหน้าและขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาดูจริงจังและเคร่งขรึมเล็กน้อย

ท่าทางดังกล่าวทำให้คิ้วของหัสดินขมวดขึ้น ราวกับจะบอกลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

“คุณทราบอาการของคุณหรือไม่” แพทย์ถามเป็นภาษาอังกฤษ

หัสดินพยักหน้า โดยบอกว่าเขารู้ดี “ท่อน้ำอสุจิอักเสบเรื้อรังมักเกิดขึ้นบ่อยๆ ดังนั้นต้องทำการผ่าตัดท่อน้ำอสุจิ”

แพทย์ผู้รักษาพูดด้วยความไม่เชื่อ “คุณล้อเล่นหรอ คุณคิดจะทำร้ายตัวเองหรอ”

หัสดินไม่เข้าใจปฏิกิริยาของเขา “คุณหมายความว่ายังไง”

“คุณเป็นโรคท่อน้ำอสุจิอักเสบเฉียบพลัน และสามารถฟื้นตัวได้ด้วยยาภายในหนึ่งสัปดาห์ แต่คุณเคยใช้ยาที่ทำให้อาการแย่ลง”

เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หัสดินไม่สามารถแยกแยะข้อมูลดังกล่าวได้ วินาทีต่อมา เขาก็ถามอย่างจริงจังว่า “คุณพูดจริงหรอ”

“ผมเป็นหมอ ไม่จำเป็นต้องโกหก” แพทย์ผู้รักษายักไหล่

“ตรวจร่างกายผมต่อ ผมต้องการตรวจต่อ” หัสดินยังคงไม่เชื่อ และเรียกร้องจะตรวจอีก “เปลี่ยนหมอตรวจให้ผมอีกครั้ง!”

สุดท้ายก็ไดเเปลี่ยนหมอและทำการตรวจต่อไป จนถึงขั้นรอผลการตรวจ

ผลออกมาตอนดึกซึ่งสอดคล้องกับข้อสรุปของแพทย์คนนั้น

“พวกเราขอเอาชื่อรับประกันสำหรับผลการตรวจนี้ ไม่มีปัญหาแน่นอน” แพทย์ผู้รักษารับรองความถูกต้องของอาการและผลการตรวจซ้ำ

ในท้ายที่สุด แม้แต่ผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็ยังตื่นตระหนก และแพทย์ผู้มีอำนาจหลายคนก็รวมตัวกันเพื่อพิสูจน์ว่าไม่มีปัญหา

เมื่อได้ข้อสรุปเช่นนี้ หัสดินก็กลับไปที่ห้องผู้ป่วยโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขานั่งบนเตียงของโรงพยาบาล ยกมือขึ้นมาดึงเนคไทออก

เขารู้สึกเสมอว่าต้องมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้!

ผลลัพธ์ที่ได้รับในโรงพยาบาลที่อเมริกานั้นไม่ผิดอย่างแน่นอน หมอไอแซ็คต่างหากที่เป็นคนผิด

เขาไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วถึงสองครั้ง ถ้าการตรวจครั้งแรกผิดพลาด แล้วครั้งที่สองล่ะ